Фиренца

Тоа е најнаселениот град во Тоскана, со 383.084 жители во 2013 година, и над 1.520.000 во нејзината метрополитанска област.

Фиренца Firenze
општина
Comune di Firenze
Колаж на Фиренца каде што се гледаат Галерија Уфици (лево), следува Палацо Пити, поглед на зајдисонце на градот и Фонтана Нептун во Пјаца дела Сињорија.
Знаме Грб
Земја	Италија
Регион	Тоскана
Управа
• Градоначалник	Дарио Нардела (ПД - Демократска Партија, на италијански: Partito Democratico PD)
Површина
• Вкупна	102,41 км2 (3,954 ми2)
Надм. вис.	&1000000000000005000000050 м
Население (30 June 2016)
• Вкупно	383.083
• Густина	37/км2 (97/ми2)
Часовен појас	CET (UTC+1)
• Лете (ЛСВ)	CEST (UTC+2)
Пошт. бр.	50121–50145
Повик. бр.	055
Светец-заштитник	Јован Крстител
Слава	24 јуни
Мреж. место	Матична страница

Фиренца била центар на средновековната европска трговија, финансии и еден од најбогатите градови од таа ера. Според многу академици е родното место на ренесансата и е наречена „Атина на средниот век“. Нејзината бурна политичка историја вклучува периоди на владеење од моќното семејство Медичи и бројни религиозни и републички револуции. Од 1865 до 1871 година градот служел како главен град на Кралството Италија (основан во 1861 година). Фирентинскиот дијалект ја формирал основата на стандардниот италијански јазик и тој станал јазик на културата низ цела Италија благодарение на престижот на ремек-делата од Данте Алигиери, Франческо Петрарка, Џовани Бокачо, Николо Макијавели и Франческо Гвичардини .

Градот привлекува милиони туристи годишно, а УНЕСКО го прогласил историскиот центар на Фиренца за светско наследство во 1982 година. Градот е познат по својата култура, ренесансна уметност и архитектура и споменици. Градот исто така содржи бројни музеи и уметнички галерии, како што се галеријата „Уфици“ и „ Палацо Пити“, и сè уште има влијание во областите на уметноста, културата и политиката. Поради уметничкото и архитектонско наследство на Фиренца, Форбс го рангираше како еден од најубавите градови во светот.

Фиренца игра важна улога во италијанската мода, и е рангирана во првите 15 модни метрополи на светот според Глобалниот јазичен монитор; дополнително, тоа е голем национален економски центар како и туристички и индустриски центар. Во 2008 година градот имаше 17-ти највисок просечен приход во Италија.

 

 

Фиренца води потекло од римско доба, а подоцна, по подолг период процветува како трговска и банкарска средновековна општина, е родно место на италијанската ренесанса. Таа била политички, економски и културен центар и еден од најважните градови во Европа и светот од XIV до XVI век.

Јазикот што се зборувал во градот во текот на XIV век станал прифатен како модел, кој што станал италијански јазик. Благодарение на делата, особено на Тосканците Данте, Петрарка и Бокачо, фирентинскиот дијалект, пред сè, локалните дијалекти, биле усвоени како основа за национален литературен јазик.

Почнувајќи од доцниот среден век, парите од Фиренца - во форма на златен флорин - го финансирале развојот на индустријата низ цела Европа, од Велика Британија до Бриж, до Лион и Унгарија. Фирентинските банкари ги финансирале англиските кралеви за време на стогодишната војна. Тие исто така го финансирале папството, вклучително и изградбата на нивниот привремен главен град Авињон и, по нивното враќање во Рим, реконструкцијата и ренесансното разубавување на Рим.

Фиренца била дом на Медичи, едно од најважните благородни семејства во европската историја. Лоренцо де Медичи се сметал за политички и културен мозок на Италија кон крајот на 15 век. Два члена на семејството биле папи на почетокот на 16 век: Лав X и Климент VII. Катерина Медичи се омажила за францускиот крал Анри II и, по неговата смрт во 1559 година, владеела како регент во Франција. Мари де Медичи се омажила за францускиот Анри IV и го родила идниот крал Луј XIII. Медичи владееле како Големи војводи од Тоскана, почнувајќи од Козимо I де Медичи во 1569 година и завршувајќи со смртта на Џан Гастоне де Медичи во 1737 година.

Римско потекло

 

 

Етрурците во 9 - 8 век п.н.е. првично ја формирале малата населба Фиесоле (Faesulae на латински), која била уништена од Луциус Корнелиус Сула во 80 година п.н.е. во одмазда за поддршката на фракцијата популари во Рим.  Сегашниот град Фиренца е основан од Јулиј Цезар во 59 година п.н.е. како населба за неговите војници ветерани и првично била именувана како Флуентија, поради фактот што била изградена помеѓу две реки, која подоцна била променета во Флоренција („цветно“). Изграден е во стилот на армискиот логор со главните улици, кардо и декуманус, пресекувајќи се на сегашната Пјаца дела Република . Сместена покрај Виа Касија, главната рута помеѓу Рим и север, и во рамките на плодната долина на Арно, населбата брзо станала важен трговски центар.

Со вековите што доаѓаат, градот доживува бурни периоди на владеење на Остроготите, времиња во кои градот често бил вознемируван од војување меѓу Остроготите и Византијците, што можел да предизвика пад на населението на околу 1.000 луѓе. Мирот се вратил под власта на Ломбард во 6 век. Фиренца била освоена од Карло Велики во 774 година и станала дел од Војводството Тоскана, со Лука како главен град. Населението повторно почнало да расте и трговијата напредувала. Во 854 година, Фиренца и Фиесоле биле обединети во една област.

Втор милениум

 

Марграв Хуго ја избрал Фиренца за свој престој наместо Лука околу 1000 година. Златното доба на фирентинската уметност започнала од прилика тоа време. Во 1013 година започнала изградбата на базиликата Сан Минијато ал Монте . Надворешноста на црквата е преработена во романески стил помеѓу 1059 и 1128 година. Во 1100 година, Фиренца била „ Комуна “, што значи град-држава. Примарниот ресурс на градот била реката Арно, обезбедувајќи моќ и пристап за индустријата (главно текстилна индустрија) и пристап до Средоземното море за меѓународна трговија. Друг одличен извор на сила била нејзината работлива трговска заедница. Вештините на фирентинското трговско банкарство станале признати во Европа откако на средновековните саеми донеле решителни финансиски иновации (на пр. меници, двоен систем на книговодство ). Овој период, исто така, го видел затемнувањето на поранешниот моќен соперник на Фиренца Пиза (поразен од Џенова во 1284 година и потчинет од Фиренца во 1406 година), и извршување на моќта на трговската елита по анти-аристократското движење, предводено од Џано дела Бела, што резултирало во збир на закони наречени Правила на правдата (1293).

Среден век и ренесанса

Подемот на Медичи

 

Во екот на демографската експанзија околу 1325 година, бројката на урбаното население можно е да изнесувала дури 120.000 жители, а бројката на руралното население околу градот веројатно била близу 300.000. Црната смрт од 1348 година ја намалила бројката на популацијата за повеќе од половина, се вели дека околу 25 000 жители биле заштитени од градската индустрија за волна: во 1345 година Фиренца била сцена на обид за штрајк од волнени чешери (циомпи), кои во 1378 година се кренале на краток бунт против олигархиското владеење во Бунтот на Сиомпи . По нивното сузбивање, Фиренца потпаднала под власта (1382-1434) на семејство Албици, кои станале жестоки соперници на Медичи.

Во 15 век, Фиренца била меѓу најголемите градови во Европа со 60.000 жители и се сметала за богата и економски успешна. Козимо де Медичи бил првиот член на семејството Медичи кој во суштина го контролирал градот позади сцената. Иако градот технички бил демократски видлив, неговата моќ доаѓала од огромната покровителна мрежа заедно со неговиот сојуз со новите имигранти, џенте нуова (нови луѓе). Фактот дека Медичи биле банкари на папата, исто така, придонел за нивно воздигнување. Козимо го наследил неговиот син Пјеро, кој наскоро потоа го наследи внукот на Козимо, Лоренцо во 1469 година. Лоренцо бил голем покровител на уметноста, нарачувајќи дела од Микеланџело, Леонардо да Винчи и Ботичели. Лоренцо бил успешен поет и музичар и донел композитори и пејачи во Фиренца, вклучувајќи ги Александар Агрикола, Јоханес Гиселин и Хајнрих Исак . Според современите Фирентинци (и оттогаш), тој бил познат како „Лоренцо Величествениот“ (Лоренцо ил Магнифико).

