Henri Dutilleux

Sy werk, wat internasionaal aangeprys is, was geskryf in die tradisie van Maurice Ravel, Claude Debussy, Albert Roussel and Olivier Messiaen, maar in 'n idiosinkratiese styl.

Sommige van sy bekende werke sluit 'n klaviersonata; twee simfonieë, die Tjello Concerto Tout un monde lointain... ('n Ganse verre wêreld), die viool concerto L'arbre des songes (Die Boom van Drome), die strykkwartet Ainsi la nuit (Derhalwe die Nag) en 'n sonatina vir fluit en klavier in.

Sommige van hierdie werke word beskou as meesterstukke van die klassieke musiek repertoire van die 20ste eeu. Dutilleux het werke geskryf vir gesiene en welbekende kunstenaars soos Charles Munch, George Szell, Mstislav Rostropovich, die Juilliard Strykkwartet, Isaac Stern, Paul Sacher, Anne-Sophie Mutter, Simon Rattle, Renée Fleming en Seiji Ozawa.

Paul Griffiths, skrywende in The New York Times het gesê: "Mnr Dutilleux se posisie in Franse musiek was eensaam, maar tog met trots gevul. Geleë tussen Olivier Messiaen en Pierre Boulez wat ouderdom betref, was hy skaars beïnvloed deur iedere een, alhoewel hy geïnteresseerd was in hul werke...Maar sy stem, wat gekenmerk is deur sensualiteit in harmonie en kleur, was sy eie.

Dutilleux het verskeie groot pryse gedurende sy loopbaan ontvang, vernaam die Grand Prix de Rome (1938), die Internasionale Musiekraad Rostrum van Komponiste (1955), die Grand-Croix de la Légion d'honneur (2004), die Ernst von Siemens Musiekprys (2005), die Gouemedalje van die Koninklike Filharmoniese Genootskap (2008) en die Kravisprys (2011).

Bykomend tot sy aktiwiteite as komponis het hy ook vir 18 jaar gewerk as Hoof van Musiekproduksie vir Radio Française. Hy het ook onderrig gegee by die École Normale de Musique de Paris, by die Conservatoire National Supérieur de Musique, en was twee keer residensie komponis by die Tanglewood musieksentrum in Lenox en Stockbridge, Massachusetts.