Paaseier

Die voedselbedryf bied 'n oordaad sjokolade-eiers in kleurryke verpakkings as Paaseiers aan.

Die term verwys daarnaas ook na nie-eetbare eiers wat in Paastyd vir dekorasie of as geskenk gebruik word. Gewoonlik word hiervoor hoendereiers uitgeblaas of kunseiers uit materiale soos karton, gips, hout, natuursteen of plastiek vervaardig. Afhangende van die materiaal en funksie waarvoor hulle benodig word, word ook hierdie Paaseiers van 'n groot verskeidenheid versierings voorsien.

Die Christelike tradisie van eierverf as deel van die Paasviering is inheems aan 'n verskeidenheid Europese en Westerse kulture soos Armenië, Rusland, Griekeland, die Middellandse Seegebied en Sentraal-Europa. Vir 'n gewilde kinderspeletjie word geverfde Paaseiers op Paassondagoggend versteek.

Alhoewel die Christelike Paasviering sy oorsprong in die Joodse Pasgafees het en eiers tydens die seder-maaltyd genuttig is, is daar geen samehang tussen die Joodse feesviering en Europese Paaseiertradisies nie. Die historiese en kulturele agtergrond van die Paaseiertradisie is tans nie bekend nie. Weliswaar word daar dikwels na die simboliese betekenis van eiers in die antieke tydperk asook in ander beskawings en godsdienste verwys. In die moderne tyd maak geverfde eiers deel uit van die Nouruz-fees in Iran, veral by Zoroastriërs en Jesiede.

In die Christelike teologie speel die eiersimboliek al lank 'n beduidende rol. In die Middeleeue is die eier reeds met Christus se heropstanding geassosieer. Die eier is dan ook in die Europese kunsgeskiedenis algemeen as 'n simbool vir die heropstanding beskou – dit kom byvoorbeeld op Mariaportrette in die agtergrond of as randmotief voor om na die maagdelike geboorte te verwys.