Sachalina

Pars regionis Sachalinensis est.

Freto Tatarico et freto Nevelskii Sachalina a continente separata est. Maxima insula Foederationis Russicae est, longitudinis 948 chm a promunturio Crillon in meridie ad promunturium Elisabethae in septentrione. Pars Sachalinae septentrionalis, paeninsula Schmidtii, isthmo tenui Ochensi cum Sachalina coniuncta est; montium paeninsulae altissimus mons Tres Fratres est (654 m). Ibi Ocha urbs sita est. Pars media principalis insulae et montes, quorum altissimus est mons Lopatini (1609 m) in iugo Sachalinensi Orientali, et planities habet. In litore Sachalinae orientali paeninsula Patientiae in mare Ochotense eminet et sinum Patientiae magnum ab eo separat. Pars meridionalis insulae duas paeninsulas habet circum sinum Aniva; ibi Basilianum et Korsakov urbes sitae sunt. Fretum Laperousii ab Esonia insula Sachalinam separat.

In taiga sachalinensi larix (Larix cajanderi), picea (Picea jezoensis et Picea glehnii), abies (Abies sachalinensis) et betula (Betula ermanii et Betula pendula) frequentantur. Ursi, tarandi, moschi, gulones aliaeque bestiae Sachalinae habitant.

 

Expeditiones Martini de Vries^(nl) (1643), Ioannis Krusenstern (1803), Mamiya Rinzō^(ja) (1808), Gennadii Nevel'skii (1849) Sachalinam, tunc a Nivchis et Ainu habitatam, explorabant. Anno 1855 pactione Simodensi Sachalina possessio communis Russiae et Iaponiae designata est. Pactione die 22 Augusti anno 1875 conclusa Sachalina tota Russiae et Insulae Curilenses omnes Iaponiae datae sunt. Tunc Sachalina locus damnatorum laboris coacticii facta est, quem et Antonius Čechov in libro Sachalina insula anno 1894 finito descripsit. Post bellum Russo-Iaponicum pars dimidia australis Sachalinae Iaponica facta est, sed post secundum bellum mundanum Iaponia hanc reliquit.

 

Ferriviam suam Sachalina habet, quae a ferrivia continentali disiuncta est. Solus traiectus navalis a portu Vanino (prope Portum Augustum) in Sachalinam ducit.