Ouro Preto, anteriormente Vila Rica, é un concello brasileiro situado no estado de Minas Xerais.
A cidade, unha antiga cidade mineira colonial situada nas montañas da Serra do Espinhaço, designouse como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO debido á súa arquitectura colonial barroca. Ouro Preto foi a capital de Minas Xerais desde 1720 ata a fundación de Belo Horizonte en 1897.
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Estado | Brasil | ||||
Unidades da federación | Minas Xerais | ||||
Capital de | |||||
Poboación | |||||
Poboación | 74.558 (2020) (59,84 hab./km²) | ||||
Xeografía | |||||
Superficie | 1.245,865 km² | ||||
Altitude | 1.179 m-1.216 m | ||||
Comparte fronteira con | Belo Vale (pt) Mariana (pt) Moeda (pt) Ouro Branco (pt) Piranga (pt) Itaverava (pt) Congonhas (pt) Itabirito (pt) Catas Altas da Noruega (pt) Santa Bárbara (pt) | ||||
Creación | 8 de xullo de 1711 | ||||
Identificador descritivo | |||||
Código postal | 35400-000 a 35419-999 | ||||
Prefixo telefónico | 31 | ||||
Código de concello do Brasil | 3146107 | ||||
Outro | |||||
Irmandado con | |||||
Páxina web | ouropreto.mg.gov.br |
O municipio converteuse na cidade máis poboada de América Latina, contando cunhas 40.000 persoas en 1730 e, décadas despois, 80.000. Daquela, a poboación de Nova York era menos da metade dese número de habitantes e a de São Paulo non superaba os 8.000. Oficialmente, 800 toneladas de ouro foron enviadas a Portugal no século XVIII, sen esquecer o que circulaba de xeito ilegal, nin o que quedaba na colonia, como o ouro empregado na ornamentación das igrexas.
Outras cidades históricas de Minas Gerais son São João del-Rei, Diamantina, Mariana, Tiradentes, Congonhas e Sabará.
Cidade histórica de Ouro Preto | |
---|---|
Vista da cidade. | |
Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
País | Brasil |
Tipo | Cultural |
Criterios | I, III |
Inscrición | 1980 (4ª sesión) |
Rexión da UNESCO | Latino América e o Caribe |
Identificador | 124 |
Fundada a finais do século XVII despois da descuberta de ouro na rexión, Ouro Preto (que significa Ouro Negro) chamábase orixinalmente Vila Rica, o punto focal da febre do ouro e da época dourada do Brasil no século XVIII baixo o dominio portugués. Entre 1695 e 1696 descubriuse en Itacolomi un regueiro aurífero que pasaría a chamarse Gualacho do Sul. En 1711 uníronse varios pequenos asentamentos formando un concello chamado Vila Rica, que máis tarde pasaría a chamarse Ouro Preto. Este nome adoptouse o 20 de maio de 1823, cando a antiga Vila Rica foi elevada de aldea en cidade. "Ouro Negro" provén do ouro cuberto cunha capa de óxido de ferro que se atopa na cidade.
O centro da cidade contén arquitectura colonial portuguesa ben conservada, con poucos signos de desenvolvemento urbano moderno. A nova construción debe manterse coa estética histórica da cidade. As igrexas dos séculos XVIII e XIX decoradas con ouro e as obras esculpidas de Aleijadinho fan de Ouro Preto un destino turístico.
A enorme riqueza da minería de ouro no século XVIII creou unha cidade que atraeu á intelectualidade de Europa. A filosofía e a arte floreceron, e a evidencia dun renacemento barroco chamado "Barroco Mineiro" está ilustrada na arquitectura, así como por escultores como Aleijadinho, pintores como Manoel da Costa Ataíde, compositores como Lobo de Mesquita, e poetas como Tomás António Gonzaga. Daquela, Vila Rica era a cidade máis grande do Brasil, con 100.000 habitantes.
En 1789, Ouro Preto converteuse no berce da Inconfidência Mineira, un intento marrado de conseguir a independencia de Portugal. A figura principal, Joaquim José da Silva Xavier, coñecido como Tiradentes, foi aforcado como unha ameaza para os futuros revolucionarios.
En 1876 créase a Escola de Minas. Esta escola estableceu a base tecnolóxica de varios dos descubrimentos minerais no Brasil.
Ouro Preto foi a capital de Minas Xerais desde 1720 ata 1897, cando as necesidades do goberno superaron esta vila do val. O goberno do estado trasladouse á nova cidade planificada de Belo Horizonte a 99 km..
A actividade mineira foi o sector máis importante da súa economía no período colonial brasileiro, pero hoxe as antigas minas de ouro xa se esgotaron. Non obstante, a riqueza do pasado mineiro aínda hoxe axuda a economía local, ó atraer turistas que buscan coñecer as súas construcións do rico período colonial. Ouro Preto ten o máis extenso conxunto preservado de construcións coloniais do século XVIII nas Américas, e foi declarada Patrimonio Cultural da Humanidade pola UNESCO.
Aínda que Ouro Preto depende agora moito da industria do turismo para parte da súa economía, na cidade hai importantes industrias metalúrxicas e mineiras, como Novelis, antigamente Alcan, a máis importante fábrica de aluminio do país, Vale S.A., e outras. As principais actividades económicas son o turismo, as industrias de transformación e as riquezas minerais como xacementos de ferro, bauxita, manganeso, talco e mármore.
Os minerais destacados son: ouro, hematita, dolomita, turmalina, pirita, moscovita, topacio e topacio imperial. O topacio imperial é unha pedra que só se atopa en Ouro Preto.
Os artigos de artesanía en esteatita son un recordo común entre os turistas e pódense atopar en moitas tendas do centro da cidade e en feiras de rúa.[Cómpre referencia] Xoias feitas con pedras preciosas e semipreciosas locais (como a hematita) tamén se poden atopar á venda.[Cómpre referencia]
Ouro Preto é un importante destino turístico, polo seu aspecto colonial ben conservado con arquitectura barroca e rúas empedradas.
A cidade contén numerosas igrexas, moitas coñecidas pola súa arte relixiosa e arquitectura barroca. Algunhas das máis coñecidas son:
Unha serie de antigas minas de ouro da cidade ofrecen visitas guiadas aos turistas. Unha das máis coñecidas é a Mina do Chico Rei, preto do santuario de Nosa Señora da Conceição. Outra mina infame é a Mina Passage. A principios do século XIX, Portugal deulle ao Reino Unido o uso exclusivo desta mina durante 100 anos para pagar as débedas soberanas de Portugal. Esta é a mina máis grande do mundo aberta ao público. O concello contén preto do 10% da 31270 ha Serra do Gandarela Parque Nacional, creado en 2014.
O entroido na rúa de Ouro Preto atrae cada ano a miles de persoas. Os bloques de Entroido son o tipo de desfile máis tradicional, onde as bandas tocan pola cidade, seguidas de rabaños de desfiles disfrazados. O bloque Zé Pereira dos Lacaios, fundado en 1867, é o bloque máis antigo que aínda está activo no Brasil. Tamén ocorren desfiles con escola de sambas.
A festa na rúa tamén se celebra en localidades veciñas como Mariana.
Ademais do turismo histórico, o municipio ten locais para o turismo ecolóxico nas paisaxes naturais ó redor da cidade. Posúe tamén unha universidade pública, a Universidade Federal de Ouro Preto (UFOP), con máis de 5 mil estudantes.
This article uses material from the Wikipedia Galego article Ouro Preto, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.