Boz Ayı: Avrasya ve Kuzey Amerika'da bulunan büyük ayı türü

Carnivora takımının karada yaşayan en büyük üyelerinden biridir ve boyut açısından tek rakibi ortalama boyutları kısmen daha büyük olan Ursus maritimusdur (kutup ayısı).

Boz ayı Yaşadığı dönem aralığı: 0,5-0 myö Çibanyen-Günümüz  PreЄ Є O S D C P T J K Pg N ↓
Kodiak Adası'ndaki bir Ursus arctos middendorffi
Korunma durumu
Asgari endişe altında (IUCN 3.1)
Biyolojik sınıflandırma
Âlem: Animalia Şube: Chordata Sınıf: Mammalia Takım: Carnivora İnfra takım: Arctoidea Familya: Ursidae Oymak: Ursini Cins: Ursus Tür: U. arctos
İkili adlandırma
Ursus arctos Linnaeus, 1758
Boz ayının dağılımını gösteren harita

Boz ayının ana dağılım alanı Rusya'nın bazı bölümleri, Orta Asya, Çin, Kanada, ABD, İskandinavya, özellikle Romanya olmak üzere Karpatlar, Anadolu ve Kafkaslar'dır. Boz ayı bazı Avrupa ülkelerinde ulusal sembol olarak kabul edilmiştir.

Boz ayının doğal yaşam alanının daralmış olmasına ve bazı bölgelerde yerel olarak soyunun tükenmesine rağmen 2012 yılı itibarıyla yaklaşık 200.000'lik popülasyonu ile boz ayı Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) tarafından asgari endişe altındaki türler arasında listelenmektedir ve boz ayı ile birlikte Ursus americanus IUCN tarafından türü tehdit altında olarak sınıflandırılmayan ayı türleridir. Ancak Kaliforniya, Kuzey Afrika ve Meksika alt türleri 19. yüzyıl ile 20. yüzyılın başlarında aşırı avlanma sonucunda soyları tükenmiştir ve Asya'nın güneyinde yaşayan alt türlerin soyları da oldukça yüksek tehdit altındadır. Küçük gövdeli alt türlerden biri olan Ursus arctos isabellinus eski yaşam alanının yalnızca %2'si bir yerde kalmış ve çeşitli vücut parçaları için kontrolsüz kaçak avlanmaya maruz kaldığı için kritik tehlike altındadır. Avrasya boz ayı popülasyonunun günümüzde izole edilmiş birkaç popülasyonun biri olarak kabul edilen Ursus arctos marsicanus İtalya'nın ortasında çok kısıtlı bir bölgede yaşayan 30 ila 40 birey boz ayıdan ibaret bir popülasyona sahiptir.

Batılı dillerde kahverengi ayı olarak bilinen Ursus arctosa, Türkiye'deki boz ayı bireyleri daha açık renk olduğu için "toprak rengi" anlamında boz ayı denir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Boyut

Boz ayılar günümüzde yaşayan ayılar arasında gövde boyutları açısından en çok farklılık gösteren türdür. Tipik boyutları hangi popülasyondan olduğuna göre farklılık gösterdiği gibi kabul edilmiş alt türlerin çoğu da boyutsal açıdan farklıdır. Bunun nedeni kısmen eşeysel dimorfizmdir; erkek boz ayılar ortalama olarak dişilerden %30 daha büyüktür. Bireyler ise mevsimsel olarak farklı ağırlıklara sahip olabilirler; kış uykusundan çıktıktan sonra ilkbahar aylarında en düşük ağırlıklarında olurlarken sonbaharın da sonlarında kış uykusuna hazırlanmak için aşırı beslenme ile birlikte fazladan ağırlıkları artar. Dolayısıyla bir ayının hem ilkbaharda hem de sonbaharda ölçülmesi ile yıllık oratalamaağırlığı bulunabilir.