По смртта на Лоренцо де Медичи во 1492 година, го наследил неговиот син Пјеро II. Кога францускиот крал Шарл VIII ја нападнал северна Италија, Пјеро II избрал да ѝ се спротивстави на неговата војска. Но, кога ја сфатил големината на француската војска пред портите на Пиза, морал да ги прифати понижувачките услови на францускиот крал. Ова ги натерало Фирентинците да се побунат и веднаш го протерале Пјеро II. Со неговото прогонство во 1494 година, првиот период на владеењето на Медичи завршил со обновување на републичката влада.

Савонарола, Макијавели и папите Медичи

 

Во овој период, доминиканскиот фриар Џироламо Савонарола станал приор на манастирот Сан Марко во 1490 година. Тој бил познат по своите покани за покајание, осудувајќи го она што го сметал за раширен неморал и приврзаност кон материјалното богатство. Тој го пофалил прогонството на Медичи како дело на Бога, казнувајќи ги за нивната декаденција. Ја искористил можноста да ги спроведе политичките реформи што водат кон подемократско правило. Но, кога Савонарола јавно го обвинил папата Александар Шести за корупција, му било забрането да зборува во јавност. Кога ја прекршил оваа забрана, тој бил екскомунициран. Фирентинците, уморни од неговите екстремни учења, се свртиле против него и го уапсиле. Тој бил осуден како еретик и изгорен на клада на плоштадот Пјаца дела Сињорија на 23 мај 1498 година.

Втора личност со невообичаено акутен вид бил Николо Макијавели, чии рецепти за регенерација на Фиренца под силно водство честопати се сметале за легитимизација на политичката експедитивност, па дури и неправилна работа. Со други зборови, Макијавели бил политички мислител, можеби најпознат по неговиот политички прирачник, насловен „Владетелот“, што се однесува на владеењето и вршењето на власта. Нарачан од Медичи, Макијавели исто така ги напишал и фирентинските истории, историјата на градот. Флорентинците ги протерале Медичи по втор пат и повторно воспоставија република на 16 мај 1527 година. Обновени двапати со поддршка на царот Карло V и папата Климент VII (Џулио де Медичи), Медичи во 1532 година станале наследни војводи на Фиренца, а во 1569 г. Големите војводи на Тоскана, владееле два века. Во цела Тоскана, само Република Лука (подоцна Војводство ) и Кнежевството Пјомбино биле независни од Фиренца.

XVIII и XIX век

 

Истребувањето на династијата Медичи и пристапувањето на Франсис Стефан, војводата од Лорен и сопруг на Марија Тереза од Австрија во 1737 година, довело до привремено вклучување на Тоскана на териториите на австриската круна. Станала секундогенија на династијата Хабсбург-Лорен, кои биле заменети за Куќата во Бурбон-Парма во 1801 година. Од 1801 до 1807 година Фиренца била главен град на Наполеонската клиент држава Кралство Етрурија . Бурбон-Парма беше сменет во декември 1807 година кога Тоскана беше припоена кон Франција . Фиренца беше префектура на францускиот департман Арно од 1808 година до падот на Наполеон во 1814 година. Династијата Хабсбург-Лореин беше обновена на престолот во Тоскана на Конгресот во Виена, но конечно беше расчинет во 1859 година. Тоскана станала покраина на Кралството Италија во 1861 година.

Фиренца го заменила Торино како главен град на Италија во 1865 година и во обид да го модернизира градот, стариот пазар на Пјаца дел Меркато Векио и многу средновековни куќи биле срушени и заменети со поформален план за улици со понови куќи. Пјаца (прво преименувана во Пјаца Виторио Емануеле II, потоа Пјаца дела Република, сегашното име) бил значително проширен и беше изграден голем триумфален лак на западниот крај. Овој развој бил непопуларна мерка и била спречена да продолжи со напорите на неколку Британци и Американци кои живеат во градот.^{[се бара извор]} Ден денес во близина стои музеј што потсетува на уништувањето.

Вториот главен град на земјата бил заменет од Рим шест години подоцна, откако повлекувањето на француските трупи дозволило заземање на Рим .

 

За време на Втората светска војна, градот доживеа едногодишна германска окупација (1943–1944), како дел од Италијанската социјална република . Хитлер го прогласил за отворен град на 3 јули 1944 година кога се блокирале трупите на британската осма армија . На почетокот на август, Германците што се повлекле одлучиле да ги срушат сите мостови по должината на Арно, што го поврзува округот Олтрарно со остатокот од градот, што им го отежнува минувањето на трупите на 8-та армија. Сепак, во последен момент Чарлс Штајнхауслин, во тоа време конзул на 26 земји во Фиренца, го убедил германскиот генерал во Италија дека Понте Векио нема да биде уништен поради неговата историска вредност.  Наместо тоа, исто така историска област на улици директно на југ од мостот, вклучително и дел од Коридоио Вазаријано, беше уништена со употреба на мини. Оттогаш мостовите се обновени во нивните оригинални форми користејќи што повеќе преостанати материјали, но зградите околу Понте Векио се обновени во стил комбинирајќи го стариот со модерен дизајн. Непосредно пред да ја напуштат Фиренца, бидејќи знаеле дека наскоро ќе треба да се повлечат, Германците погубиле многу борци за слобода и политички противници на улиците и плоштадите, вклучувајќи го и плоштадот Пјаца Санто Спирто. 

Фиренца беше ослободена од новозеландските, јужноафриканските и британските трупи на 4 август 1944 година заедно со партизаните од Тосканскиот комитет за национално ослободување (CTLN). Сојузничките војници кои загинаа возејќи ги Германците од Тоскана се закопани на гробиштата надвор од градот (Американци околу 9 kiloметарs (5.6 ми) јужно од градот, британските и војниците на Комонвелтот на неколку километри источно од центарот на десниот брег на Арно) .

На крајот на Втората светска војна, во мај 1945 година, на Информативната и образовната гранка на американската армија беше наредено да формираат странски универзитетски кампус за демобилизирани американски службеници мажи и жени во Фиренца, Италија. Првиот американски универзитет за сервисен персонал е основан во јуни 1945 година на Факултетот за аеронаутика во Фиренца, Италија. Околу 7.500 студенти-војници требаше да поминат низ Универзитетот за време на неговите четиримесечни сесии (види ГИ американски универзитети ).

Во ноември 1966 година, Арно поплавил делови од центарот, оштетувајќи многу уметнички богатства. Околу градот има мали плакати на ѕидовите кои забележуваат каде стигнале надојдените води на највисоката точка.

 

Фиренца лежи во слив формиран од ридовите Кареџи, Фиесоле, Сетињано, Арчетри, Поџо Империјале и Белозгуардо (Фиренца). Реката Арно, уште три помали реки (Муњоне, Ема и Греве) и некои потоци течат низ неа.

Клима

Фиренца има влажна суптропска клима (Cfa), со тенденција кон средоземната (ЦСА). Има топли лета со умерени или слаби врнежи од дожд и свежи, влажни зими. Бидејќи на Фиренца ѝ недостасува преовладувачки ветер, летните температури се повисоки отколку по должината на крајбрежјето. Врнежите од дожд во лето се конвекционални, додека олеснителните врнежи доминираат во зима. Снежни метежи се случуваат скоро секоја година, но честопати не резултираат во акумулација. Највисоката официјално забележана температура 42.6 °C (108.7 °F) била на 26 јули 1983 година, а најниската −23.2 °C (−9.8 °F) била на 12 јануари 1985 година.Предлошка:Florence weatherboxПредлошка:Florence weatherbox

Законодавно тело на општината е Градскиот совет (Consiglio Comunale), кој е составен од 36 советници избрани на секои пет години со пропорционален систем, во контекст на изборите за градоначалници. Извршното тело е Градскиот комитет (Giunta Comunale), составен од 7 проценувачи, кој е номиниран и предводен од директно избраниот градоначалник. Актуелен градоначалник на Фиренца е Дарио Нардела .

Општина Фиренца е поделена на пет административни населби (Quartieri). Секој округ е управуван од Совет (Consigliо) и претседател, избран во контекст на градскиот градоначалник. Урбанистичката организација се регулира со италијанскиот устав (чл. 114). Градовите имаат моќ да го советуваат градоначалникот со необврзувачки мислења за голем спектар на теми (животна средина, градежништво, јавно здравје, локални пазари) и да ги извршуваат функциите што им ги делегира Градскиот совет; покрај тоа, тие се снабдуваат со автономно основање со цел да ги финансираат локалните активности. Општините се:

• Q1 - Centro storico (Историски центар); население: 67.170;
• Q2 - Кампо ди Марте; население: 88.588;
• Q3 - Гавинана - Галуцо; население: 40.907;
• Q4 - Изолото - Лењаја; население: 66.636;
• Q5 - Рифреди; население: 103.761.

