Шахтар Данецк: украінскі футбольны клюб

Заснаваны ў 1936 годзе. 13-разовы чэмпіён Украіны, 13-разовы ўладальнік Кубка Ўкраіны. Чатырохразовы ўладальнік Кубка СССР. Уладальнік Кубка УЭФА (2009). Прэзыдэнт футбольнага клюбу «Шахтар» — Рынат Ахмэтаў (з кастрычніка 1996 году). Адна з чатырох камандаў, якая ніводнага разу не пакідала найвышэйшую лігу чэмпіянату Ўкраіны з моманту ейнага заснаваньня. Каманду часта называюць «гарнякамі». Таксама вельмі папулярная мянушка — «краты», якая ўжываецца ворагамі клюбу, хоць у апошні час яна распаўсюдзілася сярод заўзятараў. Таксама на эмблеме ультрас «Шахтару» намаляваныя перакрыжаваныя малаткі ў крузе.

Шахтар Данецк
Поўная назва	Шахтар Донецьк
Заснаваны	24 траўня 1936
Горад	Данецк, Украіна
Стадыён	Мэталіст, Харкаў Умяшчальнасьць: 40 003
Прэзыдэнт	Рынат Ахметаў[d]
Кіраўнік	Рынат Ахметаў[d]
Галоўны трэнэр	Марына Пушыч[d]
Чэмпіянат	Прэм’ер-ліга
· 2022—2023	1 месца
Хатнія колеры Выязныя колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы shakhtar.com (укр.)​ (анг.)​ (пол.)

Клюб выступаў на «Данбас-Арэне», адкрыцьцё якой было праведзена 29 жніўня 2009 году. Першы матч на гэтым стадыёне «Шахтар» правёў 27 верасьня гэтага ж году. Матч скончыўся зь лікам 4:0, супернікам была кіеўская «Абалонь». Першы гол на новым стадыёне з пэнальці забіў Жадсан. Гуляючы на «Данбас-Арэне», «Шахтар» не прайграваў з моманту адкрыцьця стадыёну да 9 красавіка 2011 году — матч скончыўся зь лікам 0:1, супернікам была кіеўская «Абалонь».

1936—1945

Да першага чэмпіянату СССР было дапушчана 27 камандаў, разьмеркаваных па сілах на чатыры групы. У групе «В» паводле рашэньня Ўсесаюзнага камітэту фізкультуры месца для ўдзелу ў спаборніцтвах было прадастаўлена камандзе вугальшчыкаў Данбасу. Каманда атрымала ганарлівае імя «Стаханавец» у гонар знакамітага наватара шахтарскага руху Аляксея Стаханава.

Касьцяк каманды склалі футбалісты гарлоўскага й сталінскага «Дынама». Першы матч (на першынство УССР) «стаханаўцы» правялі 12 траўня 1936 году ў Горлаўцы на стадыёне імя Баліцкага, супернікам стала каманда адэскага «Дынама». 15 тысячаў гледачоў сталі сьведкамі гэтай падзеі. Матч скончыўся зь лікам 2:3. Першы ж афіцыйны матч «Стаханавец» правёў у Казані супраць яшчэ аднаго «Дынама» й саступіў зь лікам 1:4 (аўтарам адзінага гола ў складзе «гарнякоў» і адпаведна першага ў чэмпіянатах стаў Фёдар Манаў).

Узмацніўшы склад найлепшымі футбалістамі Данбасу, «Стаханавец» у 1938 годзе дамогся права прадстаўляць свой край у групе наймацнейшых. І хоць наступныя тры гады каманда стабільна займала 11—12 месцы, прэса й футбольныя спэцыялісты давалі высокую ацэнку гульні Данбаскага калектыву. Вайна засьпела «Стаханавец» на пятым месцы турнірнай табліцы. Чэрвень 1941 году — адмысловая старонка ў гісторыі каманды. «Стаханавец» перамог у Маскве чэмпіёнаў краіны маскоўскае «Дынама», выйграў у Менску й зноўку ў Маскве (у другой прафзьвязнай каманды). А 24 чэрвеня, праз два дні пасьля пачатку Вялікай Айчыннай вайны, саступіў дома «Трактару» (пасьля пачатку вайны матчы згулялі ў Сталіна й Тбілісі).

