ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულება
ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულება (შემოკლებით ასოცირების ხელშეკრულება ან AA) — ხელშეკრულება ევროკავშირსა და ევროკავშირის არაწევრ სახელმწიფოს შორის, რომელიც მათ შორის თანამშრომლობის სტრუქტურას ქმნის.
სტატიას ან სექციას სჭირდება განახლება. |
ხელშეკრულების არეალი მოიცავს პოლიტიკის, ვაჭრობის, სოციალური საკითხების განვითარებას, კულტურისა და უსაფრთხოების სფეროებს. ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმების სამართლებრივი საფუძველია ევროკავშირის ფუნქციონირების ხელშეკრულების (TFEU) 217-ე თავი (რომის ხელშეკრულების ყოფილი 310-ე და 238-ე თავები). საქართველო-ევროკავშირის ასოცირების შეთანხმება ძალაში 2016 წლის 1 ივლისიდან შევიდა.
.svg)
მიმოხილვა
ასოცირების ხელშეკრულება ფართო ჩარჩო ხელშეკრულებებია ევროკავშირსა და მის წევრ ან არაწევრ სახელმწიფოებს შორის. ასოცირების ხელშეკრულების დებულება თავის დროზე შესული იყო რომის ხელშეკრულებაში, რომლის საფუძველზეც შეიქმნა ევროპის ეკონომიკური გაერთიანება, როგორც თანამშრომლობის საშუალება გაერთიანებულ სამეფოსთან, რომელმაც 1955 წლის მესინის კონფერენციაზე ხელშეკრულების მოლაპარაკებები დატოვა. ევროპის საგარეო საქმეთა სამსახურის თანახმად, შეთანხმებისთვის, რომელიც კლასიფიცირებულია როგორც AA, მოქმედებს რამდენიმე კრიტერიუმი:
1. ხელშეკრულების სამართლებრივი ბაზისია ევროკავშირის ფუნქციონირების ხელშეკრულების (TFEU) 217-ე თავი;
2. მჭიდრო ეკონომიკური და პოლიტიკური თანამშრომლობის განზრახვა;
3. შესაბამისი ორგანოების შექმნა თანამშრომლობისათვის, რომლებიც უფლებამოსილნი იქნებიან მიიღონ გადაწყვეტილებები, რომლებიც სავალდებულო იქნება ორივე მხარისათვის;
4. ყველაზე ხელსაყრელი ხელშეკრულების (MFN) შეთავაზება;
5. პრივილეგირებული ურთიერთობის უზურნველყოფა ევროკომისიასა და მის პარტნიორს შორის;
6. 1995 წლიდან ხელშეკრულების უმთავრესი ელემენტია მუხლი ადამიანის უფლებებისა და დემოკრატიული პრინციპების პატივისცემის შესახებ;
7. უმრავლეს შემთხვევაში, ასოცირების ხელშეკრულება პარტნიორებს შორის ურთიერთობების ინტენსიფიკაციით ანაცვლებს კოოპერაციის ხელშეკრულებას.
ასოცირების ხელშეკრულებას მრავალგვარი სახელი აქვს (ასოცირებაზე დაფუძნებული ევრო-ხმელთაშუაზღვიური ხელშეკრულება, ასოცირებაზე დაფუძნებული ევროპული ხელშეკრულება და ა. შ.) და სათაურში აუცილებელი არაა სიტყვა „Association“-ის ჩაწერა. ასოცირების ზოგიერთ ხელშეკრულებაში დევს კონტრაქტორი სახელმწიფოს სამომავლოდ ევროკავშირში გაწევრიანების პირობა.
პირველი სახელმწიფოები, რომლებმაც მსგავს ხელშეკრულებებს ხელი მოაწერეს, იყვნენ საბერძნეთი (1961) და თურქეთი (1963).
