Ֆրեդերիկ Գոուլենդ Հոփքինս

Հոփքինսը ծնվել է Սասեքսի Իսթբորն քաղաքում, և սկզբում սովորել է Լոնոդոնի Սիթի քաղաքում։ Այնուամենայնիվ, նա շուտով տեղափոխվեց Հորնսիի Ալեքսանդրա Պարկ քոլեջ, և ավարտեց իր հետագա ուսումը Լոնդոնի համալսարանի արտաքին ծրագրում (Բիրքբեկ քոլեջի երեկոյան դասերի միջոցով) և Գայի հիվանդանոցի բժշկական դպրոցում, որն այժմ հանդիսանում է Քինգս քոլեջի Լոնդոնի բժշկական դպրոցի մի մասը.։

Ավարտելուց հետո Հոփքինսը 1894-ից 1898 թվականներին դասավանդել է ֆիզիոլոգիա և թունաբանություն Գայի հիվանդանոցում։ 1898 թվականին, երբ մասնակցում էր ֆիզիոլոգիական ընկերության ժողովին, Սըր Մայքլ Ֆոսթերը նրան հրավիրեց միանալու Քեմբրիջի ֆիզիոլոգիական լաբորատորիային՝ ֆիզիոլոգիայի քիմիական ասպեկտները ուսումնասիրելու համար։ Կենսաքիմիան այն ժամանակ ճանաչված չէր որպես գիտության առանձին ճյուղ։ Նա քիմիական ֆիզիոլոգիայի դասախոս էր Քեմբրիջի Էմանուել քոլեջում 1900 թվականի մարտին, երբ ստացավ արվեստի մագիստրոսի ակադեմիական կոչում honoris causa։ 1902 թվականի հուլիսին Լոնդոնի համալսարանում ստացել է ֆիզիոլոգիայի դոկտերի կոչում, և միևնույն ժամանակ Թրինիթի քոլեջում՝ կենսաքիմիայից։

Քեմբրիջում գտնվելու ժամանակ նա ներգրավվել է մասոնականության մեջ։ 1910 թվականին դարձել է Թրինիթի քոլեջի անդամ և Էմանուել քոլեջի պատվավոր անդամ։ 1914 թվականին նա ընտրվել է Քեմբրիջի համալսարանի կենսաքիմիայի ամբիոնի անդամ՝ այդպիսով դառնալով Քեմբրիջի այդ մասնագիտության առաջին պրոֆեսորը։ Նրա Քեմբրիջի ուսանողների թվում էին նյարդաքիմիայի ռահվիրա Ջուդա Հիրշ Քուաստելը և առաջամարտիկ սաղմնաբան Ջոզեֆ Նիդհեմը։

Հոփքինսը երկար ժամանակ ուսումնասիրել էր, թե ինչպես են բջիջները էներգիա ստանում օքսիդացման և նվազեցման ռեակցիաների բարդ նյութափոխանակության գործընթացի միջոցով։ 1907 թվականին Սըր Ուոլթեր Մորլի Ֆլետչերի հետ նրա ուսումնասիրությունը կաթնաթթվի և մկանների կծկման միջև կապի վերաբերյալ եղել է բջջի կենսաքիմիայի վերաբերյալ նրա աշխատանքի կենտրոնական ձեռքբերումներից մեկը։ Նա և Ֆլետչերը ցույց տվեցին, որ թթվածնի պակասը մկաններում կաթնաթթվի կուտակում է առաջացնում։ Նրանց աշխատանքը ճանապարհ հարթեց Արչիբալդ Հիլլի և Օտտո Ֆրից Մեյերհոֆի կողմից ավելի ուշ բացահայտման համար, որ ածխաջրերի նյութափոխանակության ցիկլը ապահովում է մկանների կծկման համար օգտագործվող էներգիան։

