Glicodelina

Nos humanos está codificada no xene PAEP do cromosoma 9.

PAEP
Estruturas dispoñibles
PDB	Buscar ortólogos: PDBe, RCSB  Lista de códigos PDB 4R0B
Identificadores
Nomenclatura	Outros nomes PAEP, GD, GdA, GdF, GdS, PAEG, PEP, PP14, proteína endometrial asociada ao proxestáxeno, ZIF-1
Identificadores externos	OMIM: 173310 HomoloGene: 99710 EBI: PAEP GeneCards: Xene PAEP UniProt: PAEP
Locus	Cr. 9 q34.3
Ontoloxía Xénica Referencias: AmiGO / QuickGO
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies	Humano Rato
Entrez	5047 n/a
Ensembl	Véxase HS n/a
UniProt	P09466 n/a
RefSeq (ARNm)	NM_001018049 n/a
RefSeq (proteína) NCBI	NP_001018058 n/a
Localización (UCSC)	Cr. 9: 135.56 – 135.57 Mb n/a
PubMed (Busca)	5047

O endometrio das mulleres sintetiza varias proteínas baixo a influencia da proxesterona. Entre estas proteínas, a glicodelina ten especial interese. Sintetízana as glándulas endometriais na fase lútea do ciclo menstrual.

A expresión temporal e espacial da glicodelina no tracto reprodutivo da muller combinada coas súas actividades biolóxicas suxire que esta glicoproteína probablemente exerce un papel fisiolóxico esencial na regulación da fecundación, implantación e embarazo.

 

A glicodelina (GD) está codificada para ter en total 180 aminoácidos, pero crese que 18 deles son dun posible péptido sinal. O peso molecular da GD é 20.555, mentres que a súa forma madura ten 18.787. Está codificada por un ARNm dun quilopar de bases que se expresa no endometrio secretor humano e na decidua (pero non no endometrio postmenopáusico), placenta, fígado, riles e glándulas adrenais. Os catro residuos cisteinil (posicións 66, 106, 119 e 160) responsables da formación de pontes disulfuro en lactoglobulinas están todos conservados na GD. As análises de Southern blot do ADN humano suxeriron que as secuencias do xene da GD abranguen 20 quilopares de bases.

Secuencia de aminoácidos N-terminal

 

A secuencia de aminoácidos N-terminal da glicodelina é M D I P Q T K Q D L E L P K L A G T W H S M. Esta secuencia pode compararse coas da beta-lactoglobulina do cabalo, ovella, cabra, vaca e bisonte. Por exemplo, hai 13 identidades dun total de 22 posibles correspondencias coa beta-lactoglobulina de cabalo.

Xene PAEP

Este xene é un membro do núcleo da superfamilia da lipocalina, cuxos membros comparten unha semellanza de secuencias relativamente baixa, pero teñen unha estrutura altamente conservada exón-intrón e do pregamento tridimensional da proteína. O xene PAEP , que codifica a proteína glicodelina, atópase no brazo longo do cromosoma 9. Exprésase principalmente en 60 órganos ou tecidos, pero ten o seu maior nivel de expresión na decidua.

A GD é a proteína máis importante segregada polo endometrio durante a fase lútea media do ciclo menstrual e durante o primeiro semestre de embarazo. Atópanse catro formas distintas desta glicoproteína con idénticos esqueletos proteicos pero con diferentes perfís de glicosilación no líquido amniótico, líquido folicular e plasma seminal do sistema reprodutor. Estas glicoproteínas teñen papeis distintos e esenciais na regulación do ambiente uterino para que sexa axeitado para o embarazo e na sincronización e aparición doa secuencia apropiada de acontecementos no proceso de fecundación.

Glicodelina-A

No tracto xenital feminino exprésase principalmente en células epiteliais endometriais e segrégase ao líquido amniótico, endometrio/decidua e soro materno, e obtívose o seu ARNm de células epiteliais endometriais cultivadas (EECc). A glicodelina-A ten funcións contraceptivas e inmunosupresoras, debido a que suprime as células asasinas naturais, conseguindo así a prevención do rexeitamento materno do feto na interface maternofetal. Ten un peso molecular de 18,78 KDa determinado a partir da súa secuencia de ADNc.

