Shkrimi Kurziv

cursus) në tipografi, është tip i shkronjave të rrëzura në të djathtë, të cilat në dukje të parë duken sikur të shkruara me dorë, të cilat shërbejnë për të shkruar disa fjalë të caktuara, por nganjëherë edhe për forma të ndryshme stilistike.

Shkrimi kurziv është formuar në fillim të shekullit të XVI-të, në Itali, nga shkronjëshkrirësi Francesko Griffo da Bologna, i cili e punoi fontin kurziv të Antikvës për Alda Manuzijan, i cili në vitin 1501, me këtë font të tillë shtypi librin Vergilija.

Titujt nëpër libra në shumicën e rasteve shkruhen me një font të madh të shkronjave , apo të gjitha vetëm me shkronja të mëdha (apo me të dyja), por nëse ndonjë libër ka pjesë, për titujt e kaptinave apo të nëntitujve, shpeshëherë përdoret kurzivi. Përveç shkrimit të titujve, me kurziv nganjëherë shënohen burimet (citatet), a nganjëherë edhee parathënjet në libra. Nëse në tekst për shkaqe të ndryshme duhet, ato më së shumti shkruhen në kllapa apo në kurziv. Por, më së shumti shkrimin kurziv e gjejmë te fjalorët e gjuhëve (P.sh. Anglisht – Shqip), ku çdo rresh është i përbërë nga tri fonte të shkronjave, ku njëra është kurziv.