Мартин Хајдегер: германски филозоф

Извршил големо влијание врз современите филозофи на егзистенцијализмот. Негови најпознати дела се „Битие и време“, „Кант и проблемот на метафизиката“ и „Што е тоа метафизика?“.

Мартин Хајдегер
Роден(а)	26 септември 1889 Мескирх, Баден, Германија
Починал(а)	26 мај 1976(1976-05-26) (возр. 86) Фрајбург, Баден-Виртемберг, Германија
Период	Филозофија на XX век
Подрачје	Западна филозофија
Школа	феноменологија · херменевтика · егзистенцијализам
Претежна дејност	онтологија · метафизика · уметност · старогрчка филозофија · технологија · јазик · поезија · мисла
Значајни идеи	битисување · врамување
Влијанија од Анаксимандар · Хераклит · Парменид · Платон · Аристотел · Св. Августин  · Јован Дунс Скот · Тома Ерфуртски  · Кант · Хелдерлин · Хегел · Шелинг · Кјеркегор · Дилтај · Јорк · Брентано · Ниче · Хусерл · Ласк · Рилке · Јасперс · Тракл · Јингер
Влијаел врз Агамбен · Арент · Беноа · Блум · Блуменберг · Боргман · Бултман · Капуто · Дерида · Драјфус · Фуко · Гадамер · Грант · Куки · Лакан · Левит · Маркузе · Мерло-Понти · Нанавира Тера · Нанси · Рикур · Рорти · Сартр · Слотердајк · Штиглер · Штраус · Тилих · Ватимо

Во романот „Старите мајстори. Комедија“, австрискиот писател Томас Бернхард остро го критикува Хајдегер, нарекувајќи го „смешен националсоцијалистички малограѓанин“ кој ја претворил филозофијата во кич, а кому повоените генерации „му посветиле еден куп слабоумни и одвратни докторски трудови“. Во продолжение, Берхнард го нарекува Хајдегер „комичен“, „недуховен човек, лишен од секаква фантазија, лишен од секаков сензибилитет, еден прагермански филозофски преживар“ и „вечно презаситена филозофска крава“ која со децении „пасела по ливадите на германската филозофија и по неа ги сеела своите лепешки“, „слабоумен филозоф од алпското предгорје“ кој бил „опседнат со разурнувачкото лудило на големината“ и претставува само „одлична состојка токму за германскиот филозофски лонец“. Понатаму, според Бернхард, Хајдегер бил „филозофски брачен лажго кој успеал да им го замати паметот на цела една генерација германски научници-хуманисти“ и „одвратна епизода во историјата на германската филозофија“. Исто така, Берхнард го критикува Хајдегер дека бил „филозофски тезгар кој тгрувал само со крадена стока, сè што имал да понуди било од втора рака“, нарекувајќи го прототип на мислител-шарлатан“ кој немал сопствено мислење, а неговиот метод се состоел во тоа туѓите големи мисли бескрупулозно да ги претвора во свои мали мисли. Оттука, според Нерханрд, „за филозофијата, Хајдегер е завршена приказна“ и додека во минатото важел за голем мислител, сега се појавува „само како дух во псевдоинтелектуалните кругови, додавајќи кон нивнат авкупна природна извештаченост уште една лажна“.Tomas Bernhard, Stari majstori. Komedija. Beograd: LOM, 2019, стр. 56-57. Својата критика, Бернхард ја завршува нарекувајќи го Хајдегер „најгален германски филозоф во овој век, а истовремено и најбезначаен“ и „тотална духовна нула“.Tomas Bernhard, Stari majstori. Komedija. Beograd: LOM, 2019, стр. 59.

Оваа статија за филозоф е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. п р у