Boz ayı için normal fiziksel boyutlar 1,4 ila 2,8 m arasında baş-gövde uzunluğu ve 70 ila 153 cm. omuz yüksekliğidir. Tüm ayılarda olduğu gibi kuyrukları kısadır ve 6 ila 22 cm arasında uzunluktadır. En küçük boz ayılar, yani çorak topraklarda yaşayan dişi boz ayılar ilkbahar aylarında hemen hemen yaşayan en küçük ayı türü olan Malaya ayısı (Helarctos malayanus) ile aynı gövde ağırlığına sahip iken kıyısal bölgelerde yaşayan en büyük boz ayıların erkekleri yaşayan en büyük ayı türü olan kutup ayısı ile benzer ağırlık ve büyüklüklere ulaşırlar. İç bölgelerde yaşayan boz ayılar ise algılananın aksine genellikle küçük boyutludurlar ve ortalama bir aslan ile aynı boyutlarda olup erkekleri tahmini 180 kg civarında, dişileri ise tahmini 135 kg civarındadır; kıyılarda yaşayan boz ayılar ise bu ağırlıkların iki katı civarındadır. Dünya üzerinde farklı bölgelerde yaşayan farklı alt türlere ait 19 popülasyon üzerinde yapılan inceleme sonucunda erkek boz ayıların ortalama ağırlığı 217 kg. olarak bulunurken farklı 24 popülasyon üzerinde yapılan inceleme sonucu dişi boz ayıların ortalama ağırlığı 152 kg. olarak bulunmuştur.

Renkler

Boz ayıların postları sıklıkla tam olarak kahverengi değildir. Postları uzun ve sık tüylerden oluşur, enselerinde orta uzunlukta görülen yeleleri alt türlere göre farklılık gösterir. Hindistan'da boz ayılar üçleri gümüşi kızılımsı tüylere sahip iken Çin'de boz ayılar boyun, göğüs ve omuzlarını kaplayan sarımsı-kahverengi ya da beyazımsı gerdanlıkları ile çift renklidirler. Çok iyi tanımlanmış alt türler içinde bile kahverenginin çok farklı tonlarına sahip olan bireyler görülebilmektedir. Kuzey Amerika boz ayıları neredeyse siyah sayılabilecek koyu kahverengi ile neredeyse beyaz sayılabilecek krem rengi ya da sarımsı kahverengi arasında farklı renklere sahiptir ve bacakları genellikle daha koyu renklidir. Ursus arctos horribilis sırtındaki tüylerin uçları beyazımsı kahverengi kökleri ise kahverengimsi siyah renktedir. Ursus americanusun tarçın renkli Ursus americanus cinnamomum alt türü dışında günümüzde yaşayan ayılar içinde tipik olarak kahverengi olarak görünen tek ayı türü boz ayıdır. Kış aylarında postları özellikle kuzeyde yaşayan alt türlerde çok uzun ve sık tüylerden oluşur ve tüyler omuz başında 11 ila 12 cm. uzunluğa erişir. Kış tüyleri ince olmasına rağmen dokunulduğunda sert olarak hissedilir. Yaz mevsimi postu ise daha kısa ve seyrek tüylerden oluşur, uzunluğu ve tüy yoğunluğu coğrafi dağılıma göre farklılık gösterir.

Pençe ve ayaklar

Boz ayıların pençeleri çok büyük ve eğridir. Ön pençeleri arka pençelerinden daha uzundur. Pençeler 5 ila 6 cm uzunluğa erişir ve eğri boyunca ölçüldüğünde 7 ila 10 cm'e ulaşırlar. Genellikle uçları açık renkli olmak üzere koyu renkli olan pençeler bazı alt türlerde tamamen açık renklidir. boz ayıların pençeleri Ursus americanusun pençelerinden daha uzun ve daha düzdür. boz ayıların pençelerinin ucu küt iken kara ayının pençelerinin ucu sivridir. Pençe yapıları ve aşırı ağırlıkları nedeniyle boz ayılar kara ayılar gibi ağaçlara tırmanamaz ancak nadir olarak dişi boz ayıların ağaçlara tırmandığı da görülmüştür. Kutup ayısının pençeleri de boz ve kara ayılara göre farklılık gösterir. Muhtemelen buz üzerinde hareket edebilmek ve hareketli avları yakalayabilmek için kutup ayılarının pençeleri daha kısa ama geniş ve daha kıvrık olarak evrimleşmiştir. boz ayıların ayakları da oldukça geniştir. Erişkin boz ayıların arka ayakları tipik olarak 21 ila 36 cm. uzunluğunda iken ön ayakları yaklaşık %40 daha kısadır. Orta boyutlardaki boz ayıların dört ayağının da genişliği ortalama 17,5 ila 20 cm.dir. Kıyılarda yaşayan büyük boz ayı alt türleri ile Alask boz ayılarında arka ayak uzunluğu 40 cm.'ye genişliği de 28,5 cm.'ye ulaşırken çok büyük Ursus arctos middendorffi arka ayak uzunluğu 46. cm'ye kadar ölçülmüştür. boz ayılar günümüzde yaşayan ayı türleri içinde omuzları üzerinde kamburu olan tek ayı türüdür. Tamamen kas dokusundan oluşan bu kambur besin ararken kullanılan yeri kazma işleminde daha fazla güç alabilmek için evrimleşmiş olabilir.

