Awit Ng Mga Awit

Tinatawag din itong Ang Awit ni Solomon dahil sa pamagat nito sa wikang Ebreo kung saan nakalagay ang pangalang Solomon. Tinatawag din itong Mga Kantikulo na nangangahulugang "awit ng mga awit" na nagpapahiwatig na isa itong awit na higit pa sa ibang mga awit o kaya awit na binubuo ng ilan at iba pang mga awitin. Isa ang Aklat ng mga Awit sa mga pinakamaiikling aklat na nakalangkap sa Bibliya. Mayroon itong mga 117 taludtod lamang. Ito lamang ang librong nasa Bibliyang tinatawag ang sarili bilang isang awit na tungkol sa pag-ibig, at matinding dagsa ng damdamin, ngunit may maingat, mapagkandili, mapagsaalang-alang, mahinahon, at malambing na pakikipagtalik.

Pinaniniwalaang inakdaan ito ni Haring Solomon (binabaybay ding Salomon) bagaman sinasabi rin ng mga dalubhasa sa Bibliyang maaaring ng isang hindi nakikilalang makata.

Ayon sa mga dalubhasa, tinatayang nasulat ang aklat na ito noong ika-5 daantaon pagkalips ng "pagkadalang-bihag" ng mga mamamayan ng Israel sa Babilonia. Maaari ring noong ika-3 o ika-4 na daantaon BK.

 

Ayon sa Ang Banal na Biblia ni Jose C. Abriol, isang tula tungkol sa pag-ibig ang Aklat ng Awit ng mga Awit. Subalit nilarawan naman ito ng Lipunang Bibliya sa Pilipinas (Ingles: Philippine Bible Society) sa Biblia.net bilang isang aklat na "kalipunan ng mga tula ng pag-ibig." Nilarawan ito ng Reader's Digest bilang kakaiba sa iba pang mga aklat ng Bibliya sapagkat mas malapit ito sa pagiging isang "tula ng pag-ibig." Hindi nag-iisang tula lamang ang aklat na ito, bagkus isa itong katipunan ng ilang mga tulang hindi magkakaugnay na sinasambit ng mga tauhang katulad ng nasa isang dula.

Para sa mga Hudyo, larawan ang mga awit na ito ng kaugnayan ng Diyos at ng kanyang bayan, samantalang para naman sa mga Kristiyano, larawan ang mga ito ng kaugnayan ni Kristo at ng Simbahan. Nasama ito sa kanon ng Hudaismo at Kristiyanismo dahil sa pagkakatanggap nito bilang isang paghahambing ng "Pag-ibig ng Diyos sa Israel" o ng "Pag-ibig ni Hesukristo sa Simbahan" sa dalawang magkasintahang nag-uusap sa aklat na ito. May mga bahaging mahirap unawain subalit maliwanag ang tema: pangunahing isa itong diyalogo sa pagitan ng isang dalagang Hudyo at ng kaniyang lalaking mangingibig. Tinatawag na isang Salumita ang babaeng sinusuyo.

Hindi naglalaman ang Aklat ng Awit ng mga Awit ng lantarangang pagbanggit sa pananampalataya, at hindi rin nasasambit ang salita o pangalang Diyos kahit na isang ulit man lamang. Subalit kapupulutan ang aklat ng mga aral na tumutukoy sa "kabanalan ng pag-ibig ng mga may asawa" sapagkat ang Diyos ang nagtatag ng institusyon ng kasal.

Natatangi ang paksang nasa kabuoan ng aklat ng Awit ng mga Awit: ang pagsasabi na kamanghamangha ang pag-ibig. Ipinagdiriwang dito ang kasiyahan na nakakamit mula sa pakikipagtalik sa isang wikang hindi nagbabantad ng anumang pagdududa. Nakalaan ang makapangyarihang wikang ginamit sa librong ito sa regalong pag-ibig na nararamdaman ng isang lalaki at babae para sa isa't isa, isang panghihikayat na kung iibig ang isang tao: nararapat lamang na umibig ayon sa sinasabing kaparaan sa aklat na ito. Sadyang pinagtutuonan ng pansin dito ang kahalagahan ng isang relasyong may katapatan sa isa't isa at sa pagiging isa ng dalawang taong nagmamahalan. Nasa mga pahina ng aklat na ito ang pananaw ng isang romantikong damdaming may dalang batubalaning kaugnay ng pagkabighaning seksuwal, at pagkakaroon ng katuwaan sa bawat panahon nito, at sa pagkakapuno at pagkakatupad ng damdamin at katuwaan mula rito. Isang halimbawa at huwaran ang aklat ng Awit ng mga Awit kung ano ang tunay na kahulugan ng kasal na pangkristiyano.

Kabilang sa mga tauhan sa Aklat ng mga Awit ang dalawang magkasintahan - isang lalaki at isang babae - at may ilang mga tagapanood o tagapagmasid lamang ng patulang "dula". Sapagkat nilalarawan nga ng nilalaman ng aklat ang pagsusuyuan ng dalawang magkasintahan, sinasagisag ng lalaki at ng babae ang "pag-iibigan ng Diyos at ng Israel." Ang lalaki ang kumakatawan sa Diyos samantalang kumakatawan naman sa bayang Israel ang babae.