Bajkalsko Jezero

Obuhvaća 31.500 km², zbog čega se smatra najvećim slatkovodnim jezerom u Euraziji. Poznato je pod nazivom "plavo sibirsko oko". S obzirom na svoju izrazitu dubinu od 1637m i veliku površinu (31.500km²) a proteže se blizu 700 km, zaprema više od 20% svjetskih zaliha slatke vode. Voda Bajkalskog jezera se koristi za piće. Tokom zime, kada je cijela površina jezera prekrivena debelom ledenom korom, režu se kocke leda i raznose na prodaju po okolnim naseljima. Također u to vrijeme (od januara do maja), jezerom se odvija automobilski, kamionski i drugi prevoz. Led je dubok od 30 cm, pa do nekoliko metara. Ime dolazi od tatarskog "bai-kul", "bogato jezero".

Bajkalsko jezero
Bajkalsko jezero
Lokacija
Države	Rusija
Hidrografija
Vrsta	prirodno
Površina	31 500 km²
Volumen	23 000 km³
Aps. visina	455 m
Dužina	670 km
Širina	79 km
Dubina	1620 m
Hidrologija
Odliv	Angara
Karta
Mapa Bajkalskog jezera

Bajkalsko jezero
Svjetska baština – UNESCO
Rusija
Registriran:	1996.
Vrsta:	Prirodno dobro
Mjerilo:	vii, viii, ix, x
Ugroženost:	no
Referenca:	UNESCO

Poznato je kao stanište mnogih endemskih vrsta flore i faune. U jezeru i oko njega nalazi se mnoštvo jedinstvenih biljnih i životinjskih vrsta kao što je bajkalska foka (tuljan). To je jedina vrsta slatkovodne foke (tuljana) na svijetu. Zbog njihovog skupocjenog krzna, česta su meta brojnih krivolovaca.

U jezeru se nalazi 27 ostrva (otoka) od kojih je najveće Olhon (742 km²). Pretpostavlja se da je starost Bajkalskog jezera između 20 i 30 miliona godina. U jezero se uliva preko 300 reka od kojih su najvažnije Selenga i Barguzin. Ušća reka su delte. Međutim iz jezera ističe samo jedna reka - Angara, desna pritoka Jeniseja. Površina sliva jezera iznosi 557 000 km².

Godine 1996. stavljeno je na listu svetske baštine.