Կիլիկիայի բարբառ, այսպես է կոչվել Զեյթունի, Մարաշի, Հաճնի, Քիլիսի, Փայասի, Ալեքսանդրետի, Անթաքիայի և շրջակա հայաբնակ գյուղերի հայերենը։
Ընդհանուր հատկանիշներից են՝
մասնիկով բայի սահմանական ներկայի կազմությունը (գօ ձախին, գաշտօմ),
ա, ä, է, ը, ի, օ, ö, ու, ü, ը° (-ըա) |
Շեշտված վանկում՝
Անձնական դերանունների հարցականը գրաբարատիպ է (ըզքիզ, ըգձիզ), բացառականը կազմվում է տրական կամ սեռական հիմքով և էց վերջավորությամբ (քիննէց), գործիականը՝
Գերակատար դերբայն ունի իր, աձ, մօն վերջավորություններ (վերջինս կրավորական բայերի համար)։ Սահմանական ներկան ու անկատարը կազմվում են գօ մասնիկով (գօ ձախիմ՝ ծախում եմ), իսկ սրանց շարունակականը՝ նույն մասնիկի կրկնությամբ (գօ գուզիմ)։ Զեյթունի բարբառն ունի մեկ ենթաբարբառ, որի առավել տարբերակիչ հատկանիշներից է
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 405)։ |
This article uses material from the Wikipedia Հայերեն article Կիլիկիայի բարբառ, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Բովանդակությունը թողարկված է CC BY-SA 4.0 թույլատրագրով, եթե այլ բան նշված չէ։ Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Հայերեն (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.