Էքվթիմե Թակաիշվիլի

Էքվթիմե Թակաիշվիլի վրաց.՝ ექვთიმე სიმონის ძე თაყაიშვილი
Ծնվել է	հունվարի 4, 1863(1863-01-04)
Ծննդավայր	Լիխաուր, Օզուրգեթի գավառ, Քութայիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	փետրվարի 21, 1953(1953-02-21) (90 տարեկան)
Մահվան վայր	Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Մթածմինդա
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն,  Անդրկովկասյան ԴՖՀ,  Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն և  ԽՍՀՄ
Կրթություն	Քութայիսի դասական գիմնազիա և Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան
Մասնագիտություն	մարդաբան, հնագետ, պատմաբան և համալսարանի դասախոս
Աշխատավայր	Q12864966?, Society for the Spreading of Literacy Among Georgians?, Q12868991?, Թբիլիսիի պետական համալսարան և Վրաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիա
Զբաղեցրած պաշտոններ	Վրաստանի խորհրդարանի պատգամավոր
Կուսակցություն	Վրաստանի ազգային-ժողովրդավարական կուսակցություն
Պարգևներ և մրցանակներ
Ստորագրություն
Ekvtime Takaishvili Վիքիպահեստում

Ծնվել է Արևմտյան Վրաստանի Գուրիա մարզի (նախկինում՝ ռուսական կայսրության Քութայիսի նահանգ) Լիխաուրի գյուղում, գավառական ազնվականի ընտանիքում։ 1887 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանը։ 1887-1917 թվականներին պատմություն է դասավանդել Թիֆլիսի հեղինակավոր դպրոցներում, այդ թվում՝ ազնվականական գիմնազիայում։ Միաժամանակ եռանդուն կերպով գիտական ուսումնասիրություններ է կատարել, 1907-1921 թվականներին նաև ղեկավարել Վրաստանի պատմության և ազգագրության ընկերությունը։ 1907-1910 թթ. մի շարք հնագիտական արշավախմբեր է կազմակերպել և պեղումներ կատարել Տայք-Կղարջքի հին վրացական համարած հատվածում՝ Տաո-Կլարջեթիում, որը մնացել է ներկայիս Թուրքիայի տարածքում։

Ռուսաստանում 1917 թվականին տեղի ունեցած փետրվարյան հեղափոխությունից հետո Թակաիշվիլին ակտիվորեն ներգրավվել է քաղաքական գործընթացներում, մասնակցել Վրաստանի ազգային ժողովրդավարական կուսակցության հիմնադրման աշխատանքներին, 1919 թվականին ընտրվել Վրաստանի սահմանադիր ժողովի նախագահի տեղակալ և այդ պաշտոնը վարել մինչև 1921 թվականը՝ մինչև 11-րդ կարմիր բանակի ներխուժմամբ Վրաստանում խորհրդային կարգերի հաստատումը։ 1921 թվականին հայրենիքից տարագրվելով Ֆրանսիա՝ իր հետ տարել, փրկել, պահպանել է վրացական նյութական մշակույթի բազմաթիվ մեծարժեք նմուշներ, որոնք հետագայում վերադարձրել է Վրաստանի կառավարությանը։ Մահից հետո դասվել է վրաց ուղղափառ եկեղեցու սրբերի շարքին։ Հետմահու արժանացել է նաև Վրաստանի ազգային հերոսի կոչման։

• Три исторические хроники; Тифлис 1890
• Житие Картли. Тифлис 1906
• Археологические экскурсии, розыскания и заметки, в. 1-5, Тифлис, 1905—1915;
• Христианские памятники; Москва 1909 (МАК, т. 12)
• Les antiquités géorgiennes. Société géorgienne d’histoire et d’ethnographie, Тифлис 1909
• Album d’arquitecture géorgienne. Éd. de l’Univ. de Tiflis, Тифлис 1924
• Описание рукописей Общества распространения грамотности среди грузинского населения, т. 1-2, кн. 1-8, Тифлис, 1904-12;
• Государство иберов и государство картов, «Мнатоби», 1948, No 8 (на груз, яз.);
• Хроника Сумбата Давидовича о Багратионах Тао-Кларджети, в сб.: Материалы по истории Грузии и Кавказа, в. 27, Тб., 1949 (на груз. яз.);
• Археологическая экспедиция 1917 г. в Южные провинции Грузии, Тб., 1952.
• Библ. трудов академика Е. С. Такайшвили, Тб., 1963.

• (անգլ.) A website dedicated to E. Takaishvili(չաշխատող հղում). Retrieved on 2008-07-06.
• (ռուս.) Такаишвили, Эквтиме. Люди и судьбы. Биобиблиографический словарь востоковедов — жертв политического террора в советский период (1917—1991). Изд. подготовили Я. В. Васильков, М. Ю. Сорокина. СПб.: Петербургское Востоковедение, 2003. 496 с.