Pandemija

Prema Svjetskoj zdravstvenoj organizaciji (WHO), pandemija može nastati kada se ispune tri uvjeta:

• Pojava bolesti koja je nova, odnosno dotada nepoznata u populaciji.
• Uzročnici inficiraju ljude i izazivaju teške posljedice.
• Uzročnici se šire brzo i ostaju među ljudima.

Bolest se ne smatra pandemijom samo zato što je široko rasprostranjena ili izaziva smrt velikog broja ljudi; također mora biti zarazna. Rak je, na primjer, odgovoran za veliki broj smrti ali se ne smatra pandemijom, jer nije zarazan.

Postoji veliki broj pandemija kroz ljudsku historiju, uglavnom zoonoza koje su izbile zahvaljujući domestikaciji životinja kao što su influenca i tuberkuloza. Najčešće se spominju sljedeće epidemije, s obzirom na njihov opseg ili posljedice po dalji tok historije:

• Atenska kuga, 430. pne. Još uvijek neidentificirana bolest (iako se najčešće sugerira trbušni tifus je ubila između četvrtinu vojnika i građana Atene, te je neki historičari drže zaslužnom za kraj tzv. Zlatnog doba Atene, odnosno poraz tog grada u peloponeskom ratu.
• Antoninska kuga, 165–180. Bolest, najvjerojatnije velike boginje koje su u Rimsko Carstvo donijeli vojnici s Bliskog Istoka; ubila je četvrtinu svih zaraženih, odnosno oko pet miliona ljudi. Antički izvori spominju i kasniji Ciprijanovu kugu (251–266), vjerojatno istu bolest, zbog koje je u Rimu umiralo 5.000 ljudi dnevno.
• Justinijanova kuga, koja je harala od 541. do 750. godine, predstavlja prvu potvrđenu epidemiju bubonske kuge. Započela je u Egiptu te se proširila na Carigrad gdje je (prema bizantskom kroničaru Prokopiju) na vrhuncu ubijala 10.000 ljudi dnevno, a ukupno 40% stanovvništva. Kuga je ubila između četvrtine ili polovice ljudske populacije koju je pgodila u poznatom svijetu. Izazvala je pad stanovništva Evrope na oko 50% između 550 i 700.
• Crna smrt, koja je počela 1300-ih. Osam vijekova nakon prethodne pojave, bubonska kuga se vratila u Evropu. Započela je u Aziji, te došla na Mediteran i Zapadnu Evropu 1348. godine (moguće zahvaljujući italijanskim trgovcima koji su bježali s ratom zhavaćenog Krima), te u šest godina ubila između 20 i 30 miliona Evropljana; odnosno trećinu ukupnog stanovništva ili do polovice u najgore pogođenim oblastima. Bila je prva u ciklusu evropskih epidemija kuga koje su se nastavile do 19. vijeka. U tom je periodu zabilježeno preko 100 epidemija kuga u Evropi.

Kolera

• Prva pandemija kolere 1816-1826.
• Druga pandemija kolere 1829–1851.
• Treća pandemija 1852–1860.
• Četvrta pandemija 1863–1875.
• Peta pandemija 1881-1896.
• Šesta pandemija 1899–1923.
• Sedma pandemija 1962-66.

Gripa

Glavni članak: Pandemija gripe

• "Španska gripa", 1918–1919.
• "Azijska gripa", 1957–58.
• "Hongkonška gripa", 1968–69.

Tifus

HIV i AIDS

Glavni članak: Pandemija AIDS-a

Velike boginje

Male boginje

Efekti kolonizacije

Vidi takođe: Globalizacija i bolest

Tuberkuloza

Lepra

Malarija

Žuta groznica

Virusne hemoragične groznice

Glavni članak: Virusna hemoragična groznica

Rezistencija prema antibioticima

-->

SARS

Influenca

Glavni članak: Pandemija influence

H5N1 (Ptičja gripa)

Glavni članak: H5N1

Svinjska gripa (H1N1)

Glavni članak: Svinjska influenca

Godine 1346. tijela mongolskih ratnika umrlih od bubonske kuge su prebačena preko zidina opsjednutog krimskog grada Kafa (danas Feodosija). Nakon dugotrajne opsade u kojoj je mongolska vojska pod Jani Begom pogođena bolešću, inficirani leševi su katapultirani preko zidina kako bi se inficiralo stanovništvo. Špekulira se kako je ova operacija zaslužna za izbijanje Crne smrti u Evropi.

Iako su domorodačko stanovništvo Amerike desetkovano u doticaju s bolestima Starog svijeta postoji samo jedan dokumentiran slučaj gdje je to bila posljedica namjere. Britanska komandant Lord Jeffrey Amherst i pukovnik Henry Bouquet su u međusobnoj korespodenciji iznijeli ideju da se Indijancima prilikom incidenta poznatog kao Pontiacova pobuna (1763) na prevaru daju pokrivači zaraženi velike velikim boginjama. It is uncertain whether this documented British attempt successfully infected the Indians.

Za vrijeme kinesko-japanskog rata (1937-1945), Jedinica 731 japanske carske vojske je vršila eksperimente na hiljadama, uglavnom kineskih, zarobljenika u svrhu razvijanja oružja za biološko ratovanja. Za vrijeme ratnih operacija su Japanci na osnovu tih eksperimenata koristili razne biloške agense protiv kineskih vojnika i civila. To je uključivalo bombe s biološkim agensima bačene iz zraka na razne ciljeve. Zbog toga su izbile epidemije kolere, antraksa i kuge kojima se pripisuje smrt oko 400.000 kineskih civila.-->

Bilješke