Лявон Гмырак: беларускі крытык, публіціст, празаік

Мечыслаў Бабровіч; 18 красавіка 1891, фальв. Пархвенава, Вялейскі павет, цяпер у Докшыцкім раёне Віцебскай вобласьці — 13 ліпеня 1915) — беларускі крытык, публіцыст і празаік.

Лявон Гмырак
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Мечыслаў Бабровіч
Псэўданімы	З. Б., Барыс Заяц, Лявон Хмуры
Нарадзіўся	6 (18) красавіка 1891 фальв. Пархвенава, Вялейскі павет
Памёр	30 чэрвеня (13 ліпеня) 1915 (24 гады) Коўна, Расейская імпэрыя
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	публіцыст, празаік, крытык
Гады творчасьці	1913—1915
Мова	беларуская мова
Творы на сайце Knihi.com
Лявон Гмырак у Вікісховішчы

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Бабровіч.

Скончыў 1-ю Віленскую гімназію (1908), прыватную тэхнічна-прамысловую школу ў Варшаве (1912). Працаваў наглядчыкам у бацькоўскім фальварку, тэхнікам у Вільні.

У 1914 року прызваны ў армію, даслужыўся да прапаршчыка. Загінуў на фронце Першай Сусьветнай вайны пад Коўнам. Пасьмяротна ўзнагароджаны Георгіеўскім крыжам.

Біяграфія вывучана недастаткова, магчыма, што ён зьяўляецца братам дзеяча рэвалюцыйнага руху ў Заходняй Беларусі Яна Бабровіча.

Друкавацца пачаў з 1913 року ў газэце «Наша ніва», зь якой супрацоўнічаў і пазьней: друкаваў там апавяданьні («Васілёва вясельле»), фэльетоны, публіцыстычныя і крытычныя артыкулы. Друкаваўся таксама ў зборніку „Велікодная пісанка“, часопісе „Лучынка“, альманаху „Маладая Беларусь“.

Аўтар апавяданьня «Васілёва вясельле» (1913), артыкулаў па гісторыі беларускай культуры, актуальных праблемах сацыяльна-палітычнага жыцьця, артыкулу «Тарас Шаўчэнка» (1914) і інш. Нарыс па гісторыі нацыянальна-культурнага руху «Беларускае нацыянальнае адраджэньне» (1914) прысьвечаны гісторыі нацыянальна-культурнага руху.

Выступаў за культурна-нацыянальную аўтаномію Беларусі ў саюзе з дэмакратычнымі сіламі Расеі, супраць хутарызацыі, падатковай палітыкі царызму і да т. п. Як крытык абараняў пазыцыі рэалізму і народнасьці(ru), выступаў супраць дэкадэнцтва^{[прыбраць шаблён]}, заклікаў пісьменьнікаў адгукацца на ўсе важныя зьявы жыцьця, абуджаць у грамадзтве гуманныя імкненьні, навучацца ў клясыкаў сусьветнай літаратуры.

• Творы: Проза. Крытыка. Публіцыстыка. Мн., 1992.

• Александровіч С. Пуцявіны роднага слова. Мн., 1971. С. 217—219.
• Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: БелЭн, 1993. — Т. 2. Верабей — Іваноў. — С. 226. — 541с.;іл. с. — ISBN 5-85700-075-0
• Гарэцкі М. Лявон Гмырак (1891—1915) // Гарэцкі М. Творы. Мн., 1990.
• Гмырак Лявон // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Докшыцкага р-на. — Мн.: БелЭн, 2004. — 750 с. ISBN 985-11-0293-8.
• Конан У. Гмырак Лявон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1997 Т. 5: Гальцы — Дагон. — С. 312.
• 71 // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2012. — Т. 3. — 688с.:іл. с. — 3000 ас. — ISBN 978-985-11-0662-8
• Хілько, В. Любіў свой край пакутны / В. Хілько // Родныя вытокі (Докшыцы). — 2001. — 14 крас. — С. 2.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т.. — Мн.: 1996 Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — С. 54.
• Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі. У 5 т. / Рэд. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 2: Габой — Карціна. — С. 105. — 9500 ас.

• Лявон Гмырак — нашанівец
• Беларусь у асобах і падзеях