Clara Isabel Alegría Vides, nada en Estelí o 12 de maio de 1924 e finada en Managua o 25 de xaneiro de 2018, foi unha escritora, poeta, narradora, ensaísta e tradutora nicaraguana-salvadoreña.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (es) Clara Isabel Alegría Vides 12 de maio de 1924 Estelí, Nicaragua (pt) |
Morte | 25 de xaneiro de 2018 (93 anos) Managua, Nicaragua |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Nicaragua O Salvador |
Educación | Universidade George Washington (pt) |
Actividade | |
Campo de traballo | Poesía e ensaio |
Ocupación | poetisa , tradutora , novelista , ensaísta , lingüista , xornalista , escritora , escritora de literatura infantil |
Profesores | Juan Ramón Jiménez |
Lingua | Lingua castelá |
Obra | |
Arquivos en | |
Familia | |
Cónxuxe | Darwin J. Flakoll (–1995) |
Premios
| |
Páxina web | claribelalegria.com |
Traduciu ao castelán a poesía de Robert Graves e doutros autores anglosaxóns, por exemplo a antoloxía de poesía estadounidense Nuevas voces de Norteamérica (1983), importante selección das escolas poéticas do cuarto pechado (Mark Strand, por exemplo), poesía feminista (Susan Griffin, por caso) e poesía chicana. Inversamente, con axuda do seu marido Darwin J. Flakoll, presentou nunha pioneira antoloxía a prosa do "boom" latinoamericano nos Estados Unidos (New Voices of Hispanic America, 1962).
O seu pai foi Daniel Alegría, médico nicaraguano, e a súa nai, Ana María Vides, salvadoreña. Claribel considerábase a si mesma salvadoreña, xa que pasou a súa infancia na cidade de Santa Ana ao occidente do Salvador. Á idade de oito anos, Alegría presenciou o masacre de máis de trinta mil campesiños e indíxenas no Salvador. En Santa Ana estudou a educación nos niveis de primaria e secundaria.
En 1943 mudouse aos Estados Unidos e en 1948 graduouse en Filosofía e Letras na Universidade George Washington en Washington, D.C. Entre 1944 e 1947 tivo como mentor a Juan Ramón Jiménez.
Nos Estados Unidos casou co escritor e diplomático estadounidense Darwin J. Flakoll, con quen tivo catro fillos. Viviron en distintos países de América e Europa. En 1985 Claribel regresou a Nicaragua para axudar durante e despois da guerra de agresión imposta polos Estados Unidos á Revolución Sandinista.
Durante o seu desempeño como cónsul de Nicaragua nos Estados Unidos foi declarada funcionaria non grata polo goberno de Ronald Reagan en represalia cara ao goberno nicaraguano por expulsar a un funcionario da súa embaixada en Managua.
A súa literatura Enfócase á realidade do seu tempo e en compromiso social coa situación política. A súa poesía busca a democracia e a denuncia da opresión. Tamén realiza unha investigación formal no que se catalogou como un novo surrealismo de intencionada linguaxe da rúa, desgarrada, vehemente e até antiliterario.
As tendencias ideolóxicas e literarias de Claribel son o reflexo da corrente literaria que se impulsou en Centroamérica nos anos de 1950-1960 coñecida como a "Xeración comprometida". Os seus escritos abordan asuntos como o amor, a morte ou o anhelo e a esperanza vital.
Entre as súas obras hai varias novelas históricas, como Somoza, expediente cerrado (1993) que fala da vida do ditador nicaraguano Anastasio Somoza Debayle. Este libro e outros foron escritos en colaboración co seu esposo Flakoll.
This article uses material from the Wikipedia Galego article Claribel Alegría, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.