Alcanforeiro: Especie de vexetal

Alcanforeiro
Un alcanforeiro senlleiro e vello, cunha idade estimada de 1000 anos, no Xapón
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Magnoliophyta Clase: Magnoliopsida Orde: Laurales Familia: Lauraceae Xénero: Cinnamomum Especie: C. camphora
Nome binomial
Cinnamomum camphora (L.) J.Presl

Os alcanforeiros do Pazo de Rubiáns en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra) figuran no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia.

A planta procede do Extremo Oriente, sendo moi común na China, no Xapón e en Taiwán. Cultívase tamén en numerosos países de clima cálido e nas rexións costeiras do Pacífico nos Estados Unidos.

É unha árbore grande que pode acadar os vinte e cinco metros de altura coas pólas febles. As folla son persistentes, alternas, pecioladas, de forma ovalada, coriáceas e acuminadas, de cor verde brillante e con tres nervios principais que presentan na súas axilas unhas pequenas glanduliñas. As flores son brancas amarelentas e aparecen en maio-xuño agrupadas en panículas corimbosas dispostas nas súas axilas. O froito é unha baga en forma de globo de cor arroibada que torna a negro cando vai chegando.

• O aceite de alcanfor ou cánfora obtense pola destilación da súa madeira.

• En grandes doses é narcótico e irritante, porén, en doses miúdas é sedante, antiespasmódico, diaforético, antihelmíntico e balsámico.
• En aplicación externa pode aliviar as dores de cabeza e neuralxias. (preferentemente con alcol alcanforado).
• Tamén se utiliza o alcol alcanforado para aliviar as dor de moas.
• Cómpre utilizarse baixo control médico pois a súa intoxicación produce dor gástrica e vómitos, febleza e rixidez muscular. Os paxaros son moi sensíbeis aos seus vapores e se se expoñen a eles poden finar en só 15 minutos.

 

Cinnamomum camphora foi descrita por (L.) J.Presl e publicado en O Prirozenosti rostlin, aneb rostlinar 2: 47. 1825.

Etimoloxía

Cinnamomum: nome xenérico que provén do grego Kinnamon o Kinnamomon, que significa madeira doce. Este termo grego probabelmente provén do hebraico quinamom, o cal ten orixe nunha versión anterior ao termo Kayu manis, que na linguaxe de Malaisia e Indonesia tamén quere dicir madeira doce.

camphora: epíteto latino que significa "alcanfor".

Sinonimia

• Camphora camphora (L.) H.Karst.
• Camphora hahnemannii Lukman.
• Camphora hippocratei Lukman.
• Camphora japonica Garsault
• Camphora officinarum Nees
• Camphora officinarum Bauh.
• Camphora officinarum var. glaucescens A.Braun
• Camphora vera Raf.
• Camphorina camphora (L.) Farw.
• Cinnamomum camphoriferum St.-Lag.
• Cinnamomum officinarum Nees ex Steud.
• Laurus camphora L.basónimo
• Laurus camphorifera Salisb.
• Laurus gracilis G.Don
• Ocotea japonica (Garsault) Thell.
• Persea camfora Spreng.
• Persea camphora (L.) Spreng.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Alcanforeiro

Bibliografía

• AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
• Berendsohn, W.G., A. K. Gruber & J. A. Monterrosa Salomón. 2009. Nova Silva Cuscatlanica. Árboles nativos e introducidos de El Salvador. Parte 1: Angiospermae - Familias A a L. Englera 29(1): 1–438.
• Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Flora of China (Checklist & Addendum). Unpaginated. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
• Killeen, T. J., E. García Estigarribia & S. G. Beck. (eds.) 1993. Guía Árb. Bolivia 1–958. Herbario Nacional de Bolivia & Missouri Botanical Garden, La Paz.
• Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los árboles nativos y cultivados en la república de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
• Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
• Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
• Werff, H. v. d. 1993. Cinnamomum (Lauraceae). 3 pp.
• Wunderlin, R. P. 1998. Guide Vasc. Pl. Florida i–x, 1–806. University Press of Florida, Gainseville.
• Zuloaga, F. O. 1997. Catálogo de las plantas vasculares de la Argentina. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 74(1–2): 1–1331.
• Flora of China Editorial Committee. 2008. Flora of China (Menispermaceae through Capparaceae). 7: 1–499. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.

Outros artigos

• Caneleira