A cidade de Buxtehude (en baixo saxón: Buxthu ou Buxthuud) é un Selbständige Gemeinde no distrito (Landkreis) de Stade, na Baixa Saxonia.
Está situada na área metropolitana de Hamburgo, entre Neugraben-Fischbek e Stade, na estrada federal B73. Cuns 40.000 habitantes na cidade e arredor de 48.000 no municipio, é o segundo maior concello do distrito. É membro da Ruta Europea do Ladrillo Gótico e da Asociación de Cidades Die HANSE.
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Estado | Alemaña | ||||
Estado federado | Baixa Saxonia | ||||
District of Lower Saxony (en) | Stade (pt) | ||||
Contén a división administrativa | Daensen (en) Dammhausen (en) Immenbeck (en) Ketzendorf (en) Neukloster (en) Ottensen (en) Ovelgönne (en) Q1304026 Q21869678 Q21869683 Q21883984 Ziegelkamp (en) | ||||
Poboación | |||||
Poboación | 40.919 (2022) (533,56 hab./km²) | ||||
Xeografía | |||||
Superficie | 76,69 km² | ||||
Altitude | 5 m | ||||
Comparte fronteira con | Neuenkirchen (pt) Neu Wulmstorf Jork Apensen (en) Moisburg Apensen Beckdorf Nottensdorf (pt) Horneburg (en) | ||||
Organización política | |||||
• Xefe do goberno | Katja Oldenburg-Schmidt (en) | ||||
Membro de | |||||
Identificador descritivo | |||||
Código postal | 21614 | ||||
Fuso horario | |||||
Prefixo telefónico | 04161 | ||||
Outro | |||||
Irmandado con | |||||
Páxina web | buxtehude.de |
Atópase entre o Stader Geest, Altes Land, o Uzal de Luneburgo e o Elbmarsch. Ao norte do ferrocarril está a marisma; no sur da cidade, o monte Geest. No distrito hai un bosque (Neukloster Forst) parcialmente virxe e tres estanques con muíños. O río Este atravesa a urbe de sur a norte, con entre 3 e 5m de ancho. A altitude media no casco histórico é de 5m sobre o mar, e varía entre as zonas do páramo (uns centímetros por debaixo do nivel do mar), até uns 51m no Bullenberg. Alí hai un depósito de auga da Stadtwerke Buxtehude (SWB).
A cidade de Buxtehude tamén inclúe as vilas de Daensen, Dammhausen, Eilendorf, Hedendorf, Immenbeck, Neukloster, Ottensen e Ovelgönne / Ketzendorf. As vilas veciñas no norte, Jork e Estebrügge, no leste Neu Wulmstorf, no sueste Elstorf, no sur Moisburg, no suroeste Apensen, no oeste Harsefeld e no noroeste Horneburg limitan con Buxtehude.
Historia temperá
En 1952 atopouse o Spitzwecken de Ovelgönne, da Idade do Ferro. Desde 1980, a arqueoloxía da cidade e a preservación dos monumentos en Buxtehude foron planificadas e desde 1993 implementadas administrativamente por un grupo de especialistas.
Os "lugares Hude" forman un grupo de topónimos comúns en Schleswig-Holstein, Hamburgo, Mecklemburgo, Baixa Saxonia, Holanda (-hijde) e Inglaterra (-hithe). Buxtehude chamábase Buochstadon (= estadio) cando se mencionou por primeira vez en 959. En 1135 xurdiu o nome Buchstadihude, que co tempo derivou en Buxtehude.
Idade Media Desde 959 hai un asentamento rural no río Este chamado "Buochstadon", mencionado nunha escritura de doazón do rei Otón I ao mosteiro Mauritius en Magdeburgo. O nome probabelmente significa "sitio de faias". Un lugar de desembarco ("hude") construído a partir de estacas foi atopado alí. En 1197 o lugar foi ampliado para incluír un mosteiro beneditino (Altkloster) no Geest.
