Somatostatina: Hormona que regula o sistema endócrino
A somatostatina, tamén chamada hormona inhibidora da hormona do crecemento (GHIH) ou factor inhibidor da liberación de somatotropina (SRIF), é unha hormona peptídica, que regula o sistema endócrino e afecta á neurotransmisión e á proliferación celular por medio da súa interacción con receptores da somatostatina acoplados á proteína G e a inhibición da liberación de moitas hormonas secundarias.
A somatostatina ten dúas formas activas producidas pola rotura en sitios alternativos dunha preproteína. Unha destas formas ten 14 aminoácidos, e a outra ten 28.
No conxunto dos vertebrados, existen seis xenes da somatostatina, denominados SS1, SS2, SS3, SS4, SS5, e SS6. Os tetrápodos posúen só os xenes SS1 e SS2, que no home están situados no cromosoma 3, e os peixes teleósteos posúen os seis. Estes seis xenes, xunto cos cinco receptores da somatostatina diferentes que hai, permiten que a somatostatina teña numerosas funcións.
A somatostatina prodúcese polas neuronas neuroendócrinas do núcleo periventricular do hipotálamo. Estas neuronas envían proxeccións á eminencia media, onde a somatostatina se libera polas terminacións nerviosas neurosecretoras no sistema portal sanguíneo hipotalámico-hipofisario. A somatostatina é despois levada á adenohipófise (ou pituitaria anterior), onde inhibe a secreción da hormona do crecemento (GH) polas células somatotropas. As neuronas da somatostatina do núcleo periventricular median o efecto de retroalimentación negativa da hormona do crecemento sobre a súa propia liberación; as neuronas da somatostatina responden ás concentracións altas de hormona do crecemento circulante e de somatomedinas incrementando a liberación de somatostatina, para reducir así a secreción de hormona do crecemento.
A somatostatina é tamén producida por outras poboacións de neuronas, que se proxectan a outras áreas do cerebro, e os receptores da somatostatina exprésanse en varios lugares do cerebro.
Accións
A somatostatina clasifícase como unha hormona inhibitoria, que exerce efectos en diferentes partes do corpo:
Adenohipófise
Na adenohipófise (pituitaria anterior), os efectos da somatostatina son:
A somatostatina é homólogo da cortistatina (un membro da familia da somatostatina de proteínas) e suprime a liberación de hormonas gastrointestinais como:
Nos vertebrados descubríronse seis xenes da somatostatina. A explicación actual da historia de como apareceron estes seis xenes baséase na existencia de tres eventos de duplicación de todo o xenoma que tiveron lugar na evolución dos vertebrados xunto con duplicacións locais nos peixes teleósteos. Un xene ancestral da somatostatina duplicaríase durante o primeiro evento de duplicación de todo o xenoma (1R), creando os xenes SS1 e SS2. Estes dous xenes duplicáronse outra vez durante o segundo evento de duplicación de todo o xenoma (2R) creando catro novos xenes de somatostatina: SS1, SS2, SS3, e un xene que se perdeu durante a evolución dos vertebrados. Os tetrápodos mantiveron o SS1 (tamén coñecido como SS-14 e SS-28) e o SS2 (tamén coñecido como cortistatina) despois de separarse en sarcopterixios e actinopterixios. Nos peixesteleósteos, duplicáronse SS1, SS2, e SS3 durante o terceiro evento de duplicación de todo o xenoma (3R), creando os xenes SS1, SS2, SS4, SS5, e dous xenes que se perderon durante a evolución dos teleósteos. SS1 e SS2 sufriron duplicacións locais dando lugar a SS6 e SS3.
Uso clínico
A vida media da somatostatina é de só uns minutos, o que a fai pouco axeitada para o seu uso clínico. No seu lugar empréganse "análogos da somatostatina", como o octreótido e lanreótido, que posúen unha vida media de horas. Son especialmente útiles no tratamento do VIPoma e a acromegalia.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Florio T, Schettini G (2002). "[Somatostatin and its receptors. Role in the control of cell proliferation]". Minerva Endocrinol.26 (3): 91–102. PMID11753230.
