Unnsleppingsfart

Om unnsleppingsfarta ikkje er stor nok vil lekamen falle attende eller gå inn i bane rundt kjeldelekamen.

Russarane kalla unnsleppingsfarten «andre kosmiske snøggleik».

I det enklaste tilfellet er unnsleppingsfart frå ein enkel lekam:

${\displaystyle {\begin{matrix}{\frac {1}{2}}\end{matrix}}mv_{e}^{2}={\frac {GMm}{r}}}$ 

${\displaystyle v_{e}={\sqrt {\frac {2GM}{r}}}={\sqrt {\frac {2\mu }{r}}}}$ 

der ${\displaystyle v_{e}}$  er unnsleppingsfarta, G er gravitasjonskonstanten, M er massen av lekamen reist frå, m er massen av det unnsleppande objektet (kan strykast mot seg sjølv), og r er avstanden mellom lekamssenteret og punktet unnsleppingspunktet blir rekna ut, og μ er den standard tyngdeparameteren.

Denne formelen tek ikkje omsyn til eventuell atmosfærisk (luft)motstand.

Retninga på utskytinga spelar inga rolle for unnsleppingsfarta, så lenge det er fri bane og lekamen ikkje kolliderer med noko.

Døme

Unnsleppingsfarta på overflata av nokre kjende himmellekamar:

• Månen: 2,4 km/s
• Jorda: 11,2 km/s
• Jupiter: 59,5 km/s
• Sola: 617,5 km/s
    Denne astronomiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.