Entre 1280 e 1285, o arcebispo Giselbert von Bremen fixo construír unha fortaleza un quilómetro ao norte deste asentamento. Chamouse Neustadt antes de tomar o nome de Buxtehude. O río Este foi conducido por unha canle (Flethanlage). O foso foi denotado coa palabra holandesa Viver (vijver, weiher: estanque). Máis tarde engadíronse cinco zwingers (caniles para protección entre muros) dos cales sobrevive o Marschtorzwinger. O 1285 considérase oficialmente o ano de fundación da cidade. En 1286 instalouse o novo mosteiro ("neue Kloster") en Bredenbeck, que dende entón se chamou Neukloster. En 1328, o arcebispo Borchard concedeulle dereitos de cidade, en 1363 converteuse en membro da Liga Hanseática e viviu o seu auxe.
Idade Moderna
A Reforma chegou á cidade en 1541 co primeiro predicador luterano. Após o estalido da Guerra dos trinta anos, tamén foi golpeado pola peste. En 1627 houbo unha breve restitución católica por parte do xeneral Tilly. Despois de ser conquistado polo xeneral sueco Tott en 1632, caeu en poder da coalición antisueca en 1676 na Guerra do Norte despois da conquista do ducado de Bremen-Verden. Durante a Paz de Nimega, Buxtehude recaeu no rei de Suecia de 1679 a 1712.
Idade Contemporánea
Durante o período francés, formou parte do Département des Bouches de l'Elbe de 1811 a 1814, que tamén incluía Mairie Estebrügge e Moorende-Ostseite, Mairie Haßelwerder e Mairie Moisburg. Foi unha unidade administrativa independente como cidade até 1885, cando estivo unida ao distrito de Jork, e dende 1932, pasou a formar parte do distrito de Stade. Dende o 28 de abril de 2014 leva o alcume de Cidade hanseática de Buxtehude no nome oficial.
Nazismo e Segunda guerra mundial
O período de Buxtehude baixo o dominio nazi está sendo reavaliado. O historiador Dr. Norbert Fischer asumiu un proxecto de dous anos para traballar nas circunstancias dos anos 1933 a 1945, investigando xunto á arquivista Eva Drechsler a historia das vítimas.
Rudolf Welskopf (1902-1979), loitador da resistencia alemá contra o nazismo, viviu e casou en Buxtehude. Wilhelm Beiglböck (1905-1963), médico condenado no xuízo médico de Núremberg, foi desde 1952 médico xefe de Medicina Interna do hospital de Buxtehude.
O compositor Michael Schulte, cuarto no Festival de Eurovisión 2018 en Lisboa, que vive en Buxtehude coa súa muller, publicou tamén en 2018 un musical que narra os nenos capturados no gueto de Theresienstadt, as súas vidas alí e o seu asasinato nos campos de concentración.
O auxe da caza de bruxas entre os s. XVI e XIX coincidiu cun profundo cambio no ámbito da xustiza penal. A partir de 1532, a orde xudicial do emperador Carlos V (Constitutio Criminalis Carolina) converteuse na base xurídica do dereito penal en xeral, e en concreto no dos xuízos a bruxas. As Carolinas regulaban o uso da tortura para obter confesións, pero a lei autonómica seguiu aplicándose durante décadas, ás veces con uso do peinliche Befragung ("interrogatorio vergoñento").
A orde do tribunal penal de 1603 emitida polo arcebispo de Bremen, o Edikt vom Prozeß in Zauberei-Sachen ("Edicto do xuízo en materia de maxia") non só inclinou o contido case textualmente á Carolina, senón que propagou a súa validez. A bruxaría foi tratada como só un delito entre moitos, non como un crime excepcional (crimen exceptum) que xustificase un procedemento especial. O famoso Malleus Maleficarum (o "Martelo da bruxa" da inquisición) non se utilizou para xustificar xuízos no norte de Alemaña.
Entre 1540 e 1644 houbo un total de 21 xuízos por bruxas en Buxtehude, 18 mulleres foron executadas. Un decreto emitido pola raíña Cristina de Suecia en 1649 puxo fin aos xuízos por bruxas en Bremen-Verden.
