Չինդո Կղզի

Կղզին հայտնի է նախապատմական ժամանակներից, երբ բնակեցվել է։ Ներկայիս անունը ստացել է 1001 թվականին։ 1231-1270 -ականներին մոնղոլների՝ Կորեա ներխուժման ժամանակ կղզին ծառայում է որպես ապաստան՝ Կորիո դինաստիայի դեմ ապստամբողների համար։ Այնուամենայնիվ, 1271թ. մոնղոլները գրավում են կղզին և ոչնչացնում ամբողջ բնակչությանը։ Մոնղոլների հարձակումից հետո կղզի վերադարձած բնակիչերն այս անգամ էլ տուժում են ճապոնական վակաուներից (wokou): 14-րդ դարի ժամանակահատվածում այդ կղզին գրեթե չի բնակեցվել։

1597 թվականի սեպտեմբերի 16ին՝ Իմդինյան պատերազմի ժամանակ, կորեացի ծովակալ Լի Սունսինը հաղթանակ է տանում Միոննյան ճակատամարտում։ Ունենալով 13 փանոքսոններ և 200 զինվորներ՝ նա Միոննյանի նեղուցում պարտության է մատնում ճապոնական նավատորմին, որը բազկացած էր 133 ռազմանավերից և 200 օժանդակ նավերից։ Այս հաղթանակը հնարավոր է դառնում՝ շնորհիվ ծովակալի խորամանկության և հմուտ ղեկավարման, նաև նրա՝ տեղի ծովային ջրերի բնույթը լավ իմանալու շնորհիվ, որոնք զանազանվում են ալեկոծություններով և հաճախակի հորձանուտներով։

Շնորհիվ մայրցամաքից հեռու գտնվելուն՝ Չինդո կղզին լիովին պահպանել է իր յուրօրինակ մշակույթը և ժողովրդական արվեստը, որոնց վառ ներկայացուցիչներն են պանսորին (երաժշտական պատմողական ժանր), որը կատարվում է երգիչի կամ երգչուհու կողմից՝ թմբուկների ձայնի ուղեկցությամբ, կանկանսուլե՝ (կորեացի աղջիկների ավանդական խաղ), որն անց է կացվում Չհուսոկ բերքի փառատոնի ժամանակ՝ ուղեկցվելով երգերով և պարերով։ Չինդո արիրան-ազգային երգ հայտնի տեղի բնակչության մեջ, որը կատարվում է կորեական ավանդական գործիքների նվագակցոթյամբ։

Չինդոդեգիո կամուրջ

Միոննյան նեղուցի վրայով անցնող Չինդոդեգիո կամուրջը, որը կղզին կապում է մայրցամաքի հետ, իրենից ներկայացնում է կրկնակի կամուրջ՝ բաղկացած նմանատիպ դիզայնի երկու երկվորյակ կամուրջներից։ Նրա շինարարությունը կատարվել է երկու փուլով։ Առաջին կամուրջը շահագործման է հանձնվել 1984թ. հոկտեմբերի 18-ին, որի գլխավոր կամրջասյան երկարությունը 344 մետր է, իսկ 2 կողայիններինը՝ 70-ական մետր։ Ընդհանուր երկարությունը կազմում է 484 մ., իսկ երկարությունը՝ 11,7 մետր։ Այդ կամրջի բացման պահին նա աշխարհում առաջին ամենաերկար և ամենանեղ կախովի կամուրջն էր։ Կամրջի ներքևի 200 մետրանոց տարածքը բաց է նավերի նավարկելու համար, որոնց բարձրությունը չի գերազանցում 20 մետրը։

Մեքենաների քանակի աճը ստիպեց կառավարությանը 2005 թվականին կառուցել նույն երկարությամբ, բայց 12,5 մետր լայնությամբ 2-րդ կամուրջը։ Առաջին կամրջով մեքենաները շարժվում են դեպի կղզի, իսկ 2-րդով՝ դեպի մայրցամաք։ Երկվորյակ կամուրջների լուսավորությունը գիշերային ժամերին հատուկ ուշադրություն է գրավում, և նրա մոր գտնվող հանգստի այգին ամեն տարի այցելում են մոտ 2,6 միլիոն կորեացի և արտասահմանցի զբոսաշրջիկներ։

Կորեական չինդո

Չինդո կղզին հանդիսանում է կորեական չինդո կամ չինդոկկէ-ի հայրենիքը, որսորդական շան տեսակ, որը գրանցված է Կորեայի ազգային սեփականությունների ցուցակում № 53ի ներքո. 1950 թվականին այդ ցեղատեսակը գտնվում էր ոչնչացման եզրին։ 1962 թվականին Հարավային Կորեայի կառավարությունը այն հայտարարում է որպես ազգային սեփականություն, և ավելի ուշ այդ ցեղատեսակի պաշտպանությունն ապահովող օրենք է ընդունվում։

