Haiku

Traditionell besteet en Haiku aus dräi Gruppe vu jeeweils 5, 7 a 5 Silben (streng geholl japanesch Moren), déi heiansdo fir d'Betounung vun dëser Form an dräi getrennte Versen oder och an enger Zeil, gedeelt duerch Zwëscheraim, ugeuerdnet ginn. Normalerweis gëtt awer op sou eng Deelung verzicht.

Mat 17 Silben (resp. Moren) ass den Haiku déi kierzt Gedichtform vun der Welt. E beschreift traditionell e Bild aus der Natur an e gëtt (mat Hëllef vu sougenannte Joreszäitewierder, op Japanesch Kigo) d'Joreszäit z'erkennen. Et gëtt och Kreesser vun Haiku-Dichteren, déi eng fräi Form, ouni déi genannt Virgaben, vertrieden. De Grënner vum modernen Haiku als eegestänneg Form vun der Dichtung war de Masaoka Shiki. Hie war et och, deen de Begrëff Haiku markéiert huet (géintiwwer vum méi alen Haikai oder Hokku).

• Edo-Zäit
  • Matsuo Bashō (1644–1694)
  • Yosa Buson (1716–1783)
  • Kobayashi Issa (1763–1827)
• Zanter der Meiji-Zäit
  • Masaoka Shiki (1867–1902)
  • Kawahigashi Hekigotō (1873–1937)
  • Takahama Kyoshi (1874–1959)
  • Taneda Santōka (1882–1940)
  • Ozaki Hōsai (1885–1926)
  • Mizuhara Shūōshi (1892–1981)
  • Yamaguchi Seison (1892–1988)
  • Saitō Sanki (1900–1962)
  • Hino Sōjō (1901–1956)
  • Yamaguchi Seishi (1901–1994)
  • Nakamura Kusatao (1901–1983)
  • Ōno Rinka (1904–1982)
  • Katō Shūson (1905–1993)
  • Furusawa Taiho (1913–2000)
  • Suzuki Masajo (1906–2003)
  • Mori Sumio (1919–)