Ibai Horia

Ibai Horia 黃河 (zh), 黄河 (zh), Huáng Hé (Hanyu Pinyin)
Datu orokorrak
Mota	ibai
Luzera	5.464 km
Geografia
Koordenatuak	36°07′27″N 116°05′52″E / 36.12419°N 116.09767°E / 36.12419; 116.09767
Estatu burujabe	Txinako Herri Errepublika
Txinako probintzia	Qinghai
Hidrografia
Ibaiadarrak	ikusi Duo Qu (en) Bai He (en) Black River (in Sichuan) (en) Qushian River (en) Daxia River (en) Huangshui River (en) Datong River (en) Tao River (en) Zhuanglang He (en) Zuli He (en) Qingshui River (en) Dustin He (en) Wujia River (en) Daheihe (en) Wuding River (en) Yan River (en) Fen River (en) Sushui He (en) Wei ibaia Qin He (en) Yiluo River (en) Daqing River (en) Dawen River (en) Jishui (en) Q20019976 Jindi He (en)
Arroaren azalera	752.000 km²
Arro hidrografikoa	Yellow River Basin (en)
Ur-emaria	2.571 m³/s
Lakuak	Cocha Lakes (en) , Gyaring Lake (en) , Ngoring Lake (en) eta Hukou ur-jauzia
Iturburua	Kariqu (en) eta Bayan Har Mountains (en)
Bokalea ()	Bohai itsasoa

Ibai Horia, batez ere ekialderantz doa, Qinghai, Gansu, Henan, Shandong, Shanxi eta Shaanxi probintzien zehar, eta barrualdeko Mongolia eta Ningxia eskualde autonomoetatik Bohai itsasora iritsi arte. Ibai Horiaren arroa 750 000 km²-koa da.

Historikoki, Txinako ibairik garrantzitsuena da, eta bere arroan hainbat aztarnategi arkeologiko aurkitu dira, historiaurretik gizakiaren etengabeko presentzia erakusten dutenak. Haren inguruan, Txinako iparraldeko lautadan, han zibilizazioa sortu zen, herrialdeko talde etniko nagusia, eta haren lurraldea hegoalderantz hedatuz joango zen gero. Ibai Horia, horregatik, «txinatar zibilizazioaren sorburua» dela esaten da, haren arroa —zehazki, Ordoseko meandro luzean zehar ebakitzen duen Wei ibaiaren harana— Txinako antzinako zibilizazioen sorlekua eta Txinako historia goiztiarreko eskualderik oparoena izan zela. Hala ere, uholde ugari eta suntsitzaileak eta ibai-ohea etengabe goratzeak (batzuetan inguruko soroen mailaren gainetik) eragindako norabide-aldaketak balio izan dute «Txinako tristezia» eta «Hanen semeen zigorra» deitzeko.

2019an, ibaiak Txinako populazioaren % 12 inguru elikatzen zuen, eta BPG nazionalaren % 14 jasaten zuen, 60 hiriri baino gehiagori ura emanez.​ Horrez gain, 15 presa hidroelektriko zituen, eta 8 milioi hektarea ureztatzen zituen.

Lehengo txinatar literaturak Hura (河, ibai) izena baino ez zuen erabiltzen. Ibai Horia hitza erabili zuten lehendabiziko aldia Han Liburuan izan zen, han leinuaren garaian. Izena lohizko uretatik dator.

Izena zor zaio ur zurrunbilotsuak, lohiak eta loessak —harea-partikula oso finak, kuartzoa nagusi dutenak— arrastatzen dituzten esekidura-material ugariei. Kolore bereizgarria ematen diote material horiek, baita ehunka kilometrotan arto labore piloaren ondorioz ibilguaren inguruan dauden esekidura partikulak ere.

Txinako literatura goiztiarrak Ibai Horia, 河 izenez aipatzen du, besterik gabe, erabilera modernoan ibai besterik esan nahi ez duena (txino zaharrean: *C.gˤaj​). 黄河 izen berriaren lehen agerpena (txino zaharrean: *N-kʷˤaŋ C.gˤaj; txinera ertainean: Hwang Ha) mendebaldeko han dinastiaren garaian (K.a. 206 - K.o. 9) idatzitako Han liburuan dago. Horia epitetoak ibaiaren behe aldeko ibilguko ur uherraren kolore iraunkorra deskribatzen du, zeina ibaiaren behe aldetik datozen urek dakartzaten loessagatik den. Beste istorio batek dio K'au-fu herensugea hamar eguzkietako baten gainean zerua zeharkatzen saiatu zela. Eguerdian, herensugea ikusi zuen lehen ibaian erori zen, eta azken tantaraino edan zuen; hala, buztin horizko ohantze luze bat baino ez zen geratu.

mongolierazko izen zaharrenetako bat Beltza ibaia zen, Loess goi lautadan sartu aurretik oso argi baitoa, baina, barrualdeko Mongoliako biztanleen artean, Ȟatan Gol (Хатан гол) «Erregina ibaia» da.​ Mongolian bertan, Šar Mörön (Шар мөрөн, Ibai Horia) deitzen zaio.

