Месен Меѓуѕвезден Облак: меѓуѕвезден облак во Млечниот Пат

Непознато е дали Сонцето се наоѓа во самиот Месен Меѓуѕвезден Облак, или во подрачјето каде Месниот Меѓуѕвезден Облак замодејствува со соседниот G-облак. Како G-облакот и други, ММО е дел од т.н. „многу месна меѓуѕвездена средина“ која почнува онаму каде завршуваат хелиосферата и меѓупланетарната средина — најдалечното место до кое имаат стасано сондите.

Месен Меѓуѕвезден Облак

меѓуѕвезден облак
low density warm hydrogen
Месните облаци низ кои се движи Сончевиот Систем. Стрелките покажуваат движењата на меѓуѕвездените облаци.
Податоци од набљудување
Оддалеченост	0 сг   (0 пс)
Физичи особености
Димензии	30 сг (9,2 пс)
Ознаки	Месен Облак, ММО, LIC
Поврзано: Списоци на маглини

Сончевиот Систем е сместен во структурата наречена Месен Меур, малогустинско подрачје на галактичката меѓуѕвездена средина. Во ова подрачје е Месниот Меѓуѕвезден Облак (ММО), каде подрачјето е малку побогато со водород. Се проценува дека Сончевиот Систем има невлезено во ММО во изминатите 10.000 години. Неизвесно е дали Сонцето сè уште е во ММО или има навлезено во преодната зона меѓу ММО и G-облакот. Со анализа е проценето дека Сонцето целосно ќе излезе од ММО за највеќе 1900 години.

Облакот има температура од приближно 7.000 K (6.730 °C), иста како површината на Сонцето. Меѓутоа, неговиот специфичен топлински капацитет е многу низок бидејќи не е многу густ (0,3 атоми/см³). Оваа густина е под просекот за меѓуѕвездената средина во Млечниот Пат (0,5/см³), иако шестпати погуста од гасот во врелиот и малогустински Месен Меур (0,05/см³) кој го опкружува месниот облак. За споредба, Земјината атмосфера на работ на вселената има 1,2×10¹³ молекули на кубен сантиметар, кои се намалуваат на 50 милиони (5,0×10⁷) на 450 км. Поради оваа слаба густина, подрачјето можеби подобро би се претставило како празнина отколку како облак.

Облакот тече нанадвор од здружението Скорпија-Кентаур, ѕвездено здружение кое е ѕвездородно подрачје, приближно нормално на правецот на самото Сонце, претпоставувајќи дводимензионалност.

Во 2019 г. истражувачите нашле меѓуѕвездено железо-60 (⁶⁰Fe) на Антарктикот, кое го поврзуваат со Месниот Меѓуѕвезден Облак.

Во 2009 г. податоците од сондата „Војаџер 2“ покажале дека магнетната јачина на месната меѓуѕвездена средина е многу поголема отколку што се очекувало (370 до 550 пикотесли (pT), наспроти претходните проценки од 180 до 250 pT). Фактот што Месниот Меѓуѕвезден Облак е силно магнетизиран би го објаснил неговиот досегашен опстанок и покрај притисоците од ветровите кои го имаат оддувано Месниот Меур.

Потенцијалните ефекти на Месниот Меѓуѕвезден Облак врз Земјата во голема мера се намалени благодарение на сончевиот ветар и Сончевото магнетно поле. Ова заемодејство со хелиосферата се проучува од Истражувачот на меѓуѕвездените граници (IBEX), сателит на НАСА кој ги исцртува границите меѓу Сончевиот Систем и меѓуѕвездениот простор.

• Гулдов Појас
• Орионов Крак
• Персеев Крак

•   Месен Меѓуѕвезден Облак на Ризницата ^?
• Ветре од ѕвездите — NASA Science (англиски)
• „Војаџер со меѓуѕвездено откритие“ Архивирано на 16 мај 2017 г. — NASA Science (англиски)
• Месен оџак и супермеури (англиски)