A biblioteca de tarxetas de bruxas (Hexenkartothek), encargada por H. Himmler a partir de 1935, tentou apropiarse das cazas de bruxas daquela época para a ideoloxía nazi. Para tal fin, rexistrouse un proceso na antiga diocese de Verden en xullo de 1940.
O concello da cidade de Buxtehude decidiu o 19 de abril de 2016 a compensación simbólica polos xuízos de bruxas en Buxtehude erguendo un memorial no concello histórico. Desde novembro de 2017, tres placas de bronce conmemoran os feitos.
Desde a primeira mención documental en 959 até a Reforma, Buxtehude pertenceu eclesiásticamente á Diocese de Verden, na provincia eclesiástica de Maguncia. Desde o punto de vista laico e político, porén, a cidade estivo subordinada ao príncipe arcebispo de Bremen desde o século XI. O territorio caeu en mans de Suecia coa Paz de Westfalia en 1648 xunto co bispado de Verden, secularizados como ducado de Bremen-Verden con sede administrativa en Stade. Na Guerra do Norte, Bremen-Verden foi conquistada por Dinamarca en 1712, que a vendeu ao Electorado de Brunswick-Lüneburg en 1715. Durante as guerras napoleónicas, o electorado foi ocupado primeiro polos franceses e despois polos prusianos a partir de 1803 e incorporado ao Reino de Westfalia en 1810, cedendo de novo partes do noroeste ao ano seguinte. De 1811 a 1814 a zona de Buxtehude pertenceu ao Imperio francés como parte do departamento da ría do Elba. Despois do Congreso de Viena, o territorio do antigo Electorado pasou a formar parte do Reino de Hannover na Confederación Alemá. Anexado polo reino de Prusia en 1866, Hannover perdeu a súa independencia e era unha provincia prusiana cando se proclamou o Reich en 1871. Desde a Segunda guerra mundial, a zona da antiga provincia de Hannover pertence ao Estado federal de Baixa Saxonia, fundado en 1946.
En 1931, as comunidades de Altkloster, anteriormente no distrito de Stade, e Neuland foron incorporadas á cidade de Buxtehude o día 1 de xullo de 1972 incorporáronse as comunidades de Daensen, Dammhausen, Eilendorf, Hedendorf, Immenbeck, Ketzendorf, Neukloster, Ottensen e Ovelgönne, sendo até entón Daensen, Eilendorf, Immenbeck, Ketzendorf e Ovelgönne pertencentes ao distrito de Harburg. Como consecuencia das incorporacións, a área de Ovelgönne/Ketzendorf/Immenbeck e Eilendorf aínda pertence ao ev. Kirchengemeinde (parroquia) de Elstorf, non ás parroquias de Buxtehude. A zona de Ottensen pertence eclesiásticamente a Apensen. Hedendorf aínda ten o código de área Horneburg (04163) e Ketzendorf e partes de Ovelgönne o código de área Elstorf (04168). En Hedendorf e Neukloster seguen existindo consellos locais con alcaldes elixidos entre eles, no resto de localidades hai alcaldes locais que se supón que representan os intereses dos cidadáns das localidades no concello e fronte á administración municipal.
As localidades actuais de Buxtehude son Westmoor, Weide, Vogelsang, Ovelgönne/Ketzendorf, Ottensen, Ostmoor, Neuland, Neukloster, Immenbeck, Eilendorfermoor, Eilendorf, Dammhausen e Daensen (constituídas polos distritos de Daensen, Heimbruch e Pippensen).
Ano | residentes |
---|---|
31 de decembro de 1987 | 31.091 |
31 de decembro de 1990 | 32.276 |
31 de decembro de 1995 | 35.253 |
31 de decembro de 2000 | 36.699 |
31 de decembro de 2005 | 38.335 |
31 de decembro de 2010 | 39.748 |
31 de decembro de 2015 | 40.173 |
31 de decembro de 2016 | 40.033 |
31 de decembro de 2018 | 40.150 |
O Concello de Buxtehude está formado por 40 edís, o número establecido para unha cidade cunha poboación entre 40.001 e 50.000 residentes. Os membros do consello son elixidos por eleccións locais por mandatos de cinco anos. O mandato vixente comezou o 1 de novembro de 2021 e remata o 31 de outubro de 2026. A alcaldesa tamén ten dereito a voto.