Evrim

Bilim insanları tarafından ayı türlerini ve alt türlerini tanımlamak çok sayıda farklı yöntem kullanılmaktadır ancak bu yöntemlerin hiçbiri tek başına yeterli değildir. Aynı belirli alt tür kümesini listeleyen birkaç bilimsel otorite tarafından boz ayı taksonomisi ve alt tür sınıflandırması "zorlu ve çetrefilli" bir iş olarak betimlenmiştir. Günümüzde muhtemelen genetik analizler boz ayı alt türleri ve adlandırması için bilimsel olarak en önemli ve etkin yöntemdir. Genellikle genetik analizler tür sınıflandırmasından çok klâd terimini kullanır çünkü tek başına genetik analizler bir biyolojik türü tanımlayamamaktadır. Genetik incelemelerin çoğu ayıların ne kadar yakın akraba olduğunu ya da aralarındaki genetik mesafeyi gösterir. Günümüzde geçerliliği olmayan ve her birinin kendine özgü ismi olan yüzlerce boz ayı alt türü bulunmaktadır ve bu durum kafa karıştırıcı olabilmektedir: Hall (1981) 86 farklı ayı alt türünü listelerken 90 kadar farklı alt tür de önerilmiştir. Ancak son zamanlarda yapılan DNA analizleri yaşayan tüm boz ayıları içine alan beş klâd tanımlarken, 2017 yılında yapılan filogenetik bir araştırma bir tanesi kutup ayılarına ait olmak üzere dokuz klâd olduğunu ortaya çıkarmıştır. 2005 yılı itibarıyla ise hâlâ yaşayan ya da yakın geçmişte soyu tükenmiş 15 boz ayı alt türü bilimsel çevreler tarafından genel olarak tanınmaktadır.

Bütün boz ayı alt türlerinin sayısı üzerine olduğu kadar boz ayıların kutup ayısı ile olan tam ilişkisi de tartışmalı bir konudur. Kutup ayısı boz ayıdan görece yakın zamanda ayrılmış bir türdür. Tam olarak kutup ayısının türleşerek boz ayıdan ayrıldığı nokta belli değildir ancak genetik analizler ve fosiller üzerinde yapılan araştırmalar bu ayrım noktasını 400.000 ila 70.000 yıl öncesine koymaktaysa da son zamanlarda yapılan araştırmalar bu noktayı 250.000 ila 130.000 yıl öncesine koymaktadır. Bazı farklı tanımlamalara göre boz ayı, kutup ayısı için bir paratür olarak tanımlanabilir.

Yakın geçmişte insanların neden olduğu popülasyon parçalanması dışında, DNA analizleri Kuzey Amerika'da yaşayan boz ayı popülasyonunun birbirine bağlı tek bir popülasyon sisteminin parçası olduğunu gösterir ancak muhtemelen son Buzul Çağı'nın sonundan beri izole olmuş olduğu düşünülen Kodiak Takımadası'nda bulunan popülasyonlar ya da alt türler bu genellemenin istisnasıdır. Bu veriler U. a. gyas, U. a. horribilis, U. a. sitkensis ve U. a. stikeenensis alt türlerinin belirgin olarak ayrı ve kendi içinde birleşik gruplar oluşturmadığını ve daha doğru bir tanımlamanın ekotip olduğunu gösterir. Örneğin Alaska'nın herhangi bir bölgesinde bulunan boz ayılar daha uzaklarda bulunan boz ayı popülasyonlarından çok komşu olarak yaşadıkları Ursus arctos horribilis ile daha yakın akrabadır. Morfolojik farklılıkların daha çok boz ayıların zengin somon kaynaklarına erişimi ile ilgili olduğu görülmektedir. Ursus arctos horribilis daha yüksek rakımlarda ve bitkisel besinlerin diyetlerinin temelini oluşturduğu kıyıdan uzak bölgelerde yaşamaktadır. Alexander Takımadaları'nın ayılarının tarihçesi olağan dışıdır çünkü burada yaşayan boz ayılar kutup ayısı DNA'sına sahiptirler. Bunun kökeninin Pleistosen Çağı'nda burada kalan kutup ayısı popülasyonu olduğu sanılmaktadır ancak o zamandan beri takımadaların anakara ile bağlantısı açıldığından ve anakara popülasyonu ile erkeklerin karışmasından bu ayıların genomlarının %98'i boz ayı kökeni içermektedir.

