Configuración Electrónica

Como os electróns son fermións están suxeitos ao principio de exclusión de Pauli, que di que dous fermións non poden estar no mesmo estado cuántico á vez. Polo tanto, no momento en que un estado é ocupado por un electrón, o seguinte electrón debe ocupar un estado mecanocuántico diferente.

No átomo, os estados estacionarios da función de onda dun electrón (os estados que son función propia da ecuación de Schrödinger H? = E? onde H é o hamiltoniano) denomínanse orbitais, por analogía coa clásica imaxe dos electróns orbitando ao redor do núcleo. Estes estados teñen catro números cuánticos: n, l, m e s, e, en resumo, o principio de exclusión de Pauli quere dicir que non pode haber dous electróns nun mesmo átomo cos catro valores dos números cuánticos iguais. Os máis importantes destes son o n e o l.

O primeiro número cuántico n (chamado ás veces pico principal) corresponde aos diferentes niveis de enerxía permitidos ou niveis cuánticos; os valores que toma son 1, 2, 3, 4,... Para n=1 tense o nivel de menor enerxía. Nalgúns casos (por exemplo en espectroscopia de raios X) tamén se denotan como K, L, M, N,... O segundo número cuántico l corresponde ao momento angular do estado. Estes estados teñen a forma de harmónicos esféricos, e polo tanto descríbense usando polinomios de Legendre. A estes subniveis, por razóns históricas, asígnaselles unha letra, e fan referencia ao tipo de orbital (s, p, d, f).