Insulae Curilenses

Nunc insulae Curilenses sunt pars Russiae, in eius regionem Sachalinensem inclusae. Iaponia tamen quasdam insularum Curilensium australium possessionem suam declarat.

Insulae Kurilenses quasi arcum longum formant; hic arcus Catena Curilensis maior nominatur. In parte meridiana quasi alterius arcus initium videtur, orientem versus ab arcu principali siti; haec pars Catena Curilensis minor appellatur.

Catena Curilensis maior interdum in tres greges dividitur, borealem, medium et australem. Catenae maioris insulae principales, a septentrionibus ad meridiem enumeratae, sunt haec:

Catenae Curilensis minoris insulae maximae sunt Shikotan et Insula Viridis.

 

Multa freta inter insulas mare Ochotense et oceanum coniungunt. Fretum Kunashiricum archipelagum a meridie ab Esonia separat. A Kamtschatka a septentrione fretum Curilense primum insulam Shumshu dividit. Fretum Curilense alterum inter Shumshu et Paramushir patet. Fretum Krusenstern latissiumum Curilas Boreales a Curilis Mediis separat, fretum Urup Curilas Medias ab Australibus.

Curilae pars circuli ignis Pacifici sunt; montes igniferi 68 in archipelago siti sunt, quorum 36 non exstincti. Mons ignifer altissimus est Alaid in insula Atlasovii, 2339 m altitudinis (circa 3000 m a fundo maris Ochotensis). Megacymata saepe in insulas invadunt. Aquae cadentes de montibus ruunt, quarum altissimae sunt Elias Muromensis in Iturup insula.

Quattuor insulae solae incolas perpetuo habent; haec sunt Paramushir, Iturup, Kunashir et Shikotan. Duae urbes archipelagi sunt (Urbs Curilensis Borealis, Severo-Kuril'sk, in insula Paramushir et Urbs Curilensis, Kuril'sk, in Iturup), una colonia urbana (Urbs Curilensis Australis, Iužno-Kuril'sk, in Kunashir) et 16 vici.

Vicimedia Communia plura habent quae ad insulas Curilenses spectant.

Situs geographici et historici: Locus:  • OpenStreetMap • GeoNames • Store norske Lexikon • Treccani

• Pagina de insulis Curilensibus Encyclopaediae Russicae Magnae (Russice)