Tarihi

Ursus arctos alt türleri aşağıdaki gibi listelenmiştir:

Palearktik biyocoğrafik bölgesi (Avrasya ve Kuzey Afrika)

Alt tür adı	Resim	Dağılımı	Özellikleri/Yorumlar
Ursus arctos arctos		Avrupa'da yaşayan popülasyonlar dışında Rusya'nın batısı ve Kafkasya'da da bulunur. Rusya'da Yamalo-Nenets Özerk Okrugu'nda Yenisey Nehri'ne kadar uzak doğuya ve Novosibirsk Oblastı'na kadar güneye kadar uzanan ve U. a. collaris alt türü ile karıştığı bölgede de görülebilir.	Baskın olarak koyu ve canlı kahverengi bir posta sahiptir ve açık renkli bireylere nadiren rastlanır, koyu pençeleri olan orta boyutlarda bir alt türdür, Rusya'da yaşayan Ursus arctos arctos Avrupa'da yaşayanlara göre daha iridir, bunun nedeninin daha az avlanmaları olduğu düşünülmektedir.
Ursus arctos beringianus		Ohotsk Denizi'ni çevreleyen kıyılarda Şantar Adalarına kadar uzanan bölgede, Kolıma, Şelihov Körfezi'nin çevresindeki topraklarda, Kamçatka Yarımadası'nda ve Paramuşir Adasında bulunur.	Ağzı ve burnu geniş olan oldukça büyük bozayı alt türü. Genel olarak koyu renkli posta sahiptir, bazı hayvanlar hemen hemen karamsı kahverengidir ama genellikle sırtlarının üzeri soluk renklidir. Kıyıdan uzaklaştıkça U. a. collaris ile karışır. Kutup ayısının, Ursus arctos middendorffinin ve Alaska Yarımadasında yaşayan bozayıların atası olduğu düşünülmektedir. Middendorff Büyük Şantar Adası'ndan bir örnek üzerinden tanımladığı bu bozayının dağılımını Sibirya'nın doğu kıyısı ile Japonya olarak vermiştir.
Ursus arctos collaris		Yenisey Nehri'nden güneyde Moğolistan'ın kuzeyinde Altay Dağları'na kadar Sibirya'nın çok büyük bir bölümünde, Sincan Uygur Özerk Bölgesi'nin en kuzeyi ile Kazakistan'ın kuzeyinde yaşar. Dağılımının en kuzey noktası Taymır Yarımadası'nın güneybatısı ile Anabır Nehri'ne kadar uzanır. Tüm Ursus arctos arctos popülasyonları içinde en uzak doğuya kadar yayılan bu alt tür Çukotka'nın doğusunda Bering Boğazı'nın kıyılarına kuzeyde de Çukçi Denizi'nin kıyılarına kadar dağılmıştır.	Bu alt türdeki bozayıların çoğu koyu renklidir ama bazıları Ursus arctos middendorffi kadar soluk renkli olabilir. Boyutları U. a. arctos ile U. a. beringianus arasındadır ve ana alt türden orantısal olarak daha büyük bir kafatasına sahiptir. Yakutistan'ın subarktik bölgelerinde diğer bölgelere göre daha küçük boyutlarda olduğu kaydedilmiştir.
† Ursus arctos crowtheri – (soyu tükenmiş)		Yaşadığı dönemde yaşam alanı Atlas Dağları ile Kuzey Afrika'da Fas'tan Libya'ya Atlas Dağlarına komşu olan bölgelerdi.	Yaşayan son Ursus arctos crowtherinin 1890'larda avlandığı düşünülmektedir.
