Unión Europea Occidental

En 2010, anunciou que todas as súas actividades concluirían o 30 de xuño de 2011.

Unión Europea Occidental

Localización
Capital	Rexión de Bruxelas-Capital
Datos históricos
Precedido por	Western Union (en)
Creación	1954
Disolución	2011
Sucedido por	Unión Europea
Páxina web	weu.int

As bases da UEO establecéronse no Tratado de Bruxelas de 1948, como organización europea de defensa e seguridade.

Esta organización internacional, creada orixinariamente por Francia, Bélxica, o Reino Unido, Luxemburgo e os Países Baixos, creouse nun principio para asistir calquera dos seus integrantes no caso de recibir unha agresión e tamén, igual que o Consello de Europa (establecida en 1949), impediu que a UEO actuase de xeito independente, quedando relegada a un segundo termo.

Propúxose que a Unión Europea, que pretende ter competencias en seguridade e defensa grazas ao seu segundo piar, acabase absorbendo a UEO, xa que todos os seus membro formaban parte das dúas organizacións e a UEO foi case nula durante os seus anos de existencia, debido ao maior protagonismo da OTAN.

Disolución

O 31 de marzo de 2010, anunciou a súa disolución trala entrada en vigor do Tratado de Lisboa e o desenvolvemento da política de defensa na Unión Europea. As súas actividades concluíron o 30 de xuño de 2011.

A UEO estaba composta polo Consello e a Asemblea. O seu secretario xeral era, con carácter nato, o Alto Representante para Asuntos Exteriores e Seguridade da Unión Europea.

Consello

A UEO estaba dirixida por un Consello de Ministros, coa asistencia dun Consello de Representantes Permanentes a nivel de embaixadores. Aspectos sociais e culturais do Tratado de Bruxelas foron entregados ao Consello de Europa para evitar a duplicación de responsabilidades dentro de Europa.

Asemblea

Unha asemblea parlamentaria (composta polas delegacións dos estados membros da asemblea parlamentaria do Consello de Europa) supervisaba o traballo do Consello, mais non tiña obriga ningunha neste. A asemblea da UEO era unha institución consultiva.

A Unión Europea Occidental tiña dez estados membros, seis asociados, cinco observadores e sete socios. O 14 de xuño de 2001, o secretario xeral Solana afirmou que non había razóns para cambiar o status dos estados non membros da organización.

Membros

Todos os países membros da Unión Europea Occidental eran tamén membros da OTAN e da Unión Europea. Eran os únicos estados que tiñan dereitos completos de voto.

•   Bélxica
•   Francia
•   Alemaña
•   Grecia (1995)
•   Italia
•   Luxemburgo
•   Países Baixos
•   Portugal (27 de marzo de 1990)
•   España (27 de marzo de 1990)
•   Reino Unido

Observadores

Roma, 1992: os observadores eran membros da Unión Europea, mais non da OTAN.

•   Austria (1995)
•   Dinamarca
•   Finlandia (1995)
•   Irlanda
•   Suecia (1995)

Membros asociados

Roma (1992): creouse a figura dos membros asociados para incluír os países europeos que eran membros da OTAN mais non da Unión Europea:

•   República Checa (1999)
•   Hungría (1999)
•   Islandia
•   Noruega
•   Polonia (1999)
•   Turquía (1992)

Os membros asociados Polonia, a República Checa e Hungría uníronse á UE en 2004.

Socios

Kirchberg, 1994: países que nese momento non eran membros nin da OTAN nin da UE. Todos os países uníronse tanto á OTAN como á UE en 2007:

•   Bulgaria
•   Estonia
•   Letonia
•   Lituania
•   Romanía
•   Eslovaquia
•   Eslovenia (1996)

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Unión Europea Occidental

Ligazóns externas

• Páxina oficial da Unión Europea Occidental (inglés e francés)
• Asemblea da Unión Europea Occidental (inglés e francés)