அஸ்டெக் தொன்மவியல்

அஸ்டெக் மக்கள் மத்திய மெக்ஸிகோவில் வாழும் நாகவற் மொழி பேசும் ஓர் இனக்குழுவாகும். இவர்களின் கலாச்சாரம் பெரும்பாலும் மற்ற இடையமெரிக்க கலாச்சாரங்களைப் போலவே இருக்கின்றன.

 

புராணத்தின் படி, மெக்சிகா மக்கள் டெக்ஸ்கோகோ ஏரியைச் சுற்றியுள்ள அனாஹுவாக் பள்ளத்தாக்குக்கு வந்தபோது, மற்ற குழுக்களால் அவர்கள் எல்லாவற்றிலும் குறைந்த நாகரீகமாக கருதப்பட்டனர். இதனால் மெக்சிகா மக்கள் மற்றவர்களிடமிருந்து தங்களால் முடிந்த பண்பாடுகளை எடுத்துக் கொண்டனர் (குறிப்பாக பண்டைய தியோத்திவாக்கன்). பின்னர் இவர்கள் அஸ்டெக் கலாச்சாரத்தை தோற்றுவித்தனர். அஸ்டெக் புராணக்கதைகள் டோல்டெக்கு மற்றும் கிட்சால்குவாடலி வழிபாட்டு முறைகளை பழம்பெரும் நகரமான டோலனுடன் அடையாளப்படுத்துகின்றன, மேலும் அவை மிகவும் பழமையான தியோத்திவாக்கனுடன் அடையாளம் காணப்பட்டன.

அஸ்டெக் பல மரபுகளை தங்களின் முந்தைய மரபுகளுடன் ஏற்றுக்கொண்டதால், அவர்கள் பல படைப்புக்கதைகளைக் கொண்டிருந்தனர். இவற்றில் ஒன்று, தற்போதைய உலகத்திற்கு முந்தைய நான்கு பெரிய யுகங்களை விவரிக்கிறது, அவை ஒவ்வொன்றும் ஒரு பேரழிவில் முடிந்தது, மேலும் "அவை ஒவ்வொன்றையும் வன்முறையில் முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் சக்தி அல்லது தெய்வீக உறுப்புகளின் செயல்பாட்டில் பெயரிடப்பட்டது".

கோட்லிகு நானூறு மகன்கள் மற்றும் அவரது மகள் காய்போலக்சாகுயி ஆகியோரின் தாய் ஆவார். அவள் இறகுகள் நிரப்பப்பட்ட ஒரு பந்தைக் தன் இடுப்பில் வைத்ததன் காரணமாக மீண்டும் கர்ப்பம் தரித்தாக கூறப்படுகிறது. அவளுடைய மற்ற குழந்தைகள் தந்தையின் அடையாளத்தில் சந்தேகமடைந்து தங்கள் தாயைக் கொன்றுவிடுவதாக சபதம் செய்தனர். அவள் மகன்களால் பின்தொடரப்பட கோடெபெக் மலையில் ஹுட்ஸிலோபோச்ட்லியை பெற்றெடுத்தாள். புதிதாகப் பிறந்த ஹுட்ஸிலோபோச்ட்லி தனது பெரும்பாலான சகோதரர்களை தோற்கடித்தார், அவர்கள் நட்சத்திரங்களாக ஆனார்கள். அவர் தனது ஒன்றுவிட்ட சகோதரியான காய்போலக்சாகுயியையும் கொன்றார், பின்னர் அவள் இதயத்தை ஒரு நீல பாம்பு மூலம் கிழித்து, அவரது உடலை மலையின் கீழே எறிந்தார். இது அஸ்டெக்குகளை அவர்களின் மனித தியாகங்களில் இருந்து இதயங்களைக் கிழித்து, விடியற்காலையில் நட்சத்திரங்களை விரட்டும் சூரியனைக் குறிக்கும் ஹுட்ஸிலோபோச்ட்லிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கோவிலின் ஓரங்களில் வீசுவதற்கு ஊக்கமளிப்பதாகக் கூறப்படுகிறது.

ஐந்தாவது வயது அல்லது ஐந்தாவது படைப்பு, பண்டைய நகரமான தியோதிஹுவானில் தொடங்கியது. புராணத்தின் படி, அனைத்து கடவுள்களும் தங்களை தியாகம் செய்து புதிய யுகத்தை உருவாக்க கூடினர். உலகமும் சூரியனும் ஏற்கனவே உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவர்களின் தியாகத்தின் மூலம் மட்டுமே சூரியன் இயக்கம் மற்றும் நேரம் மற்றும் வரலாறு தொடங்கியது. கடவுள்களில் மிகவும் அழகான மற்றும் வலிமையான, டெகுசிஸ்ட்க்காட்ல, தன்னைத்தானே தியாகம் செய்ய நேரிட்டது. ஆனால் தன்னைத்தானே எரித்துக் கொள்ளும் நேரம் வந்தபோது, அவரால் நெருப்பில் குதிக்க முடியவில்லை. அதற்குப் பதிலாக, கடவுள்களில் மிகச் சிறியவரும் அடக்கமானவவருமான நனாஹு முதலில் தன்னைத் தியாகம் செய்து தீயில் குதித்தான். அவரது தியாகத்தால் சூரியன் நகர்ந்தது, நேரம் தொடங்கியது. நனாஹு இன் தியாகத்தால் அவமானப்படுத்தப்பட்ட டெகுசிஸ்ட்க்காட்ல தீயில் குதித்து சந்திரனாக மாறினார்.