Ursus arctos isabellinus		Nepal'in kuzeyi, Hindistan'ın kuzeyi ile kuzeydoğusu, Pakistan'ın kuzeyi, en kesintisiz olan güncel yaşam alanı ise Cemmu ve Keşmir.	Kızılımsı kahverengi ya da kum rengi postu, uçları gümüş rengi kılları ve görece büyük kulakları ile fiziksel olarak oldukça farklılık gösterir. Asya kıtasında bulunan tüm bozayılardan daha küçüktür. Yüksek irtifa ormanları ile ALp tipi çayırları tercih eder. Kritik tehlike altındadır.
Ursus arctos pruinosus		Tibet Platosu; Himalayalar'da bulunan bazı ayıların aslında Tibet Platosu'nda yaşayan popülasyondan ayrılmış bazı bireyler olduğu kaydedilmiştir.	Uzun ve kaba tüylere sahip orta boyutlarda bir alt türdür. Hem koyu hem de açık renkli postlu hayvanlarla karşılaşılmıştır ancak orta koyuluktaki post rengi baskındır. Boyun çevresinde, göğüs ve omuzlarda tüyler sarımsı kaverengi ya da beyazımsıdır ve sıklıkla diğer bozayıların erişkinlerinde görülmeyen şekilde bir gerdanlık şeklindedir. Ursus arctos isabellinus gibi kulaklar görece belirgindir. Kafatası görece basık koana, kemer şeklinde damağı ve büyük dişleri ile farklılık gösterir.
Ursus arctos lasiotus		Rusya: Kuril Adaları'nın güneyi, Sahalin, Stanovoy Sıradağları'nın güneyinde Primorskiy Krayı, Ussuri Nehri/Amur Nehri bölgeleri, Çin: Heilongjiang, Japonya: Hokkaidō, Honshū (son Buzul Dönemi'nde), Kore Yarımadası: Kuzey Kore, Rebun ve Rishiri Adalarında 13. yüzyıldan itibaren soyu tükenmiştir.	Ursus arctos lasiotus alt türü boyut olarak oldukça değişkenlik gösterir. Anakara Rusyası'nda kafatası boyutları boyut olarak Ursus arctos beringianus ile benzer olduğunu gösterir. Buna karşın Hokkaidō'da yaşayan popülasyon, kuzeyde yaşayan bozayılar içinde en küçük boyutlara sahiptir. Yine de Hokkaidō'dan bireylerin 400 ila 550 kg ağırlığa erişebildiği de kaydedilmiştir. Bu ayının U. a. horribilis alt türünün atası olduğu düşünülmektedir. Muhtemelen ortalama olarak en koyu renkli popülasyondur ve bazı örnekleri hemen hemen tamamen kara postludur. Ancak daha açık kahverengi ve geçiş formlarına da rastlanır.
Ursus arctos syriacus		Güney Kafkasya, Irak, Türkiye (Anadolu), İran, Afganistan'ın batısı, Lübnan'ın doğusu, Pakistan, Himalayalar'ın batısı, Pamir-Alay ve Tanrı Dağları. Tarihî olarak İsrail'de Suriye'de yaşamış olsa da artık bu ülkelerde soyunun tükendiği düşünülmektedir.	Ursus arctos syriacus açık renkli pençelere sahip orta ile küçük yapılı bir bozayıdır. Bu popülasyon kökleri siyah beyazımsı açık renkli tüylere sahiptir.
† Ursus arctos priscus – (soyu tükenmiş)	Yok	Sibirya	Step bozayısı tarihöncesi dönemde Sibirya gibi yerlerde yaşamış bir bozayı alt türüdür.