Partido político | Escanos 2021 | Escanos 2016 | Escanos 2011 | Escanos 2006 | Escanos 2001 |
---|---|---|---|---|---|
CDU | 11 | 10 | 11 | 14 | 14 |
SPD | 11 | 11 | 14 | 15 | 15 |
Grüne (Verdes) | 9 | 7 | 7 | 3 | 3 |
FDP | 3 | 2 | 2 | 3 | 4 |
AfD | 2 | 4 | – | – | – |
Die Linke | 2 | 2 | 1 | 1 | – |
FWB / BBG * | 1 | 2 | 3 | 1+1 | 1+1 |
Die Partei | 1 | – | – | – | – |
* Freie Wählergemeinschaft Buxtehude/Buxtehuder Bürger-Gemeinschaft.
Alcalde (Bürgermeister)
A alcaldesa a tempo completo é Katja Oldenburg-Schmidt (independente). Nas eleccións á alcaldía do 25 de maio de 2014 obtivo o 59'6 % dos votos e o 12 de setembro de 2021 o 66.1 % de votos confirmados no cargo por outros cinco anos. A participación foi do 55,29 %.
Parlamento Xuvenil de Buxtehude
O Jugendparlament (JuPa) foi unha institución que existiu entre 2002 e 2006, formada por once mozos de entre catorce e dezaoito anos. Os membros foron elixidos en 2002 e 2004. Despois de diminuír o número de participantes nas reunións, o JuPa foi disolto.
Buxtehude pertence á circunscrición estatal 55. Helmut Dammann-Tamke (CDU) foi elixido directamente en 2008. Buxtehude pertence á circunscrición electoral do Bundestag Stade I – Rotenburg II. En 2009 foi elixida directamente Martina Krogmann (CDU), que renunciou ao seu mandato en 2010 para asumir o cargo de representante do Estado de Baixa Saxonia no goberno federal. Nas eleccións ao Bundestag de 2009, Serkan Tören (FDP) entrou no Bundestag a través da lista estatal.
En fondo azul, dúas chaves de ouro cruzadas, apuntando cara a arriba con barbas desviadas, rematadas por unha cruz negra con punta de pata. No casco, dous cornos de búfalo azul e dourado divididos nas esquinas, entre eles outra cruz similar. A cruz en punta de pata tamén se pode atopar no brasón do bispado de Verden; a chave de Pedro provén da arquidiocese de Bremen; as cores eran as cores da bandeira sueca durante a conquista de Buxtehude no século XVII.
O selo (Siegelstemper, Typar) está exposto no museo de historia local de Buxtehude.
Buxtehude mantén asociacións municipais con:
Entre a poboación na vila hai residentes de orixe galega, porén Buxtehude non conta cun Centro Galego, sendo os máis próximos o de Hamburgo, seguido dos de Cuxhaven e Hannover. A Ronda Iberoamericana é unha asociación que procura, segundo os seus estatutos, a promoción da cultura iberoamericana na vila e ten feito actos relacionados en colaboración con entidades galegas.
Zona de reurbanización
O programa estatal de ordenación do territorio da Baixa Saxonia identifica a vila como un centro de tamaño medio con tarefas especiais de desenvolvemento da "economía residencial e comercial". Para acadar ese obxectivo, todo o centro foi modernizado desde os anos 70. En 1978, o concello emitiu un estatuto de deseño (Gestaltungssatzung) para protexer a paisaxe do casco vello. En maio de 2002, presentouse un informe final sobre a medida formal de reurbanización "Altstadt". A NILEG Norddeutsche Immobiliengesellschaft a encargada de levar a cabo a remodelación. Desde 2009, o chamado Rathausquartier entre Breite Straße, Lange Straße e Kirchenstraße está baixo a protección especial dun estatuto de conservación.
