ਖਲ਼

ਕੁਝ ਖਾਣ-ਯੋਗ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਬਾਅ ਕੇ ਖਲ਼ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੈਤੂਨ ਦੇ ਤੇਲ ਲਈ ਜੈਤੂਨ (ਪੋਮੇਸ ), ਮੂੰਗਫਲੀ ਦੇ ਤੇਲ ਲਈ ਮੂੰਗਫਲੀ, ਨਾਰੀਅਲ ਕਰੀਮ ਲਈ ਨਾਰੀਅਲ ਦਾ ਮਾਸ ਅਤੇ ਦੁੱਧ ( ਸੈਪਲ ), ਵਾਈਨ ਲਈ ਅੰਗੂਰ ( ਪੋਮੇਸ ), ਸਾਈਡਰ ਲਈ ਸੇਬ ( ਪੋਮੇਸ ), ਅਤੇ ਸੋਇਆ ਦੁੱਧ (ਟੋਫੂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਜਾਂ ਤੇਲ ਲਈ ਸੋਇਆਬੀਨ (ਇਸ ਨੂੰ ਸੋਇਆ ਮਿੱਝ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਆਮ ਖਲ਼ ਫਲੈਕਸ ਸੀਡ (ਅਲਸੀ), ਕਪਾਹ ਦੇ ਬੀਜ ਅਤੇ ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਦੇ ਬੀਜਾਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਝ ਖਾਸ ਕਿਸਮਾਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਖਾਦ ਵਜੋਂ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਕਪਾਹ ਦੇ ਬੀਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜ਼ਹਿਰੀਲਾ ਰੰਗ, ਗੌਸੀਪੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਜਾਂ ਨਿਚੋੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਟਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਨੇਪਾਲੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਾਰਸੀ ਅਖਰੋਟ ਦੇ ਤੇਲ ਦੇ ਖਲ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਰਸੋਈ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਰ ਦਰਦ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਵੀ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਊਰਜਾ ਦੀ ਲਾਗਤ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਬਾਇਲਰ ਬਾਲਣ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ।

1942 ਵਿੱਚ ਪੋਰਟਨ ਡਾਊਨ ਬਾਇਓਲੋਜੀ ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਬਲੈਕਬਰਨ ਮੀਡੋਜ਼ ਵਿੱਚ ਓਲੰਪੀਆ ਆਇਲ ਐਂਡ ਕੇਕ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ 5,273,400 ਅਲਸੀ ਦੇ ਖਲ਼ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਆਊਟਸੋਰਸ ਕੀਤਾ ਜੋ ਫਿਰ ਬੈਸੀਲਸ ਐਂਥ੍ਰੇਸਿਸ (ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਜੋ ਐਂਥ੍ਰੈਕਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ) ਨਾਲ ਸੰਕਰਮਿਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਵੈਰੇਟਾਬਾਇਓਲੋਜੀਕਲ ਯੁੱਧ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਵਰਤੋਂ ਕਰੇਗਾ।