დღეისათვის, ევროკავშირი ამა თუ იმ ქვეყანასთან ასოცირების ხელშეკრულებას ძირითადად დებს პოლიტიკური, ეკონომიკური, სავაჭრო ან ადამიანის უფლებათა რეფორმების ვალდებულების სანაცვლოდ. სანაცვლოდ, ქვეყანას შესაძლოა შესთავაზონ ტარიფებისგან თავისუფალი წვდომა ზოგიერთ ევროპულ ბაზარზე და ფინანსური თუ ტექნიკური დახმარება. ბოლო დროს დადებული ხელშეკრულებები ასევე მოიცავს თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებას ევროკავშირსა და მესამე ქვეყანას შორის.
ასოცირების ხელშეკრულების რატიფიკაცია უნდა მოახდინოს ევროკავშირის წევრმა ყველა სახელმწიფომ.
ბოლო პერიოდში, მსგავს ხელშეკრულებები მიეკუთვნება ევროკავშირის ორი პოლიტიკას: სტაბილიზაციისა და ასოცირების პროცესს (SAp) და ევროპის სამეზობლო პოლიტიკას (ENP). დასავლეთ ბალკანეთის ქვეყნები (ოფიციალური კანდიდატები — ჩრდილოეთი მაკედონია, მონტენეგრო და სერბეთი, აპლიკანტი — ალბანეთი და პოტენციური კანდიდატები — ბოსნია და ჰერცეგოვინა და კოსოვო[a]) ჩართულია SAp-ში და ევროკავშირმა მათთან ხელი მოაწერა სტაბილიზაციისა და ასოცირების ხელშეკრულებას (SAA). ხმელთაშუაზღვისპირეთის სახელმწიფოები (ალჟირი, მაროკო, ეგვიპტე, ისრაელი, იორდანია, ლიბანი, ლიბია, პალესტინის ეროვნული ადმინისტრაცია, სირია, ტუნისი) და ევროპის აღმოსავლეთი სამეზობლო (სომხეთი, აზერბაიჯანი, საქართველო, ბელარუსი, მოლდოვა და უკრაინა) კი ჩართულია ევროპის სამეზობლო პოლიტიკაში. ხმელთაშუაზღვიურ შვიდ სახელმწიფოს გაფორმებული აქვს „ასოცირებაზე დაფუძნებული ევრო-ხმელთაშუაზღვიური ხელშეკრულება“ (EMAA). ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმების თაობაზე მოლაპარაკებები მიმდინარეობს აღმოსავლეთ პარტნიორობის რამდენიმე სახელმწიფოსთან. 2014 წლის 27 ივნისს, ბრიუსელში, ევროკავშირმა ასოცირების ხელშეკრულებას ხელი მოაწერა საქართველოსთან, მოლდოვასთან და უკრაინასთან.
ორივე, SAA და ENP AP ძირითადად დაფუძნებულია ევროკავშირის acquis communautaire-სა და კოოპერატორი სახელმწიფოების კანონმდებლობაზე. ასოცირებისას, ჰარმონიზაციის სიღრმე, რა თქმა უნდა, დაბალია ვიდრე ევროკავშირის სრული წევრობის შემთხვევაში და ევროგაერთიანების ზოგიერთი პოლიტიკა შესაძლოა არც კი მოქმედებდეს (დამოკიდებულია ცალკეულ სახელმწიფოზე).
გარდა ამ ორი პოლიტიკისა, ასოცირების ხელშეკრულება თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებასთან ერთად ხელმოწერილია ასევე სხვა სახელმწიფოებთან და სავაჭრო ბლოკებთან, მათ შორის ჩილესთან და სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკასთან.