Nearktik biyocoğrafik bölgesi (Kuzey Amerika)

Alt tür adı	Resim	Dağılımı	Özellikleri/Yorumlar
† Ursus arctos californicus – (soyu tükenmiş)		Kaliforniya, çoğunlukla Sierra Nevada'da ve bazı kıyısal bölgelerde.	Bilinen en son Ursus arctos californicus 1922'de avlanmıştır. Müzelerde bulunan doldurulmuş örnekler bu popülasyonun tamamen altın rengi - kahverengi tüylere sahip olduğunu gösterir. Ursus arctos horribilisnda oldukça büyük yapılı ve daha geniş bir ağza ve burna sahiptiler.
Ursus arctos dalli	Yok	Dall Adası, Alaska.	Çok iyi tanımlanmamış, muhtemelen Ursus arctos horribilis kıyılarda yaşayan bir varyasyonu, ancak böyle bir bağlantı genetik olarak muğlaktır.
Ursus arctos gyas		Aleut Adaları'ndan en batıda Unimak Adası'na kadar Alaska kıyıları, Alaska Yarımadası'ndan Kenai Yarımadası'na kadar.	Bazı biyologlar tarafından U. a. middendorffi ile aynı alt tür olarak değerlendirilir. Erişkin erkeklerin bilinen boyutları temel alındığında eğer gerçek bir alt tür ise Alaska bozayısının boyutlarına eş boyutlarda hatta daha büyüktür.
Ursus arctos horribilis		Alaska'nın çoğu bölgesi, Yukon, Kuzeybatı Toprakları, Britanya Kolumbiyası, Alberta'nın batısı, Montana'nın batısı ve Wyoming'in kuzeybatısı.	Ursus arctos horribilis orta ile koyu kahverengi postu ve uçlara doğru griy ya da sarı tüyleri ile ayırt edilir. Çevresel koşullara bağlı olarak boyutları çok değişkendir. Oldukça yüksek bir uyum sağlama özelliği ile ılıman iğne yapraklı ormanlarda, ılıman yağmur ormanlarında, yarı kurak çalılıklarda, tundrada ve çayırlıklarda yaşayabilir.
Ursus arctos middendorffi		Kodiak, Afognak veShuyak Adaları (Alaska), Alaska'nın batı ve güney kıyılarında görülen diğer formları da içerdiği önerilmektedir.	bozayının ayırt edilebilen en büyük boyutlu alt türüdür ancak kıyılarda yaşayan diğer bozayı alt türlerinin aynı boyutlara erişmesi mümkündür. Ortalama kahverenkli, Asya'nın doğusundaki alt türler kadar koyu olmayan ve Ursus arctos horribilis daha koyu renkli posta sahiptir.
Ursus arctos sitkensis		Admiralty Adası, Baranof Adası ve Chichagof Adası, Alaska'nın "ABC Adaları".	Diğer boz ayılardan çok kutup ayısı ile daha yakın akraba olarak görünse de Kuzey Amerika boz ayıları içinde en koyu renklisidir. Boyutları Alaska'nın içlerinde yaşayan Kuzey Amerika boz ayıları ile benzerdir. Bu alt tür Waits ve diğerleri tarafından "clade II" olarak adlandırılır ve daha önceden Hall taU. a. sitkensis, Kurtén tarafından da U. a. dalli alt türü olarak tanımlanmıştır.
Ursus arctos stikeenensis	Yok	Britanya Kolumbiyası'nın kuzeybatısında Stikine Nehri'nden Skeena Nehri'ne kadar.	Ayrı bir alt tür olarak tanımlandığı gibi U. a. horribilis alt türünde de sınıflandırılabilmektedir. Diğer Kuzey Amerika boz ayısı popülasyonlarından daha büyük boyutludur ve erkekleri Alaska kıyılarında yaşayan üyük ayıların boyutlarına ulaşabilir.
† Ursus arctos (Ungava popülasyonu) –(soyu tükenmiş)		Québec'in kuzeyi ile Labrador	Quebec'te bulunan bozayılar ile ilgili tarihsel kayıtlar günümüz biyologları tarafından genellikle göz ardı edilmektedir. 1975 yılında antropolog Steven Cox Labrador'da bir bozayı kafatası bularak buradaki popülasyonun bir zamanlar var olduğunu kanıtlamıştır.

Melezler

Ursus arctos horribilis ile kutup ayısı melezi nadir rastlanan bir ayı melezidir. Hem esaret altında hem de yaban hayatında görülen bir melezdir. 2006 yılında doğal ortamda bu melezin oluşması Kanada'nın Arktik bölgesinde avlanan garip görünümlü bir ayının DNAsının test edilmesiyle kanıtlanmıştır. Daha sonra aynı bölgede soyu tek bir dişi kutup ayısından gelen 7 ayrı melez daha tanımlanmıştır. Daha önceden bu melez hayvanat bahçesinde üretilmişti ve doğal yaşamda varolduğuna dair bilimsel kanıtı bulunmadığı için kriptid olarak nitelendirilmekteydi.

Ayıların genomlarının analizi Pleistosen'de kutup ayısı DNA'sının bozayı DNA'sına doğru geri melezlemesi dahil olmak üzere Ursus cinsinin evrimi sırasında türler arasında geri melezleme olduğunu göstermiştir.

