მაისი

მასში 31 დღეა.

სახელი ეწოდა ნაყოფიერების რომაული ღვთაების, მერკურის დედის, მაიას მიხედვით. მაისის ძველქართული სახელწოდებაა ვარდობისა, ვარდობისთვე.

მაისი არის გაზაფხულის თვე ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში და შემოდგომისა — სამხრეთ ნახევარსფეროში.

მაისის ზოდიაქოს ნიშნებია კურო და მარჩბივი.

არც ერთი თვე არ იწყება კვირის იმ დღით, რითაც მაისი.

  მთავარი სტატია: ძველი ქართული წარმართული კალენდარი.

კორნელი კეკელიძე ვარდობისას 3 აპრილი — 2 მაისით საზღვრავდა.

კ. კეკელიძის აზრით „ვარდობისაჲ“ (თთუე) წმინდა ქართული სახელია, რომელიც აღნიშნავს ვარდის ან ზოგადად ყვავილის გაშლის სეზონს. ამიტომაცაა რომ მას ბიბლიის ძველ ვერსიებში ეწოდება აგრეთვე „თვე ყვავილობისაჲ“. ვარდობისა და ყვავილობის თვის შესატყვისად ბიბლიის სხვა ადგილებში გამოიყენება თთუე ახალთაჲ ანუ ახლისაჲ, რაც უდრის ბერძნული ბიბლიის — „έν μηνί τών“, სლავურის — „месяц новых плодов“, ხოლო ებრაულ ბიბლიაში, აქედან რუსულშიც, ამ სახელებს უდრის თვის სახელი „ავივ“.

	„ჟამსა მას თთჳსა ვარდობისასა, რამეთუ თთუესა მას ყუავილობისასა გამოხუედ შენ ქუეყანით ეგჳპტით.“

	„და კუალად ტანჯვაჲ ვარდობისა თთუესა ათცხრამეტსა.“

	„თთუესა ივნისსა კთ. ჴსენებაჲ წმიდათა მოციქულთა პეტრჱსი და პავლჱსი ჰრომეს შინა უწინარჱს რვისა დღისა ვარდობისა.“

საყურადღებოა, რომ ებრაელების მეორე თვეს, რომელიც დაახლოებით იმავე სეზონში მოდიოდა, ეწოდება „ზიფ“, რაც ყვავილთა თვეს ნიშნავს.

	„თთუესა შინა ზიფს, თთუესა მეორესა.“