ევროკავშირის ხელშეკრულებები მესამე სახელმწიფოებთან
ასოცირების ხელშეკრულებები
- ალბანეთი SAA (2009)
- ალჟირი EMAA (2005)
- ჩილე AA (2005)
- ეგვიპტე EMAA (2004)
- ისლანდია EEA (1994)
- ისრაელი EMAA (2000)
- იორდანია EMAA (2002)
- ლიბანი EMAA (2006)
- ლიხტენშტაინი EEA (1994)
- ჩრდილოეთი მაკედონია SAA (2004)
- მონტენეგრო SAA (2010)
- მაროკო EMAA (2000)
- ნორვეგია EEA (1994)
- სერბეთი SAA (2013)
- სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა ATDC (2004)
- სირია CA (1978)
- ტუნისი EMAA (1998)
- თურქეთი AA (1964), ჩარჩო ხელშეკრულება ევროკავშირ-თურქეთის საბაჟო კავშირისთვის (1995)
- ACP PA (2003)
ამჟამად მიმდინარე რატიფიკაცია
- ბოსნია და ჰერცეგოვინა SAA (ხელი მოეწერა 2008 წელს, დროებითი შეთანხმება ძალაშია)
- ცენტრალური ამერიკის ინტეგრაციის სისტემა AA (ხელი მოეწერა 2012 წელს)
- საქართველო AA & DCFTA (2014)
- უკრაინა AA & DCFTA (ასოცირების ხელშეკრულების პოლიტიკურ დადგენილებას ხელი მოეწერა 2014 წლის 21 მარტს, DCFTA-ს ხელი მოეწერა 2014 წლის27 ივნისს)
- მოლდოვა AA და DCFTA (2014)
ამჟამად მიმდინარე მოლაპარაკებები
- სომხეთი AA
- აზერბაიჯანი AA
- კოსოვო* SAA (მოლაპარაკებები დასრულდება 2014 წელს)
- მერკოსური AA
- სირია EMAA (დაიწყო 2008 წელს, მაგრამ სირიის სამოქალაქო ომის გამო, ევროკავშირის მხრიდან რატიფიცირება შეჩერდა.)
თავისუფალი ვაჭრობის შეთანხმებები
- ანდორა CU (1991)
- ფარერის კუნძულები (დანიის სამეფოში შემავალი ავტონომიური ქვეყანა) FTA (1997)
- ისლანდია FTA (1973)
- ლიხტენშტაინი FTA (1973)
- მექსიკა EPPCCA (2000)
- ნორვეგია FTA (1973)
- პალესტინის ეროვნული ადმინისტრაცია დროებითი EMAA (1997)
- სან-მარინო CCU (2002)
- შვეიცარია FTA (1973)
ამჟამად მიმდინარე რატიფიკაცია
- კოლუმბია და პერუ FTA (ხელი მოეწერა 2012 წელს)
- სამხრეთ კორეა FTA (ხელი მოეწერა 2011 წელს)
- კარიფორუმი EPA (ხელი მოეწერა 2008 წელს)
ამჟამად მიმდინარე მოლაპარაკებები
- კამერუნი EPA
- კანადა CETA
- კოტ-დ’ივუარი EPA
- ეკვადორი FTA (მოლაპარაკებები შეჩერდა 2009 წელს)
- განა EPA
- ინდოეთი FTA
- იაპონია FTA
- მალაიზია FTA
- მაროკო DCFTA
- სინგაპური FTA
- ტაილანდი FTA
- აშშ TTIP
- ვიეტნამი FTA
- ასეანი FTA (მოლაპარაკებები შეჩერდა 2009 წელს)
- აღმოსავლეთ აფრიკის თანამეგობრობა EPA
- სპარსეთის ყურის არაბული ქვეყნების თანამშრომლობის საბჭო FTA (მოლაპარაკებები შეჩერდა 2008 წელს)
- სამხრეთ აფრიკის განვითარების საზოგადოება EPA
სხვა ხელშეკრულებები
- ანდორა CA (2005)
- სომხეთი PCA (1999)
- აზერბაიჯანი PCA (1999)
- სპარსეთის ყურის არაბული ქვეყნების თანამშრომლობის საბჭო CA (1989)
- საქართველო PCA (1999)
- ყაზახეთი PCA (1999)
- ყირგიზეთი PCA (1999)
- მოლდოვა PCA (1998)
- მონღოლეთი ATEC (1993)
- რუსეთი PCA (1997)
- სერბეთი FA FRY-EU (2000)
- ტაჯიკეთი PCA (2010)
- უკრაინა PCA (1998)
- სსრკ TCA (1989), 1994 წელს გააგრძელეს ტაჯიკეთმა და ყირგიზეთმა
- უზბეკეთი PCA (1999)
- ვიეტნამი CA (1996)
ამჟამად მიმდინარე რატიფიკაცია
- ბელარუსი PCA (ხელი მოეწერა 1995 წელს)
- მონღოლეთი ACPC (ხელი მოეწერა 2013 წელს)
