Տատրակներ

 

Աղավնիներից տարբերվում են փոքր չափերով (14-30 սանտիմետր), մետաղական փայլի բացակայությամբ։ Գունավորումը գորշից վարդագույն է։ Վզի վրա ունեն «վզնոց» կամ մուգ բծեր։ Պոչը երկար է։ Սնվում են սերմերով։

Հայաստանում հանդիպում են սովորական (Streptopelia turtur) և փոքր (S․ senegalensis) տատրակները։

Սովորական տատրակները բնադրում են գլխավորապես լեռնատափաստանային շրջանների անտառներում։ Մեծ քանակությամբ հանդիպում են Սևանա լճի ավազանի անտառներում։ Չվում են սեպտեմբեր-հոկտեմբերին և վերադառնում ապրիլին։ Ինչպես և բոլոր աղավնիները, դնում են սովորաբար 2 ձու, թխսում 16-17 օր։ Տարեկան տալիս են 2-3 սերունդ։ Ձագերին կերակրում են աղավնակաթով։

 

Փոքր տատրակները Հայաստանում (Երևանում) առաջին անգամ նշվել են 1977 թվականին։ Ունեն համեմատաբար երկար պոչ, կարճ թևեր, խամրած կարմրաշիկավուն են։ Նստակյաց են։ Թխսում են 14-15 օր։ Տարեկան տալիս են 3 և ավելի սերունդ։

Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Տատրակներ» հոդվածին։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Տատրակներ» հոդվածին։

Սա թռչունի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 11, էջ 603)։