Со сите пет општини управува Демократската партија.

Поранешниот италијански премиер (2014–2016), Матео Ренци, беше градоначалник од 2009 до 2014 година.

 

 

 

 

 

Фиренца е позната како „лулка на ренесансата“ (la culla del Rinascimento) за своите споменици, цркви и згради. Најпознатото место на Фиренца е куполната катедрала во градот, Санта Марија дел Фиоре, позната како Дуомо, чија купола била изградена од Филипо Брунелески . Блиската Камбанарија (делумно дизајнирана од Џото ) и зградите на Крстилницата се исто така главни моменти. Куполата, 600 години по нејзиното завршување, сè уште е најголемата купола изградена со тула и малтер во светот. Во 1982 година, историскиот центар на Фиренца (италијански: centro storico di Firenze ) бил прогласен за светско наследство од УНЕСКО . Центарот на градот е содржан во средновековните sидини кои биле изградени во 14 век за да го бранат градот. Во срцето на градот, на Пјаца дела Сињорија, се наоѓа Фонтаната на Нептун од Бартоломео Аманати (1563-1565), што е ремек-дело на мермерна скулптура на терминалот на сè уште функционалниот римски аквадукт.

Изгледот и структурата на Фиренца на многу начини се враќаат во римската ера, каде што била дизајнирана како гарнизонска населба. Како и да е, поголемиот дел од градот бил изграден за време на ренесансата. И покрај силното присуство на ренесансната архитектура во градот, може да се најдат траги од средновековна, барокна, неокласична и модерна архитектура. Палацо Векио, како и Дуомо, или градската катедрала, се двете згради кои доминираат во хоризонтот на Фиренца.

Реката Арно, која го пробива стариот дел од градот, е исто така обележје во историјата на Фиренца, како и за многу од жителите што живееле таму. Историски гледано, месното население имало став на љубов и омраза кон истоимената река - што се менувал помеѓу негување на градот со трговија и уништување од поплава.

 

 

Особено се издвојува еден од мостовите - Понте Векио ( Стариот мост ), чија највпечатлива одлика е мноштвото продавници изградени на нејзините рабови, држени од столпчиња. Мостот го носи и возвишениот коридор Вазариано што ги поврзува Уфици со резиденцијата на Медичи (Палацо Пити). Иако првичниот мост бил изграден од Етрурците, сегашниот мост бил обновен во 14 век. Тој е единствениот недопрен мост во градот кој ја преживеал Втората светска војна. Тоа е прв пример во западниот свет на мост изграден со употреба на сегментални лакови, т.е. лакови помали од полукруг, за да се намали и односот на распон-на-пораст и бројот на столбови за да се овозможи помал товар во коритото на реката (да се биде во ова многу поуспешно од римскиот мост Алконетар).

 

Црквата Сан Лоренцо ја содржи капелата Медичи, мавзолејот на семејството Медичи - најмоќното семејство во Фиренца од 15 до 18 век. Во близина се наоѓа галеријата Уфизи, еден од најдобрите уметнички музеи во светот - основан по голема оставина од последниот член на семејството Медичи.

 

Уфици се наоѓа на аголот на Пјаца дела Сињорија, место важно за да се биде центар на граѓанскиот живот и владата на Фиренца со векови. Палацо дела Сињорија со која се соочува сè уште е дом на општинската влада. Тука беа поставени многу значајни епизоди во историјата на уметноста и политичките промени, како што се:

• Во 1301 година, Данте Алигиери бил испратен во егзил од тука (запаметен со плакета на еден од ѕидовите на Уфици).
• На 26 април 1478 година, Јакопо де Паци и неговите чувари се обидоа да го кренат градот против Медичи по заговорот познат како Ла конџура деи Паци ( Заговорот на Паци ), убиство на Џулијано ди Пјеро де Медичи и ранување на неговиот брат Лоренцо. Сите членови на заговорот што може да бидат приведени, биле запленети од Флорентинците и обесени од прозорците на палатата.
• Во 1497 година, тоа било локацијата на Огнот на суетите поттикнат од доминиканскиот фрат и проповедник Џироламо Савонарола
• На 23 мај 1498 година, истата Савонарола и двајца следбеници биле обесени и изгорени на клада. (Тркалезна плоча во земјата го означува местото каде што бил обесен)
• Во 1504 година, Дејвид на Микеланџело (сега заменет со реплика, бидејќи оригиналот беше преместен во 1873 година во Галерија Академија ) беше инсталиран пред Палацо дела Сињорија (познат и како Палацо Векио).

Лоџа деи Ланци во Пјаца дела Сињорија е локација на голем број статуи од други вајари како Донатело, Џамболоња, Аманати и Челини, иако некои се заменети со копии за да се зачуваат оригиналите.

Споменици, музеи и верски објекти

 

Фиренца содржи неколку палати и згради од различни епохи. Палацо Векио е градско собрание на Фиренца и исто така музеј на уметност. Оваа голема романескна тврдина-палата гледа на плоштадот Пјаца дела Сињорија со својата копија на статуата Давид на Микеланџело, како и галеријата со статуи во соседната Лоѓа де Ланзи . Првично наречена Палацо дела Сињорија, по Сигнарија од Фиренца, владејачкото тело на Република Фиренца, му беа дадени и неколку други имиња: Палацо дел Пополо, Палацо деи Приори и Палацо Дукале, во согласност со различната употреба на палатата во текот на својата долга историја. Зградата го стекна своето сегашно име кога престојуваше престојувалиштето на војводата Медичи преку Арно во Палацо Пити. Поврзано е со Уфици и Палацо Пити преку Коридоио Вазаријано .

Палацо Медичи Рикарди, дизајниран од Микелоцо ди Бартоломео за Козимо ил Векио, од семејството Медичи, е уште едно големо здание и е изградено помеѓу 1445 и 1460 година. Тоа беше добро познато по каменото ѕидање кое вклучува рустикација и пепел. Денес е седиште на Метрополитен град Фиренца и е домаќин на музеи и библиотеката Рикардијана . Палацо Строци, пример за граѓанска архитектура со својот рустикиран камен, беше инспириран од Палацо Медичи, но со похармонични размери. Денес палатата се користи за меѓународни изложби како што е годишното античко шоу (основано како Биенале на антикуријато во 1959 година), модни ревии и други културно-уметнички настани. Тука е и седиштето на Иституто Назионале дел Ринасименто и забележаниот Габинетто Виеусе, со библиотека и читална.Постојат неколку други забележителни места, вклучувајќи го и Палацо Ручелаи, дизајниран од Леон Батиста Алберти помеѓу 1446 и 1451 година и погубен, барем делумно, од Бернардо Роселино ; Палацо Даванзати, во кој се наоѓа музејот на Старата фирентинска куќа; Palazzo delle Assicurazioni Generali, дизајниран во неоренесансен стил во 1871 година; палатата Спини Ферони, на плоштадот Санта Тринита, историска приватна палата од 13 век, сопственост од 1920-тите на дизајнерот на чевли Салваторе Ферагамо ; како и разни други, вклучувајќи ги Палацо Боргезе, Палацо ди Бјанка Капело, Палацо Антинори и Кралската зграда на Санта Марија Новела.

 

 

Фиренца содржи бројни музеи и уметнички галерии каде се чуваат некои од најважните уметнички дела во светот. Градот е еден од најдобро сочуваните ренесансни центри за уметност и архитектура во светот и има висока концентрација на уметност, архитектура и култура. На ранг списокот на 15 најпосетувани италијански уметнички музеи, ⅔ се претставени од фирентински музеи. Уфици е едно од овие, има многу голема колекција на меѓународна и фирентинска уметност. Галеријата е артикулирана во многу сали, каталогизирана од училишта и хронолошки редослед. Замислен од уметничките колекции на семејството Медичи низ вековите, во него се сместени уметнички дела од разни сликари и уметници. Коридорот Васари е уште една галерија, изградена што го поврзува Палацо Векио со Палатата Пити, поминувајќи покрај Уфици и над Понте Векио. Во Галерија дел Академија се наоѓа колекција на Микеланџело, вклучувајќи го и Давид . Има колекција на руски икони и дела од разни уметници и сликари. Другите музеи и галерии го вклучуваат Барџело, кој се концентрира на вајарски дела на уметници, вклучувајќи ги Донатело, Џамболоња и Микеланџело; Палацо Пити, кој содржи дел од поранешната приватна колекција на семејството Медичи. Покрај колекцијата Медичи, галериите на палатата содржат многу дела од ренесансата, вклучително и неколку од Рафаел и Тицијан, големи колекции на носии, церемонијални вагони, сребро, порцелан и галерија на модерна уметност кои датираат од 18 век. Во придружба на палатата се наоѓаат градините Боболи, детално уредени и со бројни скулптури.