Yamada Y, Reisine T, Law SF; et al. (1993). "Somatostatin receptors, an expanding gene family: cloning and functional characterization of human SSTR3, a protein coupled to adenylyl cyclase". Mol. Endocrinol.6 (12): 2136–42. PMID1337145. doi:10.1210/me.6.12.2136.
Panetta R, Greenwood MT, Warszynska A; et al. (1994). "Molecular cloning, functional characterization, and chromosomal localization of a human somatostatin receptor (somatostatin receptor type 5) with preferential affinity for somatostatin-28". Mol. Pharmacol.45 (3): 417–27. PMID7908405.
Demchyshyn LL, Srikant CB, Sunahara RK; et al. (1993). "Cloning and expression of a human somatostatin-14-selective receptor variant (somatostatin receptor 4) located on chromosome 20". Mol. Pharmacol.43 (6): 894–901. PMID8100352.
Kaupmann K, Bruns C, Hoyer D; et al. (1993). "Distribution and second messenger coupling of four somatostatin receptor subtypes expressed in brain". FEBS Lett.331 (1–2): 53–9. PMID8405411. doi:10.1016/0014-5793(93)80296-7.
Aguila MC, Rodriguez AM, Aguila-Mansilla HN, Lee WT (1996). "Somatostatin antisense oligodeoxynucleotide-mediated stimulation of lymphocyte proliferation in culture". Endocrinology137 (5): 1585–90. PMID8612489. doi:10.1210/en.137.5.1585.
Sharma K, Patel YC, Srikant CB (1997). "Subtype-selective induction of wild-type p53 and apoptosis, but not cell cycle arrest, by human somatostatin receptor 3". Mol. Endocrinol.10 (12): 1688–96. PMID8961277. doi:10.1210/me.10.12.1688.
Dournaud P, Boudin H, Schonbrunn A; et al. (1998). "Interrelationships between somatostatin sst2A receptors and somatostatin-containing axons in rat brain: evidence for regulation of cell surface receptors by endogenous somatostatin". J. Neurosci.18 (3): 1056–71. PMID9437026.
Barnea A, Roberts J, Ho RH (1999). "Evidence for a synergistic effect of the HIV-1 envelope protein gp120 and brain-derived neurotrophic factor (BDNF) leading to enhanced expression of somatostatin neurons in aggregate cultures derived from the human fetal cortex". Brain Res.815 (2): 349–57. PMID9878821. doi:10.1016/S0006-8993(98)01098-1.
Ferone D, van Hagen PM, van Koetsveld PM; et al. (1999). "In vitro characterization of somatostatin receptors in the human thymus and effects of somatostatin and octreotide on cultured thymic epithelial cells". Endocrinology140 (1): 373–80. PMID9886848. doi:10.1210/en.140.1.373.
Brakch N, Lazar N, Panchal M; et al. (2002). "The somatostatin-28(1-12)-NPAMAP sequence: an essential helical-promoting motif governing prosomatostatin processing at mono- and dibasic sites". Biochemistry41 (5): 1630–9. PMID11814357. doi:10.1021/bi011928m.
Oomen SP, van Hennik PB, Antonissen C; et al. (2002). "Somatostatin is a selective chemoattractant for primitive (CD34(+)) hematopoietic progenitor cells". Exp. Hematol.30 (2): 116–25. PMID11823046. doi:10.1016/S0301-472X(01)00772-X.
Simonetti M, Di BC (2002). "Structural motifs in the maturation process of peptide hormones. The somatostatin precursor. I. A CD conformational study". J. Pept. Sci.8 (2): 66–79. PMID11860030. doi:10.1002/psc.370.
This article uses material from the Wikipedia Galego article Somatostatina, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses. ®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.