เดวิด วูดอาร์ด

2507) คือ นักเขียนและวาทยากรชาวอเมริกัน ในช่วงปี พ.ศ. 2533 ได้กำหนดคำว่า prequiem ซึ่งเป็นคำผสมระหว่างคำว่า preemptive (เกี่ยวกับการจับจอง) และ requiem (เพลงสวดศพ) เพี่อใช้ในการอธิบายการปฏิบัติตามแนวทางพุทธในการประพันธ์เพลงเพื่อใช้เล่นก่อนการดับสิ้นของวัตถุ

เดวิด วูดอาร์ด
เดวิด วูดอาร์ดในปี 2563
เกิด	6 เมษายน พ.ศ. 2507 (60 ปี) แซนตาบาร์บารา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
อาชีพ	นักเขียน คีตกวี
สัญชาติ	อเมริกัน
จบจาก	มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนตาบาร์บารา โรงเรียนใหม่เพื่อการวิจัยทางสังคม
แนวร่วมในทางวรรณคดี	แนวคิดหลังยุคนวนิยม

ทั้งนี้วูดอาร์ดได้ทำงานให้กับฌาปนสถานในลอสแอนเจลิสในฐานะวาทยากรรวมถึงงานพิธีไว้อาลัยแก่ Leon Praport ใน พ.ศ. 2544 ที่เสียชีวิตจากรถไฟตกรางรวมถึงเล่นให้แก่ภรรยาของเขา Lola^: 125 โดยเดวิดยังได้เล่นเพลงสวดศพให้แก่สัตว์ป่า อาทิ นกกระทุงน้ำตาลแคลิฟอร์เนีย

วูดอาร์ดเป็นที่รู้จักในการจำลอง Dreamachine ตะเกียงกล่อมประสาทที่จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ในประเทศเยอรมนีและเนปาล เขาเป็นที่รู้จักในนามของผู้เขียนวารสาร Der Freund รวมถึงงานเขียนเกี่ยวกับกฏแห่งกรรม การรับรู้ของต้นไม้และการตั้งถิ่นฐานของชาวปารากวัยใน Nueva Germania

วูดอาร์ดสำเร็จการศึกษาจาก โรงเรียนใหม่เพื่อการวิจัยทางสังคม และ มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียแซนตาบาร์บารา

ใน พ.ศ. 2546 วูดอาร์ดได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธานสภาพ Juniper Hills (ลอสแอนเจลิส) รัฐแคลิฟอร์เนีย โดยได้แต่งตั้งเมืองพี่เมืองน้องกับ นิวเยอรมนี ประเทศปารากวัย ในการดำเนินการตามแผนที่ตั้งไว้วูดอาร์ดได้เดินทางไปยังยูโทเปียของนักมังสาวิรัติและนิยมสิทธิสตรีในสมัยก่อนและได้พบกับผู้นำชุมชน หลังจากการไปเยือนครั้งแรก เขาเลือกที่จะจัดตั้งชุมชนเพื่อใช้ทำการศึกษาแทนการพัฒนาความสัมพันธ์กับเมืองนี้ โดยสิ่งที่เขาสนใจเป็นพิเศษคือ แนวความคิดของลัทธิการเปลี่ยนผ่านของมนุษย์ไปยังอีกโพ้นหนึ่งโดย ริชาร์ด วากเนอร์ และ Elisabeth Förster-Nietzsche ร่วมกับสามี Bernhard Förster ทำการก่อตั้งและอาศัยในอาณานิคมระหว่างช่วงปี พ.ศ. 2429 ถึง 2432

 

ระหว่าง พ.ศ. 2547 ถึง 2549 วูดอาร์ดได้นำคณะเดินทางจำนวนมากไปยัง นิวเยอรมนี และได้รับการสนับสนุนจากรองประธานาธิบดีสหรัฐ ดิก ชีนีย์ ใน พ.ศ. 2554วูดอาร์ดได้อนุญาตให้นักเขียนนวนิยายชาวสวิส Christian Kracht ทำการเผยแพร่จดหมายส่วนตัวที่เขาเขียนเกี่ยวกับ นิวเยอรมนี^{: 113–138} จำนวนสองเล่น พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Wehrhahn Verlag แห่ง University of Hanover^{: 180–189} ในการแลกเปลี่ยนจดหมาย Frankfurter Allgemeine Zeitung ได้กล่าวว่า "วูดอาร์ดและ Kracht] ได้ทลายเส้นแบ่งระหว่างชีวิตและศิลปะอย่างสิ้นเชิง" Der Spiegel โดยเล่มแรก Five Years, vเล่มที่ 1, คือ "ผลงานการเตรียมตัวทางจิตวิญญาณ" สำหรับผลงานเล่มถัดมาของ Kracht ที่ชื่อ Imperium

จากคำกล่าวของ Andrew McCann, "Kracht ได้เดินทางไปพร้อมกับวูดอาร์ดไปยังสถานที่ที่ทายาทของผู้ตั้งถิ่นฐานเดิมได้อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แร้นแค้นอย่างยิ่ง จากนั้น Kracht ได้ทำตามความต้องการของวูดอาร์ดในการพัฒนาวัฒนธรรมของชุมชนและสร้างโรงอุปรากร ไบร็อยท์ บนพื้นที่ที่เคยเป็นที่อาศัยของครอบครัว Elisabeth Förster-Nietzsche" เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา นิวเยอรมนี ได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมโดยมีที่พักพร้อมอาหารเช้าให้บริการรวมถึงพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์

ระหว่าง พ.ศ. 2532 ถึง 2550 วูดอาร์ดได้สร้างงานจำลองของดรีมแมชชีน (Dreamachine) เครื่องศึกษาการเคลื่อนไหวของร่างกายที่ได้คิดค้นขึ้นโดย Brion Gysin และ Ian Sommerville โดยประกอบด้วยกระบอกที่เป็นช่องทำจากทองแดงและกระดาษและหมุนรอบตะเกียงไฟฟ้า หากปิดตามองเข้าไป เครื่องดังกล่าวจะทำให้จิตใจเกิดอาการผิดปกติคล้ายกับผลของยาหรือการฝัน

หลังจากที่ได้อุทิศ Dreamachine ให้แก่ วิลเลียม เอส. เบอร์โรห์ส ในผลงาน Ports of Entry ในงาน พ.ศ. 2539 LACMA นั้น วูดอาร์ด ได้เป็นเพื่อนกับนักเขียนและได้มอบ "แบบจำลองโบฮีเมียน" (กระดาษ) ของ Dreamachine เพื่อเป็นของขวัญครบรอบวันเกิด 83^: 23 ปี จากนั้น ซัทเทบีส์ ได้ทำการประมูลเครื่องก่อนหน้านี้ให้แก่นักสะสมบุคคลใน พ.ศ. 2545 และเครื่องรุ่นหลังได้ถูกยืมโดย เบอร์โรห์ส เพื่อจัดแสดงที่ Spencer Museum of Art

บันทึก