Երկրորդականոնական գրքերը (լատին․՝ Libri Deuterocanonici), կաթոլիկ աստվածաբանության հավաքածու՝ Ուխտի Կտակարանի գրքերը, այդ թվում ՝ կաթոլիկ եկեղեցու աստվածաշնչյան կանոնը։ Այս գրքերը ներառված չէին եբրայերեն Աստվածաշնչի գրքերում (Թանահ) 1-ին դարի վերջին Երուսաղեմի երկրորդ տաճարի ավերումից հետո և ժամանակակից եբրայերեն Աստվածաշնչի մաս չեն կազմում։ Գրված է մ.թ.ա.
վերջին մի քանի դարերում Մեծ մասը գրված էր եբրայերեն և, հնարավոր է, Արամեերեն, բայց ոմանք էլ Հին Հունարեն. Բոլոր գրքերը ներառված էին Յոթանասունի հունարեն թարգմանության մեջ։ Եբրայերեն լեզվով այս գրքերի տեքստերը կամ չեն պահպանվել մինչ օրս, կամ մասամբ պահպանվել են։ Կաթոլիկության մեջ այս գրքերը ճանաչվում են որպես ներշնչված (պարունակում են անփոփոխ ճշմարտություն), ինչպես Աստվածաշնչի մնացած գրքերը։ Ուղղափառության մեջ այս գրքերը ներառված են նաև Հին Կտակարանի գրքերում, չնայած պաշտոնապես ընդգրկված չեն Հին Կտակարանի կանոնում։ Բողոքականությունում, ինչպես նաև Հուդայականություն–ում, այս գրքերը համարվում են Ապոկրիֆային Բողոքականության մեջ դրանք Հին Կտակարանի մաս չեն կազմում, но некоторые протестантские издания Библии помещают эти книги в отдельном разделе։ Կաթոլիկ եկեղեցին այդ գրքերը կանոնական է ճանաչել Տրենտի խորհրդի (1545-1563) ժամանակներում։ «Deuterocanonical» (լատին․՝ Deuterocanonical) տերմինն առաջին անգամ օգտագործել է կաթոլիկ աստվածաբան [[Սիքստուս Սիենացին 1566 թվականին ։
Վուլգատում տեղակայման կարգով.
։
Եկեղեցու պատմության հենց սկզբից (I-III դդ.) տարաձայնություններ են առաջացել Հին Կտակարանի կանոնների շրջանակի վերաբերյալ։ Տեսակետների տարբերությունները հայտնվել են Արևելյան և Արևմտյան եկեղեցիների հայրերի և փիլիսոփաների ուշադրության կենտրոնում։ Արևելյան հայրերն ու փիլիսոփաները՝ Մելիտոն Սարդիսցին, Յուսթին փիլիսոփան, Օրիգենը, ծանոթանալով հրեական բիբլիական կանոնի կազմությանը (Թանահ), մեջբերում և թվարկում են միայն այս գրքերը։ Այս շրջանի Արևմտյան եկեղեցու ներկայացուցիչները չգիտեին եբրայերեն լեզուն և չէին ծանոթանում հրեական կանոնի կազմին։ Նրանք ուսումնասիրել էին Հին Կտակարանի գրքերը միայն Հին հունական թարգմանությունից և, դրանում չտեսնելով տարբերությունը հրեական կանոնի (նախակոնոնական գրքեր) և երկրորդական գրքերի միջև, դրանք բոլորը համարել են նույնքան հեղինակավոր, որքան «Աստվածային Սուրբ Գիրքը»։ Օրինակ, երկրորդական կանոնական գրքերից մի քանիսը մեջբերում էին սրբերի՝ Կլեմենտ Հռոմեացուն և Իրենեոս Լիոնացուն, Կիպրիանոս Կարթագենցուն և Տերտուլիանոսին .
Հին Կտակարանի կանոնների կազմի վերաբերյալ այս տեսակետը կաթոլիկ եկեղեցում հետագա դարերում մնում է անփոփոխ։ Երկրորդական կանոնական գրքերը նշված չեն Հին Կտակարանի գրքում, Աթանաս Մեծ սրբի 39-րդ զատկական ուղերձում ։
Արևմտյան եկեղեցիներում հաստատվել էր երկրորդային կանոնական գրքերի տեսակետը, որը հավասարազոր է հակականոնականներին։ Այս կարծիքը հաստատում են այդ ժամանակի արևմտյան եկեղեցականները։ Այս տեսակետները շարադրված են Հռոմի պապի հրամանագրում, Անմեղ I–ի և Գելազիա, Օրհնյալ Օգոստինոս պապերի հրամանագրերում։ Արևելյան տեսակետը կանոնական և երկրորդական կանոնական գրքերի վերաբերյալ ընդունված չէր Արևմուտքում, չնայած դրան հավատարիմ էին Պիկտավիայի Իլարիուսը և Հերոնիմ Ստրիդոնցին, Ռուֆին Ակվիլացի ։ Հերոնիմը հաճախ մեջբերում և մեկնաբանում էր գրքերը որպես օգտակար և ուսուցանող, ինչպիսիք էին Տոբիթը և Հուդիթը, բայց հրաժարվում էր թարգմանել և մեկնաբանել կանոնական այլ գրքերը։ Արդյունքում, մնացած երկրորդական կանոնական գրքերը թարգմանվել և ավելացվել են Վուլգատայում Հերոնիմի հաջորդների կողմից։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Երկրորդականոնական գրքեր» հոդվածին։ |
This article uses material from the Wikipedia Հայերեն article Երկրորդականոնական գրքեր, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Բովանդակությունը թողարկված է CC BY-SA 4.0 թույլատրագրով, եթե այլ բան նշված չէ։ Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Հայերեն (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.