 

 

Постојат неколку различни цркви и верски објекти во Фиренца. Катедралата е Санта Марија дел Фиоре . Крстилницата Сан ovanовани сместена пред катедралата е украсена од бројни уметници, особено од Лоренцо Гиберти со рајските порти . Другите цркви во Фиренца ја вклучуваат базиликата Санта Марија Новела, сместена на плоштадот Санта Марија Новела (во близина на железничката станица Фиренце Санта Марија Новела) која содржи дела од Масачо, Паоло Учело, Филипино Липи и Доменико Гирландаио ; базиликата Санта Кроче, главната францисканска црква во градот, која се наоѓа на Пјаца ди Санта Кроче, околу 800 метарs (2,600 ст) југоисточно од Дуомо, и е погребно место на некои од најславните Италијанци, како што се Микеланџело, Галилео, Макијавели, Фосколо, Росини, така е познат и како Храмот на италијанските слави (Tempio dell'Itale Glorie); базиликата Сан Лоренцо, која е една од најголемите цркви во градот, сместена во центарот на главната област на пазарот во Фиренца и погребното место на сите главни членови на семејството Медичи, од Козимо ил Векио до Козимо III; Санто Спирито, во населбата Олтрарно, свртен кон плоштадот со исто име; Орсанмихеле, чија зграда беше изградена на местото на кујнската градина на манастирот Сан Микеле, сега е срушен; Сантисима Анунциата, римокатоличка базилика и мајка-црква од сервискиот ред; Оњисанти, основана по поредок на Умилијати, и е меѓу првите примери на барокната архитектура изградена во градот; Санта Марија дел Кармин, во областа Олтрарно во Фиренца, која е локација на капелата Бранкачи, во која се наоѓаат извонредни фрески на ренесансата од Масачо и Масолино да Паникале, подоцна завршени од Филипино Липи ; капелата Медичи со статуи од Микеланџело, во Сан Лоренцо ; како и неколку други, вклучувајќи ги Санта Тринита, Сан Марко, Санта Фелисита, Бадија Фиорентина, Сан Гаетано, Сан Минијато ал Монте, Фиренца Чартерхаус и Санта Марија дел Кармин . Градот дополнително ја содржи Православната руска црква на Рождеството Христово и Големата синагога во Фиренца, изградена во 19 век.

Фиренца содржи разни театри и кина. Киното Одеон во Палацо дело Строцино е едно од најстарите кина во градот. Основана е од 1920 до 1922 година во крило на Палацо дело Строцино, порано се викала Чинема театро Савоја (кино-театар Савој), но подоцна била наречена Одеон . Театро дела Пергола, сместена во центарот на градот на истоимената улица, е оперска куќа изградена во 17 век. Друг театар е Театро Комунале (или Театро дел Маџо Музикале Фјорентино ), првично изграден како амфитеатар на отворено, Политеама Фиорентино Виторио Емануеле, кој беше инаугуриран на 17 мај 1862 година со продукција на Лучија ди Ламермур на Доницети и која седеше 6.000 луѓе. Постојат неколку други театри, како што се Салончино Кастинели, Театро Пучини, Театро Верди, Театро Голдони и Театро Николини.

Катедрала Санта Марија дел Фиоре

Фирентинската катедрала, официјално Катедралата ди Санта Марија дел Фиоре, е катедрала во Фиренца, Италија. Започнато е во 1296 година во готски стил по дизајн на Арнолфо ди Камбио и беше структурно завршен до 1436 година, со куполата дизајнирана од Филипо Брунелески.

Плоштади, улици и паркови

 

 

 

Освен ваквите споменици, Фиренца содржи бројни поголеми плоштади (piazze) и улици. Пјаца дела Република е плоштад во центарот на градот, локација на културните кафулиња и буржоаските палати. Меѓу кафулињата на плоштадот (како Caffè Gilli, Paszkowski или Hard Rock Cafè), кафулето Giubbe Rosse веќе долго време е место за средби на уметници и писатели, особено оние на футуризмот. Пјаца Санта Кроче е друга; доминирана од базиликата Санта Кроче, тој е правоаголен плоштад во центарот на градот каде секоја година се игра Калчо Фиорентино . Понатаму, се наоѓа плоштадот Санта Тринита, плоштад во близина на Арно, што означува крај на улицата Виа де Торнабуони .

 

Другите плоштади вклучуваат Пјаца Сан Марко, Пјаца Санта Марија Новела, Пјаца Бекарија и Пјаца дела Либерта . Центарот дополнително содржи неколку улици. Такви се на пример: Виа Камило Кавур, еден од главните патишта на северната област на историскиот центар; Виа Гибелина, една од најдолгите улици во централна Фиренца; Виа де Калцаиоли, една од најцентралните улици на историскиот центар што ја поврзува Пјаца дел Дуомо со Пјаца дела Сињорија, навивајќи паралелно со преку Рома и Пјаца дела Република ; Виа де Торнабуони, луксузна улица во центарот на градот што оди од плоштадот Антинори до понте Санта Тринита, преку плоштадот Санта Тринита, која се одликува со присуство на модни бутици; булеварите Viali di Circonvallazione, со 6 ленти што го опкружуваат северниот дел на историскиот центар; како и други, како што се Via Roma, Via degli Speziali, Via de' Cerretani и Viale dei Colli.

Фиренца содржи и разни паркови и градини. Меѓу нив се и Градините Боболи, Парко деле Кашине, Џардино Бардини и Џардино деи Семпличи .

Во 1200 година градот бил дом на 50.000 луѓе. До 1300 година, населението на градот било 120 000, со дополнителни 300 000 жители на Контадо . Помеѓу 1500 и 1650 година, населението било околу 70 000.

Од 31 октомври 2010^[update] , бројката на популацијата е 370,702, додека Евростат проценува дека 696,767 жители живеат во урбаната околина на Фиренца. Метрополитанската околина на Фиренца, Прато и Пистоја, конституираат над 2000 во околина од околу 4,800 square kilometres (1,853 ми), дом на 1.5 милион жители. Според проценките на Фиренца, 46.8% од популацијата е машка in 2007 и 53.2% женска. Малолетниците (деца меѓу 18 години и помала возраст) сочинуваат 14,10% од популацијата во споредба со пензионерите, кои се 25,95%. Ова е споредбено со италијанскиот просек од 18,06% малолетни и 19,94% пензионери. Просечната возраст на жител од Фиренца е 49 во споредба со италијанскиот просек од 42. Во периодот од пет години меѓу 2002 и 2007, популацијата во Фиренца пораснала за 3.22 проценти, додека Италија достигнала раст за 3.56 проценти. Стапката на раѓање на Фиренца изнесува 7.66 породувања на 1,000 жители во споредба со италијанскиот просек од 9.45 породувања.

Од 2009^[update] , 87.46% од популацијата се Италијанци. Околу 6000 Кинези живеат во градот. Најголемата имигрантска група дошла од други европски земји (претежно Романци и Албанци): 3.52%, Источна Азија (претежно Кинези и Филипинци): 2.17%, од Америките: 1.41%, и Северна Африка (претежно Мароканци): 0.9%.

Слично како и остатокот од Италија, повеќето од жителите во Фиренца се римокатолици, со повеќе од 90% од населението кое припаѓа на Архиепископијата во Фиренца .

Туризмот е далеку најважен од сите индустрии, а најголемиот дел од фирентинската економија се потпира на парите генерирани од меѓународни пристигнувања и студенти кои студираат во градот. Вредниот туризам во градот изнесуваше околу 2,5 евра милијарди во 2015 година и бројот на посетители се зголеми за 5,5% во однос на претходната година.

Во 2013 година, Фиренца беше наведена како втор најдобар светски град од страна на Конде Наст Травел .

Производството и трговијата, сепак, остануваат многу важни. Фиренца е исто така 17-ти најбогат град на Италија според просечната заработка на работниците, со бројка од 23.265 евра (вкупниот приход на градот е 6.531.204.473 евра), кој доаѓа по Мантова, сепак надминувајќи го Болцано .

