Turqit

Ata janë grupi etnik më i madh në Turqi, si dhe kombi më i madh në mesin e kombeve turkike. Minoritete etnike turke jetojnë në tokat e dikurshme të Perandorisë Osmane. Përveç kësaj, diaspora tuke është themeluar me mërgime bashkëkohore, sidomos në Evropën Perëndimore.

Turqit

Türkler
Popullsia e përgjithshme
rr. 72 – rr. 77 million[a]
Rajone me popullsi të konsiderueshme
Turqia 63,589,988–65,560,701 Stampa:Country data the Turkish Republic of Northern Cyprus Qiproja Veriore 280,000 d[›] Destinacionet kryesore të emigrantëve
Gjermania	2,852,000 (përfshinë kurdët turq)
Franca	820,000 (2014 estimate)
Britania e Madhe	500,000a[›]
Holanda	396,414e[›]–500,000c[›]
Austria	350,000–500,000
Belgjika	200,000
Shtetet e Bashkuara të Amerikës	196,222–500,000 b[›]
Suedia	100,000-150,000
Zvicra	70,440 e[›]
Australia	66,919–150,000 b[›]
Danimarka	28,892 f[›]b[›]
Kanadaja	24,910 b[›]
Italy	22,580 e[›] Minoriteti turk në Lindjen e Mesme
Izraeli	22,000
Stampa:Country data Iraq Iraku	500,000–3,000,000l[›]
Siria	100,000
Stampa:Country data Saudi Arabia Arabia Saudite	150,000–200,000 b[›]
Jordania	60,000
Libani	50,000–200,000
Libia	50,000 b[›] Minoriteti turk në Ballkan
Bullgaria	588,318–800,000
Republika e Maqedonisë	77,959
Greqia	49,000 (official estimate)–80,000 g[›]
Rumania	27,700
Kosova	18,738 Minoriteti turk në Azinë Qendrore
Rusia	109,883–150,000
Kazakistani	104,792–150,000 h[›]
Kirgistani	40,953–50,000 h[›]
Azerbajxhani	38,000–110,000 h[›]
Gjuhët
Turqishtja
Fetë
Kryesisht Myslimanë (Synit · Alevit · Bektashi · Shiit · Xha'fari) Pakica Ateistë · Të krishterë · Hebrenjë
a. ^ Shifra totale është thjesht një vlerësim; shuma e të gjitha popullatave të referuara.

Etnonimi "turk" dallohet për herë të parë tek veprat e Herodotit (rr. 484–425 p.e.s.), i cili i reforehet Targitasit, mbretit të parë të skithianëve; për më tepër, gjatë shekullit të parë të erës së re, Pomponius Mela i referohet pyjeve në veri të Detit Azov si "Turcae", dhe Plini Plaku liston "Tyrcae" si popull që banon të njëjtën zonë. Burimet e para që i referohen "turqve" vijn kryesisht nga burimet kineze të shekullit VI. Në këto burime, fjala "turk" shfaqet si "tujue" (kinezçe: 突厥 T’u-chüe), e cila i referohej gëkturqve. Edhe pse fjala "turk" i referohet popullit turk, ajo gjithashtu ndonjëherë i referohet popujve turkike.^{[nevojitet citimi]}

Në shekullin XIX, fjala turk i referohej fshatarëve të Anadollit. Klasa sunduese osmane e identifikonte veten zakonisht si osmanët, e jo si turq. Në fund të shekullit XIX, klasat e larta osmane duke adoptuar idetë evropiane të nacionalizmit, termi türk mori një konotacion pozitiv. Turqisht-folësit e Anadollit ishin përkrahësit më besnikë të sundimit osman.

Periudha e selxhukëve

Periudha e bejllëqeve

Periudha osmane

Gjatë periudhës osmane, sistemi i miletit përcaktonte bashkësitë në baza fetare. Si pasoje e këtij sistemi, vetëm fshatarët që ndiqnin fenë islame konsideroheshin si turq. Turqit e krishterë, hebrenj, apo edhe alevitë mund të mos konsideroheshin si turq. Në anën tjetër, arabët dhe kurdët që ndiqnin fenë islame, e të cilët jetojnë në lindje të Anadollit ndonjëherë janë konsideruar si turq. Neni 66 i Kushtetutës së Turqisë përcakton një "turk", si çdokush që është i "lidhur për shtetin turk përmes lidhjes së shtetësisë."

Periudha bashkëkohore