Eskiden alt tür olarak kabul edilenler

Eski alt tür adı	Resim	Dağılımı	Özellikleri/Yorumlar
Ursus arctos gobiensis – Gobi ayısı		Gobi Çölü	Gobi Çölü'nde oldukça ender rastlanan bir ayı olan Gobi ayısı vahalarda ve kayalıklarda yaşayarak çöl yaşamına adapte olmuştur. Oldukça küçük ve soluk renkli bir posta sahip olan Gobi ayısı Ursus arctos pruinosusun beyaz gerdanlık özeliğine sahip değildir. Filogenetik analiz Gobi ayısının aslında Ursus arctos isabellinus soyu tükenmekte olan bir popülasyonu olduğunu göstermektedir. Bir zamanlar Gobi ayıları Batı Çin'de muhtemelen Ursus arctos pruinosus ile aynı bölgelerde yaşamakta ve aralarında çiftleşmekteydiler ancak günümüzde bu bölgede ayıların soyu tükenmiştir.
Ursus arctos marsicanus – Apenin bozayısı		Marsica, merkezî İtalya	Marsica bölgesinde tahminî olarak 40 ila 50 birey ayı kalmıştır. Bilimsel olarak kabul olmamış bu alt türün Ursus arctos arctosun bir popülasyonu olduğu düşünülmektedir.
† Ursus arctos nelsoni – (soyu tükenmiş)		En küçük boyutlu Kuzey Amerika bozayısı olan Meksika bozayısı soyu tükenmeden önce Chihuahua, Coahuila ve Sonora eyâletlerinin bulunduğu Meksika'nın kuzeyi ile Arizona, New Mexico ve Teksas eyâletlerinin bulunduğu kuzeybatı ABD'de de yaşamaktaydı.	Bu ayının hem ABD'de hem de Meksika'da büyükbaş hayvan yetiştiriciliğine karşı engel olması nedeniyle soyu tüketilene kadar avlanıldığı düşüülmektedir. Ender olarak görülmeye 1930'larda başlanmış en son kaydedilmiş canlı ayı ise 1962 yılındadır. Kurak koşullar altında yaşama becerisi ile ayırt edilebilen bu ayılar Meksika'nın hem iğne yapraklı ormanlarında hem de Sonora Çölü'nün kanyonlarında yaşayabilmekteydi.
Ursus arctos pyrenaicus – İber bozayısı ya da Cantábrica bozayısı, günümüzde Ursus arctos arctos ile aynı alt tür olarak kabul edilmektedir.	Resimler için Eroski makalesine (İspanyolca, Katalanca, Baskça ve Galiçyaca) ve Fauna Ibérica'ya, (İspanyolca) 2 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. bakınız.	İber Yarımadası, asıl olarak Cantábrica Dağları ile Galiçya tepeleri ve Pireneler.	Yakın zamana kadar bu ayı ayrı bir alt tür olarak kabul edilmekteydi ancak günümüzde Ursus arctos arctos alt türünün bir popülasyonu sayılmaktadır. DNA araştırmaları üzerine bulunan bilimsel kanıtlar Ursus arctos arctosun iki ayrı soya ayrıldığını göstermektedir: "Günümüz Ursus arctos arctos popülasyonlarında iki ana mitokondriyal dala ayrılan bariz bir farklılık görülmektedir. Bu popülasyonlar Rusya, Kuzey İskandinavya ve Doğu Avrupa popülasyonlarından oluşan doğu soyu (clade IIIa, Leonard et al. 2000) ve Güney İskandinavya, Pireneler popülasyonlarını da içine alan İber Yarımadası kaynaklı (clade I, Leonard et al. 2000) ve İtalya-Balkan Yarımadası kaynaklı (Taberlet et al. 1994; ayrıca Kohn et al. 1995) iki gruptan oluşan batı soyu olarak iki soya ayrılır. Bunlara ek olarak Kuzeybatı Moldova'da fosilaltı kaynaklara ve günümüz popülasyonlarının mitokondriyal DNA analizlerine göre Karpatlarda izole bir soy olduğu da önerilmiştir (Sommer & Benecke 2005; Saarma et al. 2007)." İber bozayısı İber Yarımadası'nda yaşayan en büyük yabani hayvan olmasına karşın bozayılar içinde en küçük boyutlara sahip olan ayılardan biridir. Erişkinlerin ortalama ağırlığı 92 ila 180 kg. arasında değişir. Post rengi soluk krem renginden koyu kahverengine farklılık gösterir ancak her seferinde pençeler siyaha çalan koyu renkte olup tüylerin ucu ise sarımsıdır. İspanya'da yaşayan bozayı popülasyonu tehlikedeki türler arasında sayılır. Pireneler'de bulunan bozayı popülasyonunun çoğu Slovenya'dan sokulmuş ayılara dayanır, yöreye özgü bir ya da iki erkek ayı kalmıştır.

