Núvitund

Einingar núvitundar, athygli og fordómalaus viðtaka hverra stundar, eru álitin vinna gegn sálfræðilegri vanlíðan eins og kvíða, áhyggjur, hræðslu og reiði. Oft fylgir þessum tilfinningum óuppbyggilegar tilhneigingar eins og forðun, bæling, eða ofpæling eigin vandamála og/eða tilfinninga.

Áhrif núvitundar hefur verið rannsökuð í hátt í þrjá áratugi en áhugi manna á henni hefur aukist mjög á síðast liðnum áratug. Núvitind hefur verið aðskilin frá búddískri hugleiðslu og hagnýtt af klínískri sálfræði. Með þessu móti hefur núvitund aukist sem daglegur hlutur í lífi fólks. Rannsóknir hafa sýnt að þessi eiginleiki, núvitund, hefur verið tengdur við meiri lífsánægju, samvinnuþýði, samviskusemi, lífsþrótta, sjálfsáliti, samkennd, sjálfræði, hæfni, bjartsýni, og ánægju. Einnig hafa rannsóknir sýnt fram á neikvætt fylgi milli núvitundar og þunglyndis, taugaveiklunar, að vera utan við sig, hugrofs, grufls, hugnæmni (e. cognitive reactivity), félagsfælni, erfiðleikar við tilfinningastjórnun, vanafasta forðun, ásamt öðrum sálsýkiseinkennum.

Núvitund hefur einnig verið talin geta haft áhrif á heilastarfsemi. Sumir vísindamenn hafa bent á að núvitund örvar getu fólks til tilfinningastjórnunar. Gögn frá segulómun hafa sýnt fram á að þau svæði heilans sem sjá um athygli og stjórnun tilfinninga, eins og framanlega á framheila og mandlan, spila lykilhlutverk í núvitund.