Edificios
Museo Buxtehude
O Museo de Historia e Arte Rexional de Buxtehude, coa fachada de entramado de madeira, foi construído polo fabricante de xabón Julius Caesar Kähler en 1911 para as coleccións da Museumsvereins fundada en 1880 (hoxe Heimatverein). En 1913 abriuse como museo de historia local. En 1992 foi ampliado cun moderno edificio, trasladando a entrada principal. Tras outra ampliación, reabriuse en 2021. Combina historia e arte local e ofrece datos curiosos sobre o conto de fadas da carreira entre a lebre e os ourizos, sobre decoración e artesanía antiga. No novo edificio preséntase o desenvolvemento histórico da cidade, "Buxtehude in der Moderne", e obras de arte contemporánea. Na "torre sacra" móstranse obras de arte cristiá e a súa restauración no contexto da arte moderna. En 1997, o artista británico Michael Craig-Martin transformou as habitacións nun cadro de entrada. O Museo presenta regularmente exposicións especiais sobre arte e historia rexional, e tamén edita o Buxtehuder Museumshefte, que se publica desde 1992.
Buxtehude tamén é coñecida como cidade de contos de fadas. O conto da carreira entre a lebre e o ourizo de Wilhelm Schröder (incluído na colección de contos infantís dos irmáns Grimm) está ambientado en Buxtehude. Xunto coa torre da igrexa de San Petri e o Marschtorzwinger, a lebre e o ourizo están entre os puntos de referencia da cidade e son as súas mascotas. Desde 1968 represéntanse nunha fonte deseñada por Fritz Fleer.
Buxtehude tamén se menciona en moitos outros libros infantís, por exemplo en Der Räuber Hotzenplotz de Otfried Preussler, no que o mago Petrosilius Zwackelmann voa a un amigo seu en Buxtehude. Tamén no libro ilustrado Hein Schlotterbüx aus Buxtehude de Barbara Bartos-Höppner e tamén en Entenlärm in Buxtehude.
En Buxtehude, di o refrán, "os cans ladran co rabo". Segundo unha placa de bronce na Sparkasse Harburg-Buxtehude, este é un dito holandés: "De Hunten bellen", que significa algo así como "As campás da igrexa están tocando". Como as campás en Buxtehude xa se tocaban cun cable cando aínda se facía noutro lugar cunha badalada, a comparación pictórica do rabo e do cable, así como a similitude das palabras (Hunde = cans en alemán), puido levar a esta expresión.
Debido ao infrecuente topónimo con "x", outras fontes sospeitan da transferencia dunha figura de estilo similar desde Prusia Oriental, que se coñecía alí en relación coa aldea "Kraxtepellen".
O termo Buxtehude emprégase, especialmente no sur de Alemaña, Austria e partes de Suíza, como sinónimo de lugar afastado e remoto, ás veces coa expresión "alguén vai a Buxtehude". O vínculo cos contos de fadas fai que se fale da vila como dun sitio que non se sabe ben se existe na realidade. Aínda que moi vinculada a Hamburgo, hai frases que ligan a vila co rural, como "a Buxtehude, onde medra o pemento". En 1971 estreouse a comedia cinematográfica Tante Trude aus Buxtehude estreada baixo o patrocinio do concello. Outra anécdota é a historia burlesca do ferreiro sobre as curas milagreiras, que di que hai un ferreiro en Buxtehude que, coa axuda da súa filla, dominou a arte de endurecer o membrum virile.
Buxtehude concede anualmente o premio ao mellor libro narrativo xuvenil en alemán, o Buxtehuder Bullen. Foi fundado por Winfried Ziemann (1934–2010), residente en Buxtehude desde 1970. O premio foi outorgado anualmente de 1971 a 1980 pola librería Ziemann und Ziemann, e desde 1981 pola cidade. Hoxe está dotado con 5000 €. O xurado está composto por igual número de mozos (14-18 anos) e adultos. Ademais disto, concédese o becerro Buxtehude (das Buxtehuder Kälbchen) como premio de libro ilustrado.