1995 թվականին նախնական հիմունքներով, իսկ 2005-ին արդեն մշտական այդ ցեղատեսակը ճանաչվում է Կինոլոգիական միջազգային ֆեդերացիայի կողմից։ 1999 թվականին կղզում ստեղծվում է Չինդոկէ շնաբուծության կենտրոնը, որը համակարգոըմ է չինդո ցեղատեսակի պրոֆեսիոնալ ընտրությունը և ուսումնասիրությունը։

Տարին երկու անգամ մասնագետների թիմը անասնաբույժի գլխավորությամբ այցելում է բնակավայրեր, որտեղ բուծում են շներին, որպեսզի պատվաստում կատարեն և որոշեն նրանց համապատասխանությունը ստանդարտներին։ Այն շներին, որոնք համապատասխանում են բոլոր պահանջներին, պարանոցի շրջանում ներպատվաստում են ծնողների և տերերի մասին ինֆորմացիա պարունակող միկրոչիպ։

Հայտնի են շատ պատմություններ այդ ցեղատեսակի շների բարձր նվիրվածության մասին։ Այսպես օրինակ՝ մի չինդոկէ շուն նոր տիրոջ է վաճառվում, ով ապրում էր Թեջոնե քաղաքում, բայց շուտով շունը փախչում է և 300 կմ տարածություն անցնելով՝ վերադառնում է տուն։

«Մովսեսյան հրաշք»

 

Տարին երկու անգամ կղզու մոտ տեղի է ունենում աստվածաշնչյան պատմություն հիշեցնող անսովոր բնական երևույթ, երբ Կարմիր ծովի ջրերը ետ են քաշվում Մովսեսի առաջ։ Կոգուն-միոն Հվեդոն-նի և Իզին-միոն և Մոդո-րի շրջանների միջև, ծովի ջուրը ետ է քաշվում, և 1 ժամով, 2,8 կմ երկարությամբ և 40 մետր լայնությամբ, Չինդո և Մոդո կղզիները կապող ճանապարհ է բացվում։ Ցամաքի այդ նեղ շերտի հայտնվելու պատճառը հանդիսանում են հատկապես հզոր մակընթացության և տեղատվության հոսանքները, իսկ երբեմն էլ դա պատահում է, երբ Լուսինը, Արևը և Երկիրը մեկ ուղիղ գծի վրա են հայտնվում՝ մեծացնելով միմյանց ձգողականության ուժը, և մակընթացությունն առաջացնում է հայելային ուժի տեղատվություն, որի արդյունքում բացվում է կղզիների միջև ընկած ստորջրյա ավազոտ կամուրջ։

Լեգենդի համաձայն՝ հին ժամանակներում Չինդո կղզում ապրող վագրերը ստիպում են տեղի բնակիչներին տեղափոխվել մոտակա Մոդո կղզին։ Մնում է միայն Փոն անունով մի ծեր կին, որը սկսում է աղոթել և օգնություն խնդրել Ծովի Վիշապից։ Հայտնվելով կնոջ երազում, արքա Վիշապը ասում է նրան ծիածանի մասին, որը հայտնվում է հաջորդ օրը՝ հետ քաշված ջրերից անմիջապես հետո, և այդ ծեր կնոջ մասին անհանգստացող հարազատները, ինչպես նաև գյուղի այլ բնակիչներ կարողանում են վերադառնալ։ Աղոթող կնոջ և վագրի արձան կղզու ափին ծառայում են որպես հիշեցում այդ լեգենդի մասին։

Այդ երևույթին է նվիրված «Ճանապարհ ծովով» փառատոնը, որը անց են կացնում տեղաբնակները՝ կազմակերպելով տարբեր միջոցառումներ։

Ուլիմսանբյան արվեստանոց

Կղզու վրա՝ Չոմչալսան լեռների արևմտյան հատվածում՝ Սսագեսի «երկու հովիտների» տաճարից ոչ հեռու, գտնվում է Ուլիմսանբանի արվեստանոցը, որտեղ կյանքի վերջին տարիներին ապրել և արարել է չինական Նամչժոնվայի բնանկարչության հարավային դպրոցի ներկայացուցիչ, կորեացի նկարիչ Հո Րյոն (1808-1893)։ Իր ուսուցչի մահվանից հետո նա հեռանում է մայրաքաղաքից, որտեղ նկարում էր թագավորական պալատների պատկերներ, վերադառնում է հայրենիք և ստեղծում արվեստանոց, որը մեծ համբավ է ձեռք բերում, երբ այստեղ նկարահանվում է « Թաքցված իրարանցում» ֆիլմը (2003), որտեղ խաղում էին դերասաններ Չոն Դո Յոնը և Պէ Յոնջուն։

Դիտահրապարակ

Չինդո կղզու արևմտյան ափին է գտնվում Սեբաննակչո դիտահրապարակը։ Այնտեղից բացվում է Տադոհէ ծովային կղզեխմբի տեսարանը, որը հատկապես վերափոխվում է մայրամուրի ժամերի և դրա համար էլ ստացել է Սեբաննակչո անունը, «նակչո» կորեերենից թարգմանված նշանակում է «մայր մտնող արևի ճառագայթներ»։