Kesejahteraan

Dengan itu, kesejahteraan seseorang adalah apa yang akhirnya baik bagi orang ini, apa yang menjadi kepentingan diri orang ini. Kesejahteraan boleh merujuk kepada kesejahteraan positif dan negatif. Dalam erti kata positifnya, ia kadangkala dibezakan dengan keburukan sebagai kebalikannya. Istilah "kesejahteraan subjektif" menunjukkan bagaimana orang mengalami dan menilai kehidupan mereka, biasanya diukur berkaitan dengan kesejahteraan diri yang dilaporkan yang diperoleh melalui soal selidik. Kadangkala, pelbagai jenis kesejahteraan dibezakan seperti kesejahteraan jiwa, fizikal, ekonomi atau emosi. Bentuk kesejahteraan yang berbeza selalunya saling berkait rapat. Sebagai contoh, peningkatan kesejahteraan fizikal (cth, pengurangan atau pengekangan ketagihan) dikaitkan dengan kesejahteraan emosi yang lebih baik. Sebagai contoh lain, kesejahteraan ekonomi yang lebih baik (contohnya, memiliki lebih banyak kekayaan) cenderung dikaitkan dengan kesejahteraan emosi yang lebih baik walaupun dalam situasi buruk seperti wabak COVID-19. Kesejahteraan memainkan peranan penting dalam etika kerana apa yang kita patut lakukan bergantung, sekurang-kurangnya pada tahap tertentu, pada apa yang akan menjadikan kehidupan seseorang menjadi lebih baik atau lebih teruk. Menurut fahaman welfarism, tiada nilai lain selain kesejahteraan.

Istilah kesejahteraan, keseronokan dan kebahagiaan digunakan dalam cara yang bertindih dalam bahasa seharian, tetapi maknanya cenderung berbeza dalam konteks teknikal seperti falsafah atau psikologi. Keseronokan merujuk kepada pengalaman yang dirasakan baik dan biasanya dilihat sebagai satu unsur kesejahteraan. Tetapi mungkin ada faktor lain, seperti kesihatan, kebajikan, ilmu atau pemenuhan keinginan. Kebahagiaan, sering dilihat sama ada sebagai "keseimbangan individu yang menyenangkan berbanding pengalaman yang tidak menyenangkan" atau sebagai keadaan berpuas hati dengan kehidupan seseorang secara keseluruhan, juga lazimnya dianggap sebagai sebahagian daripada kesejahteraan.

Teori kesejahteraan cuba menentukan apa yang penting untuk semua bentuk kesejahteraan. Teori hedonistik menyamakan kesejahteraan dengan keseimbangan keseronokan berbanding kesakitan. Teori keinginan berpendapat bahawa kesejahteraan terdiri daripada kepuasan dan keinginan: semakin tinggi bilangan keinginan yang dipenuhi, semakin tinggi kesejahteraan. Teori senarai objektif menyatakan bahawa kesejahteraan seseorang bergantung pada senarai faktor yang mungkin termasuk elemen subjektif dan objektif.

Kesejahteraan adalah subjek utama psikologi positif, yang matlamatnya adalah untuk menemui faktor-faktor yang menyumbang kepada kesejahteraan manusia. Martin Seligman sebagai contoh, mencadangkan bahawa faktor-faktor ini terdiri daripada mempunyai emosi yang positif, penglibatan dalam aktiviti, mempunyai hubungan yang baik dengan orang lain, mencari makna dalam kehidupan seseorang dan rasa pencapaian dalam mengejar matlamat seseorang.

Kesejahteraan seseorang adalah apa-apa yang dikira baik bagi seseorang. Teori-teori kesejahteraan cuba menentukan ciri-ciri sesebuah negeri yang bertanggungjawab terhadap keadaan ini yang menyumbang kepada kesejahteraan seseorang itu. Teori kesejahteraan sering dikelaskan kepada teori hedonistik, teori keinginan dan teori senarai objektif. Teori hedonistik dan teori keinginan adalah teori subjektif. Menurut teori-teori ini, tahap kesejahteraan seseorang bergantung kepada keadaan mental subjektif dan sikap orang ini. Teori senarai objektif, sebaliknya, membenarkan perkara-perkara boleh memberi manfaat kepada seseorang yang bebas daripada sikap subjektif orang itu terhadap perkara-perkara ini.

Tiga subdisiplin dalam psikologi adalah kritikal untuk kajian kesejahteraan psikologi:

1. Psikologi perkembangan, di mana kesejahteraan psikologi boleh dianalisis daripada segi corak pertumbuhan merentasi jangka hayat.
2. Psikologi personaliti, di mana adalah mungkin untuk mengaplikasikan konsep aktualisasi diri Maslow, konsep Rogers tentang orang yang berfungsi sepenuhnya, konsep individuasi Jung, dan konsep kematangan Allport untuk mengambil kira kesejahteraan psikologi.
3. Psikologi klinikal, di mana kesejahteraan terdiri daripada keperluan biologi, psikologi dan sosial yang dipenuhi.

Welfarism (dukungan kebajikan) ialah teori nilai berdasarkan kesejahteraan. Ia menyatakan bahawa kesejahteraan adalah satu-satunya perkara yang mempunyai nilai intrinsik, iaitu yang baik pada dirinya sendiri dan bukan hanya baik sebagai alat kepada sesuatu yang lain. Pada pandangan ini, nilai sesuatu situasi atau sama ada satu alternatif lebih baik daripada yang lain hanya bergantung pada tahap kesejahteraan setiap entiti yang terjejas. Semua faktor lain adalah berkaitan dengan nilai hanya setakat ia mempunyai kesan ke atas kesejahteraan seseorang. Kesejahteraan yang dimaksudkan biasanya tidak terhad kepada kesejahteraan manusia tetapi termasuk kesejahteraan makhluk lain juga.

 

Penyelidikan tentang psikologi positif, kesejahteraan, eudaimonia dan kebahagiaan, dan teori Diener, Ryff, Keyes dan Seligmann merangkumi pelbagai peringkat dan topik, termasuk "dimensi biologi, peribadi, hubungan, institusi, budaya, dan global bagi kehidupan". Siri Laporan Kebahagiaan Dunia menyediakan kemas kini tahunan tentang status global kesejahteraan subjektif. Kajian global menggunakan data daripada 166 negara, memberikan kedudukan negara dalam aspek kesejahteraan psikososial. Kajian terakhir menunjukkan bahawa kesejahteraan subjektif dan kesejahteraan psikososial (eudaimonia) mengukur sistem yang berbeza, dan kedua-duanya diperlukan demi pemahaman menyeluruh tentang kesejahteraan mental.Terdapat satu teori yang dikenali sebagai Teori Eudaimonia yang dikembangkan sejak zaman Aristotle (384-322SM).