Qinghain, ibaiaren izen tibetarra «Hegazterrenaren ibaia» da. (tibeteraz: རྨ་ཆུ, wylie: Ma Chu; txinera tradizionalean, 玛 曲; txinera sinplifikatuan, 玛 曲; pinyinez, Mǎ Qū).

 

3.000 urtez baino gehiagoz, Txinako historiako zenbait dinastiak ibaiaren arroan eraiki zituzten beren kapitalak, eta lurraldea herrialdearen politikaren, ekonomiaren eta kulturaren gune nagusi bihurtu zuten.

Antzinako aroa

 

 

Enperadore Horia, txinatar guztien arbaso komuntzat hartutako bat, Xinzheng hirian jaio zen, Ibai Horiaren ertzean, duela 4.000 urte baino gehiago.

Udaberrien, Udazkenen eta Qin Dinastiaren garaiko zenbait mapa historikok erakusten dutenez, garai haietan, Ibai Horia gaur egungo ur-ibilgutik baino nabarmen iparralderago zihoan. Mapa horiek digute ibaia, Luoyang hiria gainditu ondoren, gaur egungo Shanxi eta Henan probintzien arteko mugan barrena zihoala, gero, Hebei eta Shandong probintzien arteko mugan zehar jarraitzen eta, azkenik, Bohai badian amaitzen zuela, egungo Tianjinetik gertu. Ibaiaren beste bokale batek, funtsean, gaur egungo bideari jarraitzen zion.

Ibaiak K.a. 602. urtean utzi zituen ur-ibilgu horiek, eta erabat aldatu zen Shandong penintsularen hegoaldera. Dike, ubide eta urtegien aurkako sabotajeak eta estatu aurkariek nahita eragindako uholdeak ohiko taktika militar bihurtu ziren Erresuma Borrokalarien garaian. Egiaztatuta dago uholde handi bat izan zela K.a. 11. urtean —iraupen laburreko Xin dinastiaren erorketa egozten zaio—, eta beste bat K.o. 70. urtean, ibaia Shandong iparraldera itzuli zenean, funtsean, gaur egungo ur-ibilgura.

Erdi Aroa

923an, Liang jeneralak, etsita, dike guztiak eraitsi zituen berriro, eta 2600 km² inguru urpetu zituen, Liang hiriburua Tang dinastia berantiarretik babestu nahian. Song Li Chun ingeniariaren antzeko proposamen bat, ibaiaren behealdeak urez bete erdiko lautadak khitandarrengandik babesteko, 1020an baliogabetu zuten, bi estatuen arteko Shanyuango Itunak berariaz debekatzen baitzien Song-ei hobi berriak ezartzea edo ibaiaren ibilgua aldatzea.

Hala ere, hausturak gertatu ziren: bat, 1034an, Henglong-en, ur-ibilgua hirutan banatu zuen, eta Dezhou eta Bozhou (Song), iparraldeko eskualdeak, urez bete zituen behin eta berriz. Songtarrek bost urtez lan egin zuten alferrik —35.000 langile baino gehiagorekin, 100.000 errekruta eta 220.000 tona zur eta banbu urte bakar batean—, eta aurreko ur-ibilgua berrezartzen saiatu ziren, 1041ean proiektua utzi aurretik. Orduan, motelago zen ibaiak ebaki bat eragin zuen Shanghu-n, eta, ondorioz, 1048an, irteera nagusiak iparralderantz egin zuen, Tianjinerantz, eta, 1194an, Huai ibaiaren bokalea blokeatu zuen.

1344an, uholde batek Ibai Horia Shandong hegoaldera itzuli zuen. Ur-ibilgua berriro aldatu zen 1391n, ibaia Kaifeng-etik Fengyangera urpetu zuenean, Anhuin. Azkenik, Li Xing eunukoak egonkortu zuen, 1494ko uholdearen ondorengo herri-lanetan.