Boz ayılar bir zamanlar Asya'nın çoğu bölgesinde, Afrika'da Atlas Dağları'nın bazı kısımlarında ve muhtemelen Avrupa'nın tamamına yakınında ve Kuzey Amerika'da yaşamaktaydı ancak günümüzde bazı bölgelerde soyları tamamen tükenmiş ve diğer bölgelerde de popülasyonları büyük oranda azalmıştır. Dünya üzerinde yaşayan yaklaşık 200.000 kadar boz ayı kalmıştır. En büyük popülasyon 120.000 kadar boz ayı ile Rusya'dadır, daha sonra sırasıyla ABD'de 32.500, Kanada'da 25.000 ve Romanya'da da 5.000'lik popülasyonlar gelir. boz ayı günümüzde şu ülkelerde görülmektedir: Afganistan, Arnavutluk, Andorra, Ermenistan, Azerbaycan, Belarus, Bhutan (muhtemelen soyu tükenmiş), Bosna ve Hersek, Bulgaristan, Kanada, Çin, Hırvatistan, Çekya, Estonya, Finlandiya, Fransa, Gürcistan, Yunanistan, Hindistan, İran, Irak, İtalya, Japonya, Kazakistan, Kırgızistan, Letonya, Kuzey Makedonya, Moğolistan, Karadağ, Nepal, Kuzey Kore, Norveç, Pakistan, Polonya, Romanya, Rusya, Sırbistan, Slovakya, Slovenya, İspanya, İsveç, Tacikistan, Türkiye, Türkmenistan, Ukrayna, ABD ve Özbekistan.

Asya

Anadolu, Kafkaslar, Orta Doğu ve Orta Asya

Türkiye'de insanlar tarafından evcilleştirilmiş ya da avcılar tarafından yaralanmış bozayılar, Bursa Karacabey'de bulunan Doğal Hayatı Koruma Derneği ve Türkiye Cumhuriyeti Tarım ve Orman Bakanlığı'na ait Ovakorusu Ayı Barınağı'nda uzman veterinerler gözetiminde rehabilite edilerek, başta Uludağ Milli Parkı olmak üzere çeşitli bölgelerde ait oldukları vahşi doğaya bırakılmaktadırlar.

Kuzeyde Gürcistan, Ermenistan ve Azerbaycan'dan güneye doğru Türkiye üzerinden Irak'ın en kuzeyi ile İran'ın batısı ve kuzeyine kadar olan yerde öbek öbek bazı alanlarda, Kazakistan'ın kuzeydoğusuna, Özbekistan'ın güneydoğusuna ve Kırgızistan'ın kuzeyinde kadar olan kesimlerde de fasılalarla yaşamaktadır. Bu ülkelerde bulunan boz ayı popülasyonları genellikle çok küçük ve parçalıdır. Dolayısıyla genetik izolasyon riskleri çok yüksektir ve geçmişte dağıldıkları yaşam alanlarının çok küçük kısımlarında yaşamaktadırlar.

Güney Asya

Nepal'in Himalayalar bölgesinde boz ayı Manaslu Koruma Alanı'nda yaşar. Muhtemelen Bhutan'ın kuzeyinde ve Myanmar'ın kuzeyinde de yaşamaya devam etmektedir ancak günümüzde bu ülkelerde bulunduğuna dair kanıt yoktur.

Doğu Asya

Rusya'nın hemen hemen her yerinde yaşayan boz ayı, buradan güneydoğuya doğru gidildikçe Kuzeydoğu Çin'in küçük bir bölgesinde, Çin'in batısında ve Kuzey Kore'nin bazı bölümlerinde bulunur. Daha da batıya gidildiğinde ise dünya üzerindeki dağılımının en güney noktalarına ulaşılır: Pakistan'ın kuzeyinde belirli noktalarda, Afganistan'da, Hindistan'ın kuzey bölgelerinde özellikle Cemmu ve Keşmir'de ve Himaçhal Pradeş'te bulunurlar.

Dış bağlantılar