1946—1955

1946 год, як і наступны 1947, каманда правяла ў другой групе. Наступствы вайны ўсё яшчэ адбіваліся ня толькі на камплектаваньні каманды, але й на трэніровачным працэсе. Так, на зборы ў Сочы «Стаханавец» з-за элемэнтарнай адсутнасьці нетраўмаваных брамнікаў прыцягваў да трэніровачных гульняў маладога галкіпэра сухумскага «Дынама» Ўладзімера Марганія, які пасьля стаў вядомым брамнікам тбіліскага «Дынама».

У ліпені 1946 году таварыства «Стаханавец» было пераўтворана й атрымала назву «Шахтар», якое з гэтага часу аб’ядноўвала калектывы фізкультуры вугальных прадпрыемстваў усіх басэйнаў краіны. Наймацнейшая каманда Данбасу стала называцца «Шахтар» (Сталіна). У 1947 годзе каманду ўзначаліў вопытны маскоўскі трэнэр Аляксей Кастылёў. Як сьледзтва, каманда ва ўкраінскай зоне заняла другое месца з 13 удзельнікаў. А ўжо наступны сэзон паказаў, што каманда перарасла ўзровень другога эшалёну. Стабільныя вынікі, якія дэманстраваў «Шахтар» апошнія гады, давалі падставу прэтэндаваць на месца сярод найлепшых камандаў краіны, што і адбылося ў чэмпіянаце 1949 году.

• Уладальнік Кубка СССР (4):
  • 1961, 1962, 1980, 1983

• Уладальнік Супэркубка СССР:
  • 1984

• Чэмпіён Украіны (13):
  • 2002, 2005, 2006, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017, 2018, 2019, 2020

• Уладальнік Кубка Ўкраіны (12):
  • 1995, 1997, 2001, 2002, 2004, 2008, 2011, 2012, 2013, 2016, 2017, 2018, 2019

• Уладальнік Супэркубка Ўкраіны (8):
  • 2005, 2008, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2017

• Уладальнік Кубка УЭФА:
  • 2009

Актуальны на 24 лютага 2024 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 1   Бр Артур Рудзько 1992 2   Нап Лясына Траарэ 2001 3   Аб Стаў Лемкін 2003 5   Аб Валеры Бондар 1999 6   ПА Тарас Сьцепаненка (капітан) 1989 7   Нап Эгіналду 2004 8   ПА Дзьмітры Крыськіў 2000 9   Нап Марыян Швэд 1997 10   ПА Георгі Судакоў 2002 11   Нап Аляксандар Зубкоў 1996 12   Бр Цімур Пузанкоў 2003 13   Аб Георгі Гачалейшвілі 2001 14   Нап Даніла Сікан 2001 16   Аб Іраклі Азараві 2002 17   Нап Багдан Ўюнік 2002 18   Нап Кевін Кельсі 2004 19   Аб Дзьмітры Чыгрынскі 1986

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 21   ПА Арцём Бандарэнка 2000 22   Аб Мікола Матвіенка 1996 23   Аб Пэдрыньню 2002 25   Аб Наватус Мірошы (ар. Зюльтэ) 2002 26   Аб Юхім Канопля 1999 29   ПА Ягор Назарына 1997 30   ПА Марлон Гомэс 2003 31   Бр Дзьмітры Рызнык 1999 34   Нап Іван Пятрак 1994 37   Нап Кевін 2003 39   Нап Нэвэртан 2005 44   Аб Яраслаў Ракіцкі 1989 48   Бр Дзяніс Твардоўскі 2003 55   Аб Лука Лацабідзэ 2004 77   Нап Хусраў Таіраў 2004 90   Нап Аляксей Кашчук 2000

• Афіцыйны сайт