Cintura Escapular

A cintura mantén unido o brazo ao tronco e polo tanto estabiliza o ombreiro.

A cintura escapular participa en tres articulacións anatómicas do ombreiro:

Articulación esternoclavicular

A articulación esternoclavicular é a articulación máis interna do ombreiro e artella a clavícula co esterno, a través dun menisco articular. A cápsula articular mantén unidos a ambos ósos.

Articulación acromioclavicular

A articulación acromioclavicular artella o acromion da escápula coa parte máis lateral ou externa da clavícula. Ten unha mobilidade reducida e ten numerosos ligamentos de reforzo.

Articulación glenoumeral

A articulación glenoumeral é a máis móbil do ombreiro. Artella o úmero coa cavidade glenoide da escápula.

Á marxe das articulacións entre ósos existen dous tipos de unións miotendíneas, que contribúen á integridade do membro superior.

Unión escapulocostal

É a unión fisiolóxica da escápula e as costelas. Contribúen a ela o músculo trapecio, o músculo romboide maior, o músculo romboide menor e o músculo serrato anterior. Recibe unha pequena achega do músculo pectoral menor.

Unión supraumeral

É unha unión entre a cabeza umeral co ligamento acromiocoracoide. Participa o tendón do músculo supraespiñal.

• Ombreiro

Bibliografía

• Gray. Anatomy of the human body (en castelán). Edición de 1918 de dominio público.