- თურქმენეთი PCA (ხელი მოეწერა 1998 წელს)
ამჟამად მიმდინარე მოლაპარაკებები
- ინდონეზია PCA (დასრულდა და ელოდება ხელმოწერას)
- ვიეტნამი PCA
- ტაილანდი PCA
- სინგაპურიPCA
- ფილიპინები PCA
- მალაიზია PCA
შეწყვეტილი ხელშეკრულებები
- ალბანეთი ATCEC (1992), 2009 წელს შეცვალა SAA-მა
- ალჟირი CA (1978), 2005 წელს შეცვალა EMAA-მა
- ბულგარეთი EAA (1995), 2007 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ხორვატია SAA (2005), 2013 წელს შევიდა ევროკავშირში
- კვიპროსი AA (1973), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ჩეხეთი EAA (1995), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ეგვიპტე CA (1978), 2004 წელს შეცვალა EMAA-მა
- ესტონეთი EAA (1998), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- საბერძნეთი AA (1961), 1981 წელს შევიდა ევროკავშირში
- უნგრეთი EAA (1994), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ლატვია EAA (1998), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ლიტვა EAA (1998), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ჩრდილოეთი მაკედონია CA (1998), 2004 წელს შეცვალა SAA-მა
- მალტა AA (1971), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- მექსიკა CA (1991), 2000 წელს შეცვალა EPPCCA-მა
- მაროკო CA (1978), 2000 წელს შეცვალა EMAA-მა
- პოლონეთი EAA (1994), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- რუმინეთი EAA (1995), 2007 წელს შევიდა ევროკავშირში
- სლოვაკეთი EAA (1995), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- სლოვენია EAA (1999), 2004 წელს შევიდა ევროკავშირში
- ტუნისი CA (1978), 1998 წელს შეცვალა EMAA-მა
- ACP კონვენცია (1976, 1981, 1986, 1991), 2003 წელს შეცვალა PA-მა
- ლეგენდა
|
|
შენიშვნები
| a. | ^ ნაწილობრივ აღიარებული ქვეყანა. გაეროს 193 წევრიდან აღიარებს 106 სახელმწიფო. |
რესურსები ინტერნეტში
- თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებები დაარქივებული 2013-04-06 საიტზე Wayback Machine.
- ევროკავშირთან თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებები
- ევროპის კავშირის საბჭოს ხელშეკრულებების ბაზა დაარქივებული 2014-07-10 საიტზე Wayback Machine.
- ევროპის საგარეო საქმეთა სამსახურის ხელშეკრულებების ბაზა
- EU-ACP countries Economic Partnership Agreements (EPA) Negotiations: Where do we stand? დაარქივებული 2011-05-21 საიტზე Wayback Machine.
- ევროპის სამეზობლოს საინფორმაციო ცენტრი დაარქივებული 2013-12-14 საიტზე Wayback Machine.
- ევროკავშირის სამეზობლოს ბიბლიოთეკა დაარქივებული 2014-04-26 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო
This article uses material from the Wikipedia ქართული article ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულება, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). შინაარსი წარმოდგენილია შემდეგი ლიცენზიით (თუ სხვა არ არის მითითებული): CC BY-SA 4.0. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ქართული (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.