Sirianët

rrënjët e zakonshme semite levantine. Trashëgimia kulturore dhe gjuhësore e popullit sirian është një përzierje e elementeve indigjene dhe kulturave të huaja që kanë banuar në rajonin e Sirisë dhe kanë qeverisur popullin e saj gjatë mijëra viteve. Gjuha amtare e shumicës së sirianëve është arabishtja levantine, e cila erdhi për të zëvendësuar gjuhën e mëparshme amtare, aramaishten, pas pushtimit mysliman të Levantit në shekullin e 7-të. Pushtimi çoi në themelimin e kalifatit nën dinastitë e njëpasnjëshme arabe, të cilët, gjatë periudhës së Kalifatit Abasid, promovuan përdorimin e gjuhës arabe. Një pakicë sirianësh kanë ruajtur aramaishten, e cila flitet ende në dialektet e saj lindore dhe perëndimore. Në vitin 2018, Republika Arabe Siriane kishte një popullsi prej 19.5 milionë banorësh, e cila përfshin, përveç shumicës së lartpërmendur, pakicat etnike si kurdët, turqit, armenët, asirianët dhe të tjerë.

Sirianë
سُورِيُّون
Sūriyyīn
سُورِيِّيْن

Popullsia e përgjithshme
19.5 milion (Siria) 10 milion (mërgata siriane)
Gjuhët
Shih Gjuhët e Sirisë
Fetë
Islami Synit, Shiat, Alevinjtë Krishterimi (më së shumti Ortodoksët Antiokianë dhe Katolikë Grekë; një pakicë e Ortodoksë Siriak, Kisha e Lindjes Asiriane, Katolikë Kaldease) Druzët Judaizmi
Grupe etnike të lidhura
Libanezët, Palestinezët, Jordanezët, Jehudët, Arabët, Asirianët

Para Luftës Civile Siriane, kishte një mërgatë mjaft të madhe siriane që kishte emigruar në Amerikën e Veriut (Shtetet e Bashkuara dhe Kanada), vendet anëtare të Bashkimit Evropian (përfshirë Suedinë, Francën dhe Gjermaninë), Amerikën e Jugut (kryesisht në Brazil, Argjentinë, Venezuelë dhe Kili), Inditë Perëndimore, Afrika, Australia dhe Zelanda e Re. Gjashtë milionë refugjatë të Luftës Civile Siriane jetojnë gjithashtu jashtë Sirisë tani, kryesisht në Turqi.