Kleinkunst-Igel
O Kleinkunst ("pequena arte", "cabaret") -Igel (ourizo) é unha asociación dedicada á promoción do cabaret en Buxtehude. O precursor da asociación fundouse co nome “Das III. Program". Ademais das habituais actuacións de teatro e música itinerantes, quixeron achegar aos escenarios para os máis pequenos cunha "terceira pista". Artistas coñecidos nese eido como Mathias Richling, Dieter Nuhr, Django Asül, Ina Müller ou Georg Schramm apareceron en Buxtehude no festival Kleinkunst-Igel, actuando na sala máis grande de Buxtehude, o auditorio da Escola Halepaghen (599 prazas). O Kleinkunst-Igel mantívose fiel aos seus obxectivos orixinais e tamén promove artistas rexionais ou aínda descoñecidos.
Foro cultural no porto
O Kulturforum am Hafen, inaugurado en 2008, está situado nun lateral reconvertido da escola de pintura de Buxtehude, que fora o edificio principal da fábrica de louza construída en 1853 polo inglés William Dawson, e pechada en 1861. Foi construída na illa levantada en 1849 para mellorar as condicións de caudal. Os visitantes poden ver os restos dun antigo forno a través dun vidro no chan. Ofrécense concertos, exposicións, lecturas, obradoiros, teatro e cine, polo que a maior parte do programa se pode financiar con entradas. O Kulturforum tamén aluga as súas salas a empresas para seminarios e eventos privados. Na sala de cine, o KIK (Cine de Iniciativa Comunitaria) mostra cine infantil, ciclos de cine, documentais e curtas.
Centro de ocio Buxtehude
O centro de lecer municipal próximo á estación de tren está operado polo servizo municipal de asistencia xuvenil de Buxtehude. Celebran concertos, mercadiños participativos, obradoiros creativos, cursos de mantemento de bicicletas, etc. Hai unha cafetería, a sala de eventos Arena, un local de ensaio, despachos e outras salas diversas.
Teatro no Hinterhof
O Theater im Hinterhof é un pequeno escenario independente no barrio de Altkloster onde actúan artistas profesionais. A soprano Nina Zober actuou aquí até a súa morte (2010). Desde entón, unha asociación de apoio asegurou a continuidade do teatro.
Unha noite real (Eine Königliche Nacht)
A Königliche Nacht é un evento musical e literario na praza de San Petri. A primeira representación foi en 2005, despois dun redeseño a segunda actuación tivo lugar en 2006. Participaron o coro de trombóns Harburg, a Buxtehude Jugendorchester e a sinfónica xuvenil de Schwerin. Noite real refírese á raíña británica Caroline Amalie Elisabeth (1768–1821). O seu corpo foi trasladado a Braunschweig e depositado na igrexa de St. Petri en Buxtehude durante a noite. O espectáculo histórico trata sobre Caroline como princesa de Gales e o contexto histórico, como a afiliación de Buxtehude á Francia imperial-napoleónica durante o Kontinentalsperre.
Festival Internacional de Música
En 2010, o Festival Internacional de Música Buxtehude & Altes Land foi fundado polo pianista chinés Zhang Hai'ou, o presidente do Kulturforum am Hafen e un empresario. A filosofía do proxecto de concertos é presentar durante varios días en Buxtehude unha vez ao ano música clásica de intérpretes novos e talentosos de Alemaña e do estranxeiro.
Filmfest Buxtinale
En 2018 tivo lugar o festival de cine Buxtinale no Kulturforum am Hafen e no centro de lecer Buxtehude; Desde 2019, o festival de curtametraxes celébrase baixo o nome de Schollinale, prevendo repeticións anuais.