Индустрија, трговија и услуги

Фиренца е голем производствен и трговски центар во Италија, каде што фирентинските индустриски комплекси во предградијата произведуваат секаква стока, од мебел, гумени производи, хемикалии и храна. Сепак, традиционалните и локалните производи, како што се антиквитети, ракотворби, стакларија, кожни работи, уметнички репродукции, накит, сувенири, елаборат метал и железо, чевли, додатоци и облека од висока мода, исто така, доминираат во саемскиот сектор на економијата на Фиренца. Приходот на градот делумно се потпира на услуги, комерцијални и културни интереси, како што се годишни саеми, театарски и лирски продукции, уметнички изложби, фестивали и модни ревии, како што е Калчо Фиорентино. Тешката индустрија и машинеријата исто така учествуваат во обезбедувањето на приходи. Во Нуово Пињоне, бројни фабрики сè уште се присутни, а доминантни се малите и средните индустриски бизниси. Индустриските области Фиренца-Прато-Пистоја беа познати како „Трета Италија“ во 90-тите години на минатиот век, поради извозот на висококвалитетни добра и автомобили (особено Веспа) и просперитетот и продуктивноста на фирентинските претприемачи. Некои од овие индустрии дури се натпреваруваа со традиционалните индустриски области во Емилија-Ромања и Венето поради високиот профит и продуктивноста.

Во четвртиот квартал од 2015 година, производството се зголеми за 2,4%, а извозот се зголеми за 7,2%. Водечките сектори вклучуваа машинско инженерство, мода, фармацевтика, храна и вино. Во текот на 2015 година, договорите за трајно вработување се зголемија за 48,8 проценти, поттикнати од даночното олеснување на целата територија на земјата.

Туризам

 

Туризмот е најзначајнатата индустриска гранка во централна Фиренца. Од април до октомври, туристите се повеќе од месното население. Билетите за музеите „Уфици“ и „Академија“ редовно се распродаваат, а големи групи редовно ги полнат базиликите „ Санта Кроче“ и „ Санта Марија Новела“, обете наплаќаат за влез. Билетите за Уфици и Академија можат да се купат преку Интернет пред посетата. Во 2010 година, читателите на списанието Travel + Leisure го рангираа градот како нивно трето омилено туристичко одредиште. Во 2015 година, читателите на „Конде Наст Травел“ ја избраа Фиренца за најдобар град во Европа.

Студиите на „Еуромонитор Интернешнл“ заклучија дека културниот и историски ориентиран туризам генерира значително зголемени трошоци низ цела Европа.

Се верува дека Фиренца има најголема концентрација на уметност (пропорционално на нејзината големина) во светот. Така, културниот туризам е особено силен, со светски познати музеи како што се Уфици продадени над 1,93 милиони билети во 2014 година. Објектите на градскиот конгресен центар беа преструктуирани во текот на 90-тите години на минатиот век и беа домаќини на изложби, конференции, состаноци, социјални форуми, концерти и други настани цела година.

 

Во 2016 година, Фиренца имала 20.588 хотелски соби во 570 објекти. Меѓународните посетители користат 75% од собите; околу 18% од нив биле од САД Во 2014 година, градот имал 8,5 милиони ноќевања. Извештајот на „Еуромонитор“ посочува дека во 2015 година градот е рангиран на 36-тото место на најпосетување во светот, со над 4,95 милиони пристигнувања за годинава.

Туризмот носи приходи во Фиренца, но создава и одредени проблеми. Понте Векио, Маркетот Сан Лоренцо и Санта Марија Новела се мачат со џепчии. Провинцијата Фиренца прима приближно 13 милиони посетители годишно и во највисоките сезони, популарните локации може да станат пренатрупани како резултат. Во 2015 година, градоначалникот Дарио Нардела изрази загриженост за посетителите кои пристигнуваат со автобуси, остануваат само неколку часа, трошат малку пари, но значително придонесуваат за пренатрупаност. „Без посета на музеј, само фотографија од плоштадот, автобусот назад и потоа за Венеција... Ние не сакаме такви туристи “, изјави тој.

Некои туристи не го почитуваат културното наследство во градот, според Нардела. Во јуни 2017 година, тој воспостави програма за прскање на црковните чекори со вода за да ги спречи туристите да користат такви области како места за излети. Додека ги цени придобивките од туризмот, тој тврди дека има „зголемување кај оние што седат на црковните скали, јадат храна и оставаат расфрлано ѓубре“, објасни тој. За да ја зајакне продажбата на традиционална храна, градоначалникот воведе законодавство (донесено во 2016 година) според кое рестораните треба да користат типични тоскански производи и ја отфрли апликацијата на Мекдоналдс да отвори локација на плоштадот Дуомо.

Производство на храна и вино

 

Храната и виното одамна се важни за тамошното стопанство. Регионот Кјанти е сместен јужно од градот, а неговото грозје Сангиовезе фигурира не само во неговите вина Кјанти Класико, туку и во многу од неодамна развиените мешавини Супертускан. Во рок од 32 kiloметарs (105,000 ст) на запад е областа Кармињано, исто така дом на вкусни црвени засновани на сангиовеза. Прославената област Кјанти Руфина, географски и историски одделена од главната област Кјанти, е исто така на неколку километри источно од Фиренца. Во поново време, регионот Болгери (околу 150 kiloметарs (492,126 ст) југозападно од Фиренца) стана прочуен по своите " Супер тоскански " црвените како Sassicaia и Ornellaia .

Уметност

 

Фиренца беше родно место на високата ренесансна уметност, која траеше од 1450 до 1527 година. Додека средновековната уметност се фокусираше на основната приказна за Библијата, ренесансната уметност се фокусираше на натурализмот и човечките емоции. Средновековната уметност била апстрактна, формулична и главно произведена од монаси, додека ренесансната уметност била рационална, математичка, индивидуалистичка, се состоела од линеарна перспектива и засенчување (Киароскуро) и произведена од специјалисти ( Леонардо да Винчи, Донатело, Микеланџело и Рафаел ) . Религијата беше важна, но со ова ново време дојде и хуманизацијата на религиозните фигури во уметноста, како што се Протерување од рајската градина, Еце Хомо (Бош, 1470-тите) и Мадона Дела Сеџоола ; Луѓето од оваа возраст почнаа да се разбираат себеси како човечки суштества, што се рефлектираше во уметноста. ренесансата го одбележа повторното раѓање на класичните вредности во уметноста и општеството додека луѓето ги проучувале античките мајстори на грчко-римскиот свет; Уметноста се фокусираше на реализмот наспроти идеализмот.

 

 

Чимабуе и Џото, татковци на италијанското сликарство, живееле во Фиренца, како и Арнолфо и Андреа Писано, обновувачи на архитектурата и скулптурата; Брунелески, Донатело и Масачо, предците на ренесансата, Гиберти и Дела Робијас, Филипо Липи и Ангелико; Ботичели, Паоло Учело и универзалниот генијалец на Леонардо да Винчи и Микеланџело.

Нивните дела, заедно со оние на многу други генерации уметници, се собрани во неколкуте музеи во градот: галеријата Уфици, галеријата Палатина со сликите на „Златните векови“, Барџело со скулптурите на ренесанса, музејот на Сан Марко со дела на Фра Анџелико, Академијата, капелите на Медичи Куќата на Буонароти со скулптурите на Микеланџело, следниве музеи: Бардини, Хорн, Стиберт, Романо, Корсини, Галеријата на Модерна уметност, Музејот на операта Дуомо, музејот на сребрени садови и музејот на скапоцени камења . Неколку споменици се наоѓаат во Фиренца: Крстилницата во Фиренца со своите мозаици; катедралата со своите скулптури, средновековните цркви со ленти со фрески; јавни, како и приватни палати: Палацо Векио, Палацо Пити, Палацо Медичи Рикарди, Палацо Даванзати ; манастири, манастири, трпезарии; „Сертоза“. Во археолошкиот музеј се вклучени документи на етрурската цивилизација. Всушност, градот е толку богат со уметност што некои посетители за прв пат го доживуваат Стендаловиот синдром, бидејќи за прв пат се среќаваат со неговата уметност.

 

Фирентинските архитекти како Филипо Брунелески (1377–1466) и Леон Батиста Алберти (1404–1472) биле меѓу татковците на ренесансната и на неокласичната архитектура .

Катедралата, на врвот од куполата на Брунелески, доминира во хоризонтот на Фиренца. Фирентинците одлучиле да започнат да ја градат - кон крајот на 13 век, без дизајн за куполата. Проектот предложен од Брунелески во 14 век бил најголемиот некогаш изграден во тоа време, и првата голема купола изградена во Европа од двата големи купола во римско време - Пантеон во Рим и Аја Софија во Цариград. Куполата на Санта Марија дел Фиоре останува најголемата конструкција од тули од ваков вид во светот. Пред него е средновековната Крстилница. Двете згради во својот украс вклучуваат премин од средниот век во ренесансата. Во последниве години, повеќето од важните уметнички дела од двете згради - и од блискиот Џото Кампаниле, се отстранети и заменети со копии. Оригиналите сега се чуваат во Музејот на Операта del Duomo, веднаш на исток од катедралата.

