Banjir Zankle

Banjir ini menamatkan krisis kemasinan Messina dan menghubungkan semula Laut Mediterranean ke Lautan Atlantik, walaupun mungkin sebelum banjir terdapat sambungan separa ke Lautan Atlantik. Penyambungan semula menandakan permulaan usia Zankle yang merupakan nama yang diberikan kepada usia terawal pada epok Pliosen yang tertera pada skala masa geologi.

Menurut model ini, air dari Lautan Atlantik mengisi semula lembangan yang telah kering melalui Selat Gibraltar yang wujud sehingga ke zaman moden. Sembilan puluh peratus daripada banjir Lembangan Mediterranean berlaku secara tiba-tiba dalam tempoh yang dianggarkan antara beberapa bulan dan dua tahun, berikutan pelepasan air rendah yang boleh bertahan selama beberapa ribu tahun. Kenaikan paras laut di lembangan mungkin telah mencapai kadar pada masa lebih besar daripada 10 meter setiap hari (30 kaki per hari). Berdasarkan ciri-ciri hakisan yang terpelihara sehingga ke zaman moden di bawah sedimen epok Pliosen, Garcia-Castellanos et al. menganggarkan bahawa air mengalir turun lebih daripada 1 kilometer (0.6 bt) dengan pelepasan maksimum kira-kira 100 juta kubik meter per saat (3.5 bilion kubik kaki per saat), kira-kira 1,000 kali ganda berbanding Sungai Amazon pada masa kini. Kajian tentang struktur bawah tanah di Selat Gibraltar menunjukkan bahawa saluran banjir menurun secara beransur-ansur ke arah dasar lembangan dan bukannya membentuk air terjun yang curam.

Petikan dalam barisan