1642ko uholdea gizakiak eragin zuen, Li Zicheng buru zuten nekazari menderakaitzak suntsitzeko ahaleginean, Kaigengo Ming gobernadorearen ondorioz, sei hilabete lehenagotik hiria setiaturik baitzuten. Bere gizonak dikeak haustera zuzendu zituen matxinatuak itotzeko, baina, haiek ordez, hiria suntsitu zuen. Horren ondorioz sortutako uholde, gosete eta izurriteak 378.000 biztanle zituen hiriko 300.000 pertsona inguru hil zituen.​ Ordura arte hiri oparoa zena, ia abandonatu egin zuten, Qing dinastiako Kangxi enperadorearen agintearen mendean berreraiki arte.

Aro Garaikidea

 

1851n, 1853an eta 1855ean, ibaiak iparralderantz egin zuen berriro, Nian matxinadak (1851–1868) eragindako uholdeen erdian. 1887ko uholdean, 900.000 eta 2.000.000 pertsona artean hil zituela zenbatetsi da, eta uste da historian izan den bigarren hondamendi natural okerrena izan zela (goseteak eta epidemiak salbu). Ibai Horiak, funtsean, 1897ko uholdean hartu zuen gaur egungo bidea.

1931ko uholdeak, kalkuluen arabera, 1.000.000-4.000.000 pertsona hil zituela uste da, eta erregistratutako hondamendi natural okerrena da, gosete eta epidemiak salbu.

Bigarren Txina-Japonia Gerran, 1938ko ekainaren 9an, Chiang Kai-Shek-en tropa nazionalistek berriro hautsi zituzten ibaia atxikitzen zuten dikeak, Huayuankou herrixkatik gertu, Henan-en eta «gerrak eragindako hondamendi natural» deritzona eragin zuten. Operazioaren helburua aurrera zihoazen tropa japoniarrak geldiaraztea zen, «ura soldaduen ordezko gisa erabiltze» estrategiari jarraituz (yishui daibing). Urpean, 54.000.000 km² inguruko azalera geratu zen, eta 500.000 eta 900.000 txinatar artean hil zen, soldadu japoniarren kopuru ezezagun batekin batera. Uholdeak Zhengzhou hiria hartzea eragotzi zion Japoniako armadari, baina ez zien haien jomuga zen Wuhan hiria harrapatzea eragotzi, Txinako behin-behineko hiriburua.

 

 

Ibai Horiaren iturburua Bayan Har mendietan dago, Tibeteko Yushuko prefektura autonomoaren ekialdeko ertzetik gertu (34°29'31,1"N, 96°20'24,6"E). Iturri nagusiak Zaling aintziran eta Eling aintziran drainatzen dira, Gouluo Tibeteko Prefektura autonomoaren mendebaldeko muturrean, Bayan Har mendietan, Qinghai probintzian, Txinako mendebaldeko muturrean. Zoigeren arroan, Gansu probintziaren mugan zehar, Ibai Horiak meandro bat deskribatzen du ipar-mendebalderantz eta ondoren ipar-ekialderantz hegoalderantz biratu baino lehen. Ordos meandro deritzona sortuz, eta, gero, normalean, ekialderantz jotzen du, Txinako iparraldean zehar Bohaiko golkoraino, 752.443 km²-ko ur edangarriko arroa drainatuz, 140 miloi pertsona elikatzen dituena.

Ibai Horiak zazpi probintzia eta gaur egungo bi eskualde autonomo zeharkatzen ditu, mendebaldetik ekialdera: Qinghai, Gansu, Ningxia, Barne Mongolia, Shaanxi, Shanxi, Henan eta Shandong. Ibai Horiaren gaur egungo ibilbidean aurki daitezkeen hiri nagusiak hauek dira: Lanzhou, Yinchuan, Wuhai, Baotou, Luoyang, Zhengzhou, Kaifeng eta Jinan. Ibai Horiaren gaur egungo bokalea Dongying-en (Shandong) dago.

Ibaia, normalean, hiru zatitan banatzen da: Tibeteko goi-lautadaren ipar-ekialdearekin, Ordos meandroarekin eta Txinako iparraldeko lautadarekin bat egiten dutenak, gutxi gorabehera.

Goiko ur-ibilgua

 

 

 

 

Ibai Horiaren goi ibilgua Bayan Har mendietan hasten den zatia da, Tibeteko goi-lautadaren mugan, eta Hekou hirian (Togtoh