Фиренца има голем број цркви исполнети со уметност, како што се Сан Минијато ал Монте, Сан Лоренцо, Санта Марија Новела, Санта Тринита, Санта Марија дел Кармин, Санта Кроче, Санто Спирито, Анунциата, Оњисанти и многу други.

 

Уметниците поврзани со Фиренца се движат од Арнолфо ди Камбио и Чимабуе до Џото, Нани ди Банко и Паоло Учело; преку Лоренцо Гиберти, и Донатело и Масасио и семејството дела Робија; преку Фра Ангелико и Ботичели и Пјеро дела Франческа, и понатаму до Микеланџело и Леонардо да Винчи. Другите вклучуваат Бенвенуто Челини, Андреа дел Сарто, Беноцо Гоцоли, Доменико Гирландаио, Филипо Липи, Бернардо Буонталенти, Оркања, Полауоло, Филипино Липи, Верокио, Бронѕино, Десидерио да Сетињано, Микелоцо, Росасело, Ронселоси, Ронселоси, Роселоси, Роселоси, Росасело, Росасело, Росасело, Росасело, Роселоси, Роселоси, Роселоси, Ронселоси, Росесели, Росесои Меѓу уметниците од другите региони кои работеле во Фиренца се Рафаел, Андреа Писано, Џамболоња, Ил Содома и Питер Пол Рубенс.

 

Галерии со слики во Фиренца се Уфици и палатата Пити. Две врвни колекции на скулптура се наоѓаат во Барџело и во Музејот на дела на Дуомо. Тие се исполнети со творби на Донатело, Верокио, Десидерио да Сетигнано, Микеланџело и други. Академијата Галерија го има Давид на Микеланџело - можеби најпознатото уметничко дело насекаде, плус недовршени статуи на робовите Микеланџело создадени за гробот на папата Јулиј Втори . Другите знаменитости вклучуваат средновековно градско собрание, Палацо дела Сињорија (исто така познато како Палацо Векио), Археолошки музеј, Музеј на историјата на науката, Градина на Архимед, Палацо Даванзати, Музеј Стиберт, Сан Марко, капелите Медичи, Музејот на дела на Санта Кроче, Музејот на манастирот Санта Марија Новела, Зоолошкиот музеј („ Ла Спекола “), Бардини и Музејот Хорн. Постои и колекција на дела од современиот вајар, Марино Марини, во музејот именуван по него. Палатата Строци е место на специјални изложби.

Јазик

Фирентински (Fiorentino), се зборува од страна на жителите на Фиренца и неговата околина, е тоскански дијалект и непосреден јазик родител на современиот италијански јазик.

Иако неговиот вокабулар и изговор се во голема мерка идентични со стандардниот италијански, разликите постојат. Vocabolario del fiorentino contemporaneo (Современ фирентински речник) открива лексички разлики од сите сфери на животот. Фiрентинците имаат многу препознатлив акцент во фонетска смисла поради таканаречената gorgia toscana ): „тврд c “ /k / помеѓу две самогласки се изговара како фрикатив [h] сличен на англиски h, така што дико „велам“ е фонетски [ˈDiːho], i cani 'кучињата' да се [iˈhaːni] . Слично на тоа, т помеѓу самогласки се изговара [θ] на англиски тенки, и p во иста позиција е bilabial фрикативна [ɸ] Другите одлики вклучуваат користење форма на субјунктивно расположение што последно се користи во средновековно време,  честа употреба во секојдневниот говор на современиот субјуктив и скратен изговор на определениот член, [i] наместо „ил“, предизвикувајќи дуплирање на согласката што следи, така што „Il cane“ (превод: кучето), на пример, се изговара: (ik'ka:ne).

Данте, Петрарка и Бокачо биле пионери во употребата на народниот јазик наместо латинскиот јазик што се користел за повеќето книжевни дела во тоа време.

Литература

 

И покрај тоа што латинскиот јазик бил главен јазик на дворовите и на Црквата во средниот век, писателите како Данте Алигиери и многу други го користеле својот јазик, народниот јазик на Фиренца кој потекнувал од латинскиот јазик, во составувањето на нивните најголеми дела. Најстарите литературни парчиња напишани во Фиренца одат уште во 13 век. Литературата на Фиренца целосно процветала во 14 век, кога не само Данте со својата Божествена комедија (1306–1321) и Петрарка, туку и поетите како Гвидо Кавалканти и Лапо Џани ги составиле своите најважни дела. Ремек-дело на Данте е Божествената комедија, која главно се занимава со самиот поет кој прави алегорична и морална обиколка во Пеколот, Чистилиштето и конечно во Рајот, при што тој се среќава со бројни митолошки или вистински ликови на неговата возраст или порано. Прво го води римскиот поет Вергилиј, чии нехристијански верувања го проколнале во Пеколот. Подоцна, му се придружува Беатриче, која го води низ Небото.

Во 14 век, Петрарка и Џовани Бокачо ја предводеле литературната сцена во Фиренца по смртта на Данте во 1321 година. Петрарка бил сеопфатен писател, автор и поет, но бил особено познат по својата Канцониера или Книгата на песните, каде што ја искажувал својата непрестајна љубов кон Лора. Неговиот стил на пишување станал познат како Петрархизам . Бокачо бил попознат по својот Декамерон, малку мрачна приказна за Фиренца за време на бубонската чума во 1350-тите, позната како Црна смрт, кога некои луѓе го напуштиле разурнатиот град во изолацијата во замок и го поминале своето време раскажувајќи приказни и новели земени од средновековната и современата традиција. Сето ова е напишано во серија од 100 различни новели.

Во 16 век, за време на ренесансата, Фиренца е роден град на политичкиот писател и филозоф Николо Макијавели, чии идеи за тоа како владетелите треба да управуваат со земјата, детално опишани во „Принцот“, се рашириле низ европските судови и уживале трајна популарност со векови. Овие принципи станале познати како макијавелизам .

Музика

 

Фиренца станала музички центар за време на средниот век, музиката и изведувачките уметности што остануваат важен дел од нејзината култура. Растот на градовите во Северна Италија во 1500-тите години веројатно придонел за нејзино зголемено истакнување. За време на ренесансата, во градот постоеле четири вида музичко покровителство во однос на светата и световната музика: државна, корпоративна, црковна и приватна. Токму тука, Фирентинската Камерата се состанала во средината на 16 век и експериментирала со поставување на музички приказни за старогрчката митологија и поставување на резултатот - со други зборови, првите опери, движејќи ги тркалата не само за понатамошен развој на оперска форма, но за подоцнежните развој на одделните „класични“ форми како што се симфонијата и концертот. По 1600 година, италијанските трендови преовладувале низ Европа, до 1750 година тоа било примарен музички јазик. Жанрот на Мадригал, роден во Италија, се здобил со популарност во Велика Британија и на други места. Неколку италијански градови биле „поголеми на музичката мапа отколку што се сугерирала нивната реална големина за моќ. Фиренца, некогаш бил таков град кој доживеал фантастичен период на почетокот на XVII век на музичко-театарска иновација, вклучувајќи ги почетокот и процутот на операта.

Операта била измислена во Фиренца кон крајот на 16 век кога беше премиерно изведена „ Дафне“ на Јакобо Пери, опера во стилот на монодија. Операта се проширила од Фиренца низ цела Италија и на крајот во Европа. Вокалната музика во хорот исто така се здобила со нов идентитет во тоа време. На почетокот на 17 век, биле измислени две практики за пишување на музика, првата Стиле Антико/Прима Пратика и другата Стиле Модерно/Секунда Пратика. Стиле Антико бил повеќе распространет во Северна Европа, а Стиле Модерно повеќе го практикувале италијанските композитори од тоа време.

Композитори и музичари кои живееле во Фиренца биле Пјеро Строци (1550 - по 1608 година), Џулио Качини (1551–1618) и Мајк Франсис (1961–2009). Книгата на Џулио Качини Le Nuove Musiche била значајна во тогашната инструкција за техники за изведба. Книгата прецизирала нов термин, кој се користел во 1630-тите, наречен монодија, што означувала комбинација на глас и басо континето и означувала практика на наведување на текстот на слободен, лирски, но сепак како говор. Ова би се случило додека некој инструмент, обично тип на тастатура, како што е чембало, свирел и држел акорди додека пејачот ја пеел/зборувал со монодската линија.