Ewer 'Margareta'
O ewer (típico barco de fondo plano do Baixo Elba, de orixe frisia) Margareta foi o derradeiro da Buxtehude Ewerflotte. Dende o 25 de maio de 1987, está de volta na vila e conta co apoio do Förderverein Buxtehuder Hafen und Este e. V. Pódese ver en fronte ao Flethmühle.
Festas populares
Buxtehude está rodeada de varias áreas visitables de conservación da natureza e da paisaxe, como o Neuklosterholz, o Buxtehuder Geestrand, o Tide-Este, o Unteren Estetal e os páramos (Mooren).
En 2003 fundouse o "grupo de traballo de márketing da cidade", co lema: Buxtehudes Weg in die Zukunft ("Vías de Buxtehude cara ao futuro"). O obxectivo das actividades era reforzar a vila como un centro de tamaño medio en competencia cos centros circundantes de Stade, Harburg e Lüneburg. A asociación Stadtmarketing foi disolta en 2014 e desde entón esas tarefas corren a cargo da administración municipal.
Diversas empresas tiveron antigamente sede en Buxtehude, como a fábrica de pasta Birkel, Vin & Sprit, a agrícola Pioneer e embotelladoras de Granini, Schweppes e Bacardi tiveron plantas na vila. Actualmente situadas en Buxtehude están:
Buxtehude foi cidade de guarnición até 1994. Establecéranse o batallón de comunicacións 3 e a compañía de persoal da 3ª División Panzer. Dado que a tecnoloxía de construción do cuartel estaba desfasada, toda a área do cuartel tivo que ser provista de novas liñas de subministración e eliminación tras a retirada das Bundeswehr. Algúns edificios históricos foron demolidos e substituídos por novos. O antigo edificio do persoal foi reformado e alberga unha escola de música, un ximnasio e pequenas oficinas. O centro de educación de adultos trasladouse ao edificio do batallón de telecomunicacións. O edificio 10-14 foi financiado pola asociación Buxbau e convertido en residencia de estudantes. A escola privada Hochschule 21 imparte os seus cursos aquí.
Desde 2005, todo o transporte público no distrito de Stade está operado baixo as condicións do Hamburger Verkehrsverbund HVV.
En 1885 había un pequeno hospital con 20 camas e unha pequena sala de tratamento no asilo de pobres en Wehdenhof/Moortorstraße. En 1929 abriuse o hospital na Bahnhofstraße. Este edificio foi demolido en 2006.
O Hospital Bullenberg foi inaugurado en 1962 e reformado a finais da década de 1980. En 1994, ademais dos existentes nos departamentos de medicina interna, cirurxía, xinecoloxía/obstetricia, anestesia, UCI, oftalmoloxía e dermatoloxía, inaugurouse un edificio de nova construción. Agora ten 250 camas e forma parte do grupo hospitalario Buxtehude-Stade (Elbe Kliniken Stade-Buxtehude).
Escolas
A cidade hanseática de Buxtehude é a responsable de
Segundo a Lei de Educación de Baixa Saxonia, as principais tarefas do consello escolar son a dotación de aulas, o seu mantemento e a subministración de materiais de ensino e aprendizaxe nos centros.
Patrocinadas polo distrito de Stade:
son institucións educativas recoñecidas polo Estado
Hochschule
Buxtehude é a sede dunha institución de ensino superior desde 1875. Desde o centro técnico para os oficios da construción desenvolveuse unha academia estatal de enxeñería de enxeñería civil e, finalmente, de 1971 a 2005, a Universidade de Ciencias Aplicadas do Nordeste da Baixa Saxonia. Hochschule 21 continuou esta tradición desde 2004/2005. No semestre de inverno 2015/16, preto de 1.000 estudantes cursaron oito cursos nesta universidade de ciencias aplicadas.
Outras institucións educativas
Buxtehude ten cinco cemiterios municipais. A parroquia de San Petri ten o seu propio cemiterio na Ferdinandstrasse. Dende 2006 tamén existe a opción dun enterramento natural no bosque de Neukloster.
Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Buxtehude |
A Galipedia ten un portal sobre: Alemaña |
This article uses material from the Wikipedia Galego article Buxtehude, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.