Գորգեցիներ, Գորգիկ, աղանդավորական հոսանք 13-14-րդ դարերում։ Այն տարածված էր Կիլիկիայում, Երզնկայում։ Աղանդի հիմնադիրը եղել է ոմն Գորգ (Գորգիոս)։ Միջնադարյան քնարերգու Հովհաննես Թլկուրանցու (14-15-րդ դարեր) տաղերից մեկում ասվում է, որ նա Նարեկ գյուղի տանուտերն էր։ Որոշ ժամանակ ապրել է Կիլիկիայում, Լամբրոնից արևելք, Արմեն լեռան հյուսիսային լանջին գտնվող Արմեն անապատում, ունեցել բազմաթիվ աշակերտներ։ Նրանցից ոմանք անցել են Երզնկա և ծավալել աշխույժ գործունեություն։
Աղանդի հետևորդները դավանել են արիոսական և սաբելյան (աստվածաչարչարություն) գաղափարներ։ Ըստ Մխիթար Ապարանեցու (14-րդ դար) վկայության, Գորգեցիներին նույնացնում են Քրիստոսին, Հորը և Սուրբ Հոգուն, հետևաբար, նրանց պնդումով, Խաչի վրա չարչարվեց և մեռավ Սուրբ Երրորդությունը։ Երզնկայում ապաստանած աղանդավորներից Մովսեսը սահմանել էր կանոններ, որոնցից մեկը հրահանգում էր ինչպես եկեղեցում, այնպես էլ նրանից դուրս բարձրաձայն չարտաբերել «Հայր մեր» տերունական աղոթքը, «այլ՝ միայն ի միտս եւ ի ծածուկ»։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո: |
This article uses material from the Wikipedia Հայերեն article Գորգեցիներ, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Բովանդակությունը թողարկված է CC BY-SA 4.0 թույլատրագրով, եթե այլ բան նշված չէ։ Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Հայերեն (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.