Súmerska

Súmerska leið undir lok sem talað mál um 2000 f.Kr.

Súmerska hefur fjóra sérhljóða: a, i, u, e en 16 samhljóða: b, d, g, h, k, l, m, n, p, r, s, s*, s°, t, z.

Elsta ritheimild mannkyns er á þessu máli. Þessi elsta ritheimild er fleygirúnir á leirtöflum frá 3100 f.Kr. Ekki hefur tekist að sýna fram á skyldleika súmersku við neitt annað tungumál. Kyn kemur ekki fram á nafnorðum. Fleirtala er táknuð með viðskeyti (-me, -hía, -ene) eða mynduð með tvítekningu (til dæmis kur – fjall, kurkur (/kur-kur)– fjöll, šu-šu -hendur). Nafnorð bæta við sig viðskeytum sem samsvara nokkurn veginn klassískri fallbeygingu: -e til að tákna frumlag eða nefnifall, -a eða -ak til að tákna eignarfall, -ra táknar þágufall, -a, -ta sviptifall (ablativus), -da samvistarfall (comitativus) og -sh eða -she til að tákna tímalengd og tilgang. Sagnorð laga sig eftir persónu og tölu.