Забони Бошқирдӣ

Забони бошқирдӣ забони давлатии Ҷумҳурии Бошқирдистон аст. Забони бошқирдӣ, ҳамчун забони давлатӣ (баробари забони русӣ) аввалин маротиба ба воситаи маҷмӯи қоидаҳои Кумитаи Шуравии Бошқирдистон аз 24 марти соли 1920 муаян шуда буд. Дарҳол, ҳамин маҷмӯи қоидаҳо дар Конститутсияи Ҷумҳурии Бошқирдистон сабт шудааст.

Дар ҷаҳон зиёда аз 1,2 млн нафар одам бо забони бошқирдӣ суханронӣ мекунанд. Аз рӯи додаҳои барӯйхатгирии аҳолӣ (2010), дар Русия забони бошқирдиро 1 152 404 одам медонад, аз онҳо: 977 484 бошқир, 131 950 тотор, 20 258 русҳо, 6 276 чувашҳо, 3 211 марийҳо, 1 953 қазоқҳо, 1 630 удмуртҳо, 1 279 ӯзбакҳо ва 8 363 нафар дигар миллат.

Қабилаҳои бошқирҳо, дар қадимулайём хати бостонии туркиро истифода мебурданд. Пас аз қабул кардани дини ислом, ки асри X оғоз ёфт ва дар давоми чандин садсолаҳо, бошқирҳо хати арабиро пеш гирифтанд. Дар асоси ин хат, хати забони адабӣ-туркӣ, ва варианти маҳаллии забони тотории бостонӣ таъсис ёфт, ки бо ин забон аз асри XIII то аввали асри XX, адибон, осорҳои адабӣ эҷод мекарданд.

Аз байни асри XIX сар карда, таъсиси хати миллии бошқирдӣ оғоз мегирад, ки фаъолияти ӯ ба солҳои 1917—1923 рост меояд. Дар соли 1923 дар асоси хати арабӣ, алифбо тасдиқ мешавад. Соли 1929 алифбои бошқирдӣ ҳуруфи лотиниро (яналиф) қабул мекунад. Соли 1940, алифбо дар асоси ҳуруфи кирилликӣ ба роҳ монда шуд. Алифбои муосири забони бошқирдӣ аз 42 ҳарф иборат аст. Ба ғайр аз 33 ҳарф, ки бо забони русӣ умумӣ аст, боз 9 ҳарф барои ишораи садоҳои хоси забони бошқирдӣ, қабул шудааст.

Алифбои бошқирдӣ

Алифбо дар асоси ҳуруфи кирилликӣ бо 9 рамзи иловагӣ ва садоҳои мувофиқи хос таъсис ёфтааст.

 

Шеваи шарқӣ (кӯҳистонӣ, куваканӣ)

гуфтор: айӣ, аргаяшӣ, салютӣ, миассӣ, кизилӣ

Шеваи шарқии забони бошқирдӣ, дар ноҳияҳои шимолу-шарқӣ ва қисман дар ҷанубу-шарқии Ҷумҳурии Бошқирдистон, дар баъзе ноҳияҳои вилояти Челябинск ва вилояти Курган паҳн шудааст. Бо матонати хоси лексикӣ ва фонетикӣ фарқ мекунад; гуфторҳои алоҳида (аргаяшӣ, салютӣ) муддати тӯлонӣ, аз дигар шеваҳо ва гуфторҳои забон, ҷудо инкишоф ёфта истодааст.

Шеваи шарқӣ, сифати ҳолати бостонии забонро нишон медиҳад, мисол, рудиментҳо (доир ба урфу одат) ротасизми туркии бостонӣ (нодуруст талаффуз кардани ҳарфи «р»), артефактҳои феълҳои тасриф: аргаяш. бараты «ӯ рафта истодааст», адабии миёна. бара; васеъ истифода бурдани континуатив бо калимаҳои ёрирасон барыу, тороу, ултырыу, ятыу: миасс. китеп утырам «ман рафта истодаам» (континуативи замони ҳозир.), йоҡтап ята «ӯ хуфта истодааст»; императив (сиғаи амр, феъли фармоиш) шумораи ҷамъ ба -ң: салют. барың «равед» ва ҳоказо.

Шеваи шимолу-ғарбӣ (ғарбӣ)

гуфторҳо: Гуфтори гайнӣ, белӣ-поён, қароиделӣ, танипӣ, уралӣ-миёнагӣ

Шеваи шимолу-ғарбӣ, дар ноҳияҳои шимолу-ғарби Ҷумҳурии Бошқирдистон, ноҳияҳои алоҳидаи Тоторстон, Перм ва Удмуртия паҳн шудааст.