Кино

Фиренца била амбиент за бројни фантастични дела и филмови, вклучувајќи ги и романите и придружните филмови, како што се Светлината на плоштадот, Девојчето што не можеше да каже не, Калми Куори Апасионати, Ханибал, Соба со поглед, Чај со Мусолини, Девствена територија и Пеколот . Во градот живеат реномирани италијански глумци и глумици, како што се Роберто Бенињи, Леонардо Пиерачони и Виторија Пучини .

Видео игри

Фиренца се појави како локација во видео игрите како што се Assassins Creed II . Republic of Florence исто така се појавува како нација за игра Paradox Interactive's grad strategy game Europa Universalis IV ..

Кујна

 

Храната од Фиренца излегува од традицијата на селанец да јаде наместо од ретко високо готвење. Повеќето јадења се засноваат на месо. Целото животно беше традиционално изедено; шкембето (trippa) и желудникот (lampredotto) некогаш биле редовно на менито и сè уште се продаваат на храна коли стационирани низ градот. Antipasti вклучуваат Crostini Toscani, исечени на леб круга на врвот со пилешки црн дроб со седиште во паштети, и исечени месо (главно пршута и Salamé, често се служи со диња кога во сезоната). Типичен тоскански леб, добиен со природен леван, честопати се одликува со курсеви во Фиренца, особено во неговите супи, риболита и папа ал помодоро, или во салатата од леб и свеж зеленчук наречена панцанела, која се служи во летно време. Бистека ала фиорентина е голема (вообичаената големина треба да тежи околу 1.2 to 1.5 kilograms (40 to 50 oz) ) - бифтек „датум“ - стек од говедско месо од кианина во Т-коска и зготвен над врел јаглен и се служи многу ретко со својата неодамна изведена верзија - таliаалата, ретко исечено говедско месо на кревет од рукола, често со парчиња пармезан сирење одозгора. Повеќето од овие курсеви обично се служат со локално маслиново масло, исто така одличен производ што ужива светска репутација. Меѓу десертите, една од најпопуларните е скијачата ала фиорентина, бела торта со леб од леб, тоа е многу мека торта, подготвена со исклучително едноставни состојки, типична за фирентинската кујна, а особено се јаде за време на карневалот .

Истражувачка активност

 

Истражувачките институти и универзитетските оддели се наоѓаат во областа на Фиренца и во два кампуса во Поло ди Новоли и Поло Шиентифико ди Сесто Фиорентино како и во Истражувачката област на Консилјо Национале деле Ричерке .

Наука и откритие

 

Фиренца е важен научен центар со векови, особено за време на ренесансата со научниците како Леонардо да Винчи.

Фирентинците биле една од движечките сили зад ерата на откривањето. Фирентинските банкари ги финансираа Хенри морепловецот и португалските истражувачи кои биле пионери на маршрутата околу Африка до Индија и Далечниот Исток. Тоа била мапа нацртана од Фирентинецот Паоло дал Поцо Тосканели, студент на Брунелески, што ја користел Кристофер Колумбо за да им го продаде своето „претпријатие“ на шпанските монарси и што тој го користел на своето прво патување. „Проекцијата“ на Меркатор е рафинирана верзија на Тосканели, земајќи ги предвид двете Америки.

Галилео и другите научници биле пионери во студијата за оптика, балистика, астрономија, анатомија и други научни дисциплини. Пико дела Мирандола, Леонардо Бруни, Макијавели и многу други ја поставиле основата за современо научно разбирање.

Мода

 

До 1300 година, Фиренца станала центар на производство на текстил во Европа. Многу од богатите семејства во ренесансната Фиренца биле големи купувачи на локално произведена фина облека, а специјалистите за мода во економијата и културата на Фиренца во тој период честопати се потценуваат. Фиренца според некои е родното место и најраниот центар на модерната (по Втората светска војна) модна индустрија во Италија. Фирентинските „сори“ од раните 1950-ти во организација на Џовани Батиста Џорџини биле настани каде што неколку италијански дизајнери учествувале во групни изложби и за првпат го привлекле меѓународното внимание. Фиренца служи како дом на италијанската модна компанија Салваторе Ферагамо од 1928 година. Седиштата на Гучи, Роберто Кавали и Емилио Пучи се наоѓаат во Фиренца. Другите големи играчи во модната индустрија, како што се Прада и Шанел, имаат големи канцеларии и продавници во Фиренца или нејзините периферии. Главната луксузна шопинг улица во Фиренца е Виа де Торнабуони, каде што главните луксузни модни куќи и етикетите за накит, како што се Армани и Булгари, имаат свои елегантни бутици. Виа дел Парионе и Виа Рома се други улици кои се исто така добро познати по своите врвни модни продавници.

Историски евокации

Експлозија на количката

Scoppio del Carro („Експлозија на количката“) е прослава на Првата крстоносна војна . За време на денот на Велигден, количка, која Флорентинците ја нарекуваат Бринделоне и која ја водат четири бели волови, е однесена на Пјаца дел Дуомо помеѓу крстилницата на Свети Јован Крстител (Батистеро ди Сан Џовани) и катедралата во Фиренца (Санта Марија дел Фиоре). Количката е поврзана со јаже со внатрешноста на црквата. Во близина на количката има модел на гулаб, кој, според легендата, е симбол на среќа за градот: на крајот на велигденската миса, гулабот излегува од наосот на Дуомо и го пали огнометот на количката.

Калчо Сторико (превод: Историски фудбал)

 

Калчо Сторико Фиорентино („Историски фирентински фудбал “), понекогаш костумот се нарекува калчо, е традиционален спорт, кој се смета за претходник на фудбалот, иако вистинската игра наликува на рагби. Настанот потекнува од средниот век, кога најважните фирентински благородници се забавувале играјќи додека носеле светли носии. Најважниот натпревар се одиграл на 17 февруари 1530 година, за време на опсадата на Фиренца. Тој ден папските трупи го опседнале градот додека Фирентинците, со презир кон непријателите, решиле да ја играат играта без оглед на ситуацијата. Играта се игра на Пјаца ди Санта Кроче . Конструирана е привремена арена, со белила и поле за играње покриено со песок. Се одржа серија на натпревари меѓу четирите тима од секоја од quartiere (населба) во Фиренца во текот на крајот на јуни и почетокот на јули. Постојат четири екипи: Азури (светлосина), Бјанки (бела), Роси (црвена) и Верди (зелена). „Аѕурите“ се од четвртина на Санта Кроче, Бјанки од четвртина на Санто Спирто, Верди се од Сан Џовани и Роси од Санта Марија Новела.

Спорт

 

Во асоцијација, Фиренца е претставена од ФК Фиорентина, која игра во Серија А, највисоката лига на системот на италијанската фудбалска лига. ФК Фиорентина има освоено две шампионски титули во Италија, во 1956 и 1969 година и 6 купа на Италија, од нивното формирање во 1926 година. Тие ги играат своите игри на стадионот „Артемио Франки“, кој има капацитет за 47.282 гледачи. Женскиот тим на ФК Фиорентина го освои фудбалското италијанско првенство во женската асоцијација во сезоната 2016/2017.

Градот е дом на Centro Tecnico Federale di Coverciano (превод: Технички Центар на Коверчано), во Коверчано, Фиренца, главниот полигон на италијанската репрезентација и техничкиот оддел на Италијанската фудбалска федерација .

Фиренца беше избрана за домаќин на Светското првенство во велосипедизам УЦИ во 2013 година.

Од 2017 година, Фиренца е застапена и во Ечеленца, највисоко ниво во системот на рагби-унијата во Италија, од страна на И Медичеи, кој е клуб основан во 2015 година со спојување на постарите одреди на И Кавалиери (од Прато) и Фиренце Рагби 1931. И Медичеи го освоив првенството во Серија А во 2016/2017 и бев промовиран во Екцеленца за сезоната 2017/2018.

Рари Нант Флорентија е успешен ватерполо клуб со седиште во Фиренца; и нејзините машки и женски екипи имаат освоено неколку шампионски титули во Италија, а женските екипи имаат и европски титули во своите палмари.

 

 

Универзитетот во Фиренца првпат е основан во 1321 година, а бил признат од папата Климент VI во 1349 година. Во 2019 година, над 50.000 студенти беа запишани на универзитетот.

Неколку американски универзитети се домаќини на кампусот во Фиренца, вклучувајќи ги универзитетот во Њујорк, Колеџот Марист, Пепердин, Стенфорд, Држава Флорида и Вејмс Медисон. Над 8.000 американски студенти се запишани на студии во Фиренца.

Приватното училиште, Чентро Макијавели, кое предава италијански јазик и култура на странци, се наоѓа во Пјаца Санто Спирито во Фиренца.