1912 թվականին Հոփքինսը հրապարակեց այն աշխատանքը, որով նա առավել հայտնի է, ցույց տալով կենդանիների կերակրման մի շարք փորձարկումներ, որ մաքուր սպիտակուցներից, ածխաջրերից, ճարպերից, հանքանյութերից և ջրից բաղկացած դիետաները չեն նպաստում կենդանիների աճին։ Սա ստիպեց նրան առաջարկել սովորական սննդակարգում գոյություն ունենալ դեռևս չբացահայտված նյութերի փոքր քանակությամբ, որոնք էական են կենդանիների աճի և գոյատևման համար։ Այս հիպոթետիկ նյութերը նա անվանել է "լրացուցիչ սննդի գործոններ", հետագայում վերանվանվել են վիտամիններ։ Հենց այս աշխատանքն էլ ստիպեց նրան Քրիստիան Էյկմանի հետ միասին արժանանալ 1929 թվականին ֆիզիոլոգիայի կամ բժշկության Նոբելյան մրցանականի։

Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Հոփքինսը շարունակեց իր աշխատանքը վիտամինների սննդային արժեքի վերաբերյալ։ Նրա ջանքերը հատկապես արժեքավոր էին սննդի պակասի և ռացիոնալացման ժամանակաշրջանում։ Նա համաձայնեց ուսումնասիրել մարգարինի սննդային արժեքը և պարզեց, որ այն, ինչպես ենթադրվում էր, զիջում է կարագին, քանի որ այն չունի A և D վիտամիններ։ Նրա աշխատանքի արդյունքում 1926 թվականին ներմուծվեց վիտամիններով հարստացված մարգարինը։

Հոփքինսին վերագրվում է 1921 թվականին կենդանական տարբեր հյուսվածքներից արդյունահանված գլուտաթիոնի հայտնաբերումն ու բնութագրումը։ Այն ժամանակ նա առաջարկեց, որ միացությունը գլուտամինաթթվի և ցիստեինի դիպեպտիդ է։ Կառուցվածքը երկար տարիներ հակասական էր, բայց 1929 թվականին նա եզրակացրեց, որ այն գլուտամինաթթվի, ցիստեինի և գլիցինի եռապեպտիդ է ։ Այս եզրակացությունը համաձայնվում էր Էդվարդ Կելվին Քենդալի անկախ աշխատության հետ։

1924 թվականին Հոփքինսն ընտրվել է Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (ԱՄՆ) օտարերկրյա գործընկեր։ Իր կյանքի ընթացքում, ի լրումն Նոբելյան մրցանակի, Հոփքինսը 1918 թվականին պարգևատրվել է Լոնդոնի թագավորական ընկերության թագավորական մեդալով, 1922 թվականին Էդինբուրգի համալսարանի թերապևտիկության համար Քեմերոնի մրցանակով, և 1926 թվականին Լոնդոնի թագավորական ընկերության Քոփլիի մեդալով։

Մյուս նշանակալից պարգևներն էին նրա ընտրվելը 1905 թվականին որպես Մեծ Բրիտանիայի ամենահեղինակավոր գիտական կազմակերպության՝ Թագավորական ընկերության անդամ, նրա ասպետական կոչումը Ջորջ V թագավորի կողմից 1925թ․ և 1935 թ․ Մեծ Բրիտանիայի ամենաբացառիկ քաղաքացիական պարգևի՝ Արժանիների շքանշանի պարգևը։

1930-1935 թվականներին նա եղել է Լոնդոնի թագավորական ընկերության նախագահ, իսկ 1933 թվականին՝ Գիտության զարգացման բրիտանական ասոցիացիայի նախագահ։ 1937 թվականին ընտրվել է Ամերիկյան փիլիսոփայական ընեկրության անդամ։

1898 թվականին նա ամուսնացել է Ջեսսի Էնն Ստեֆենսի հետ(1861–1937թթ․), նրանք ունեին մեկ որդի և երկու դուստր, որոնցից կրտսերը՝ Ժակետա Հոքսը, դարձավ ականավոր հնագետ և ամուսնացավ հեղինակ Ջ․Բ․ Փրիսթլիի հետ։

Գոուլենդ Հոփքինսը մահացել է 1947 թվականի մայիսի 16-ին Քեմբրիջում և թաղված է Քեմբրիջի Համբարձման գերեզմանատանը կնոջ հետ։

• List of presidents of the Royal Society