Glicodelina-S

Segrégase nas vesículas seminais ao líquido seminal. Observáronse varias variantes de transcritos de empalme alternativo procedentes do seu locus, pero determinouse só a lonxitude completa de dúas, aque codificaban ambas a mesma proteína. Durante o paso do esperma polo colo uterino, a glicodelina S é desglicosilada, disóciase do espermatozoide e intervén na maduración do espermatozoide.

Glicodelina-F

Segrégana as células granulosas ao líquido folicular. A glicodelina-F reduce a unión dos espermatozoides á zona pelúcida, exprésase principalmente no ovario, sintetizada polas células granulosas e ten unha función en principio similar á da glicodelina-A. Tamén se une á cabeza do espermatozoide, inhibindo así a reacción acrosómica e a unión espermatozoide-óvulo. Despois da súa desglicosilación, a glicodelina F disóciase do espermatozoide e a unión espermatzoide-óvulo é así posible. A desglicosilación ten lugar durante o paso do espermatozoide pola capa de células da coroa. A glicodelina-F é, polo tanto, importante para impedir unha reacción acrosómica prematura.

Glicodelina-C

Atópase no cúmulo oóforo, estimula a unión do espermatozoide á zona pelúcida. En primeiro lugar, as células do cúmulo reducen a actividade inhibitoria da unión espermatozoide-zona do líquido folicular probablemente ao captar e transformar a glicodelina-A e glicodelina-F en glicodelina-C. En segundo lugar, os espermatozoides mostran un aumento da súa capacidade de unirse á zona pelúcida despois de penetrar no cúmulo oóforo. A glicodelina-C é responsable disto último.

A glicodelina ou PP-14 atópase en ovocitos e espermatozoides. Nos homes a concentración desta proteína no plasma seminal é maior que no soro sanguíneo. Nas mulleres preñadas, os seus niveis no líquido folicular exceden os de mulleres non preñadas.

Plasma seminal:

A glicodelina ou PP-14 é unha proteína significativa que aparece na maioría das mostras de plasma seminal de homes; ás veces supoñendo o 2,5% do contido proteico total. A concentración de PP-14 no plasma seminal de homes con oligospermia está no rango de referencia desta proteína derivado dos valores medidos en homes normais. Porén, nos homes vasectomizados as concentacións son menores das normais.

Tecidos e fluídos corporais de mulleres: No soro sanguíneo de mulleres non preñadas a concentración de glicodelina (PP-14) é de aproximadamente 15-40 µg/L.

No embarazo normal:

As concentracións de glicodelina (PP-14) no soro no embarazo son comparables ás da hCG (gondotropina coriónica humana). Entre todas as proteínas placentarias, a concentración de PP-14 no líquido amniótico é a máis espectacular, xa que a decidua é unha fonte desta proteína.

A proteína placentaria-14 (glicodelina) ten algunhas aplicacións clínicas:

1. Biomarcador da rotura prematura das membranas

A rotura prematura das membranas é unha complicación do embarazo común, tendo en conta que o método biomarcador actual non satisfai á comunidade médica, algúns investigadores elaboraron un novo método: a análise da proteína placentaria no plasma materno e no líquido vaxinal. Os resultados destes estudos mostraron que as concentracións de PP-14 se incrementaban en caso de rotura prematura de membranas. Polo tanto, este estudo conclúe que a PP-14 é un excelente biomarcador cunha sensibilidade do 100 % e unha especificidade do 87,5 %.

2. Biomarcador en procesos de fecundación in vitro

A PP-14 é un gran marcador para predicir o resultado na fecundación in vitro con transferencia de embrións. Algúns estudos mostraaron que a concentración do soro da PP-14 incrementábase moito despois dun ciclo de transferencia de embrións, e concluíron que a PP-14 podería ser un excelente marcador para predicir a receptividade endometrial.

Bibliografía