Автомобили

Центарот на Фиренца е затворен за прекумерен сообраќај, иако влегуваат автобуси, такси и жители со соодветни дозволи. Оваа област обично се нарекува ZTL (Zona Traffico Limitato), во превод (зона за очраничен сообраќај) која е поделена на неколку под-подсекции. Затоа, жителите на една делница ќе можат да возат само во нивниот округ, а можеби и во некои околни. Автомобилите без дозволи имаат дозвола да влезат по 7.30 часот попладне, или пред 7.30 часот. Правилата се менуваат за време на летото исполнето со туристи, ставајќи повеќе ограничувања за тоа каде може да се влегува и излегува.

Автобуси

 

 

 

Главната мрежа за јавни транзити во градот е управувана од автобуската компанија АТАФ и Ли-неа Архивирано на 26 април 2009 г. . Поединечните билети или лиценцата наречена Carta Agile со повеќе возења, се купуваат однапред и мора да се потврдат еднаш. Овие билети можат да се користат во автобусите на АТАФ и Ли-неа, Трамвија и локалните возови од втора класа само во рамките на градските железнички станици. Билетите за воз мора да бидат потврдени пред да се качат. Главната автобуска станица е веднаш до железничката станица Санта Марија Новела. Трениталија управува со возови помеѓу железничките станици во градот и до другите одредишта низ Италија и Европа. Централната железничка станица, Санта Марија Новела, е оддалечена околу 500 м северозападно од Пјаца дел Дуомо. Постојат уште две важни станици: Кампо ди Марте и Рифреди. Позастапени се рутите Фиренца - Пиза, Фиренца - Виареџо и Фиренца-Арецо (долж главната линија до Рим). Другите локални железници ја поврзуваат Фиренца со Борго Сан Лоренцо во областа Муџело (железничка станица Фаентина) и Сиена.

На долго растојание од 10 километри автобусите ги управуваат компаниите СИТА, Копит и КАП. Транзитните компании сместуваат и патници од аеродромот „Америго Веспучи“, што се наоѓа на 5 километри западно од центарот на градот и кој има закажано услуги управувани од најголемите европски превозници.

Трамвај

Во обид да се намали загадувањето на воздухот и сообраќајот на автомобили во градот, во тек е изградба на повеќелиниска трамвајска мрежа наречена Трамвија. Првата линија започна со работа на 14 февруари 2010 година и ја поврзува примарната меѓуградска железничка станица во Фиренца (Санта Марија Новела) со југозападното предградие Скандичи. Оваа линија изнесува 7.4 км по должина и има 14 постојки. Изградбата на втората линија започна на 5 ноември 2011 година, изградбата беше запрена поради тешкотиите на изведувачите и повторно започна во 2014 година со отворање на новата линија на 11 февруари 2019 година. Оваа втора линија го поврзува аеродромот во Фиренца со центарот на градот. Трета линија (од Санта Марија Новела до областа Кареџи, каде се наоѓа најважните болница во Фиренца). 

Статистика за јавен превоз во Фиренца

Просечното време што луѓето го поминуваат патувајќи со јавен превоз во Фиренца, на пример до и од работа, во еден работен ден е 59 мин. 13% од возачите на јавен превоз возат повеќе од 2 часа секој ден. Просечното време што луѓето го чекаат на постојка или станица за јавен превоз е 14 минути, додека 22% од возачите чекаат над 20 минути во просек секој ден. Просечното растојание што луѓето обично го возат на едно патување со јавен превоз е 4,1 км, додека 3% патуваат над 12 км во една насока.

Железничка станица

 

Железничката станица Фиренце Санта Марија Новела е главната национална и меѓународна железничка станица во Фиренца и ја користат 59 милиони луѓе секоја година. Зградата, дизајнирана од Џовани Микелучи, е изградена во стил на италијански рационализам и е една од најголемите рационалистички згради во Италија. Сместено е на Пјаца дела Стационе, во близина на Фортеца да Басо (ремек-дело на воената ренесансна архитектура ) и Виали ди Чирконвалационе, и пред Базиликата на апсидата на Санта Марија Новела од каде го носи своето име . Како и бројни возови со голема брзина до големите италијански градови, Фиренца, се служат со меѓународни услуги за спиење преку ноќ до Минхен и Виена, управувани од австриските железници (ÖBB).

Во тек е изградба на нова брза железничка станица и договорено е да биде во функција до 2015 година. Планирано е да се поврзе со аеродромот Веспучи, железничката станица Санта Марија Новела и со центарот на градот со втората линија на Трамвија. Архитектонските фирми Foster + Partners и Lancietti Passaleva Giordo and Associated ја дизајнираа оваа нова железничка станица.

Аеродром

 

Аеродромот во Фиренца, Перетола, е еден од двата главни аеродрома во регионот на Тоскана, иако не се користи многу од популарните авиокомпании. Другиот аеродром во регионот на Тоскана е меѓународниот аеродром „Галилео Галилеј“ во Пиза.

Mobike (споделување велосипед)

 

Mobike, кинеска компанија за споделување велосипеди , работи во Фиренца од јули 2017 година. Од 2019 година, компанијата работи со 4.000 велосипеди во Фиренца. Корисниците го скенираат QR-кодот на велосипедот користејќи ја апликацијата Mobike и го завршуваат возењето со паркирање на работ на тротоарот. Велосипедите имаат фиксна цена од 1 € на секои 20 минути. Бидејќи Mobike е систем за споделување на велосипеди без станици, тој не обезбедува станици, затоа велосипедите можат да бидат оставени скоро насекаде.

Збратимени градови

Фиренца е збратимена со:

Други партнерства

 

 

 

 

• Антонија од Фиренца, светица
• Агнес од Монтепулчано, светица
• Харолд Актон, автор и естет
• Џон Аргиропулос, научник
• Леоне Батиста Алберти, полиматематичар
• Данте Алигиери, поет
• Џовани Бокачо, поет
• Балдасар Бонаиути, хроничар од 14 век
• Сандро Ботичели, сликар
• Аурелијано Брандолини, агроном и научник за соработка во развој
• Роберт Браунинг и Елизабет Барет Браунинг, англиски поети од 19 век
• Филипо Брунелески, архитект
• Микеланџело Буонароти, вајар, сликар, автор на таванот на Систинската капела и Дејвид
• Франческо Казагранде, велосипедист
• Роберто Кавали, моден творец
• Карло Колоди, писател
• Енрико Ковери, моден творец
• Донатело, вајар
• Оријана Фалачи, новинарка и авторка
• Салваторе Ферагамо, моден творец и чевлар
• Мајк Франсис (роден Франческо Пучиони), пејач и композитор
• Силпа Бирасри (роден Корадо Фероци), вајар, заслужен за главната фигура на модерната уметност во Тајланд.
• Семејство Фрескобалди, познати банкари и производители на вино
• Галилео Галилеј, италијански физичар, астроном и филозоф
• Џото, сликар, вајар и архитект на почетокот на 14 век
• Лоренцо Гиберти, вајар
• Гучио Гучи, основач на етикетата Гучи
• Бруно Иноценти, вајар
• Роберт Лоуел, поет
• Николо Макијавели, поет, филозоф и политички мислител, автор на „Владетелот“ и „Дискурси“
• Масачо, сликар
• Роуз МекГован, глумица родена во Фиренца
• Семејство Медичи
• Џироламо Меи, историчар и хуманист
• Антонио Меучи, пронаоѓач на телефонот
• Флоренс Најтингејл, пионер на модерната медицинска сестра и статистичар
• Вирџинија Олдоини, грофицата од Кастиљоне, рана фотографска уметност, таен агент и куртизана
• Валерио Профондавале, фламански сликар
• Џулио Раках (1909–1965), италијанско-израелски математичар и физичар; Вршител на должноста претседател на хебрејскиот универзитет во Ерусалим
• Рафаел, сликар
• Ана Сарфати, автор за деца
• Џироламо Савонарола, реформатор
• Адријана Серони, политичар
• Џовани Спадолини, политичар
• Антонио Скуарчалупи, оргулар и композитор
• Евангелиста Торичели, италијански физичар
• Ана Тонели (околу 1763–1846), родена сликарка на портрети Фиренца кон крајот на 17 век и почетокот на 18 век.
• Џорџо Васари, сликар, архитект и историчар
• Америго Веспучи, истражувач и картограф, имењак на Америка
• Леонардо да Винчи, полиматематичар
• Лиза дел Џокондо, модел на Мона Лиза
• Џорџо Антонучи, лекар, психоаналитичар и меѓународна референца за преиспитување на основата на психијатријата

• Канцелар на Фиренца
• Фирентинска хроника
• Европски Универзитетски Институт
• Фирентинско училиште
• Список на историски држави на Италија
• Список на плоштади во Фиренца
• Категорија: Згради и градби во Фиренца