Sukkot

Gjatë eksistencës së Tempullit të Jeruzalemit, ishte një nga Tre Festivalet Pelegrinazhi (Hebraisht: שלוש רגלים‎, shalosh regalim) në të cilën Izraelitët ishin të urdhëruar të bënin pelegrinazh në Tempull.

Festa zgjatë shtatë ditë në Izrael dhe tetë në diasporë. Në ditën e parë (ndërsa e dyta në diasporë) është si dita e Shabbatit, ku puna është e ndaluar. Kjo pasohet nga dita tjetër e quajtur Chol HaMoed, ku puna është e lejuar. Festa mbyllet me një ditë tjetër si Shabbat e quajtur Shemini Atzeret.

Disa akademikë kanë mendimin se festa e Ditës së Falendërimit ka ngjajshmëri me Sukkot në Bibël.

Në Librin e Levitikut, Perëndia i tha Moisiut t'i urdhëronte popullit: «Ditën e parë do të marrësh prodhimet e drurëve të pemëve, degëve të palmave, degëve të pemëve gjethore dhe shelgjeve të përroit» (Levitiku 23:40), dhe "Do të banoni në kasolle shtatë ditë, të gjithë banorët e Izraelit do të banojnë në kabinat, në mënyrë që gjeneratat e ardhshme të mësojnë se unë e kam bërë popullin izraelit të banoj në kasolle kur i nxora nga vendi i Egjiptit" (Levitiku 23:42-43).

Origjina e Sukkotit është historike dhe bujqësore. Historikisht, Sukkot përkujton periudhën dyzetvjeçare gjatë së cilës bijtë e Izraelit po endeshin në shkretëtirë, duke jetuar në strehimore të përkohshme. Kulturorisht, Sukkot është një festival i korrjes dhe nganjëherë quhet edhe Chag HaAsif (Festivali i Hyrjes), ndërsa feston mbledhjen e të korrave.