Versnellingisme

Dit is beskou as 'n ideologiese spektrum wat verdeel is in wedersyds teenstrydige linkse en regse variante, wat beide die onbepaalde intensivering van kapitalisme en sy strukture sowel as die voorwaardes vir 'n tegnologiese singulariteit ondersteun, 'n hipotetiese tydstip waar tegnologiese groei word onbeheerbaar en onomkeerbaar.

Verskeie idees, insluitend Gilles Deleuze en Félix Guattari se idee van "deterritorialisering", Jean Baudrillard se voorstelle vir "fatale strategieë", en aspekte van die teoretiese sisteme en prosesse wat ontwikkel is deur die Engelse filosoof en later Donker Verligting kommentator Nick Land, is deurslaggewende invloede op versnelling. , wat daarop gemik is om die sosiale, ekonomiese, kulturele en libidinale kragte wat die proses van versnelling uitmaak, te ontleed en vervolgens te bevorder. Terwyl dit oorspronklik deur die ver-links gebruik is, is die term, op 'n wyse wat sterk onderskei word van oorspronklike versnellingsteoretici, deur regse ekstremiste soos neo-fasciste, neo-Nazi's, wit nasionaliste en wit supremasiste gebruik om toenemend te verwys na 'n "versnelling" van rassekonflik deur sluipmoorde, moorde en terreuraanvalle as 'n manier om 'n wit etnostaat met geweld te bewerkstellig.

Alhoewel dit hoofsaaklik 'n politieke strategie is wat geskik is vir die industriële ekonomie, is versnelling meer onlangs bespreek in debatte oor humanisme en kunsmatige intelligensie. Yuk Hui en Louis Morelle oorweeg versnelling en die "Singularity Hipothesis". James Brusseau bespreek versnelling as 'n etiek van innovasie waar humanistiese dilemmas wat deur KI-innovasie veroorsaak word, opgelos word deur nog meer innovasie, in teenstelling met die beperking of vertraag van die tegnologie. 'n Beweging bekend as effektiewe versnelling (afgekort tot e/acc) pleit vir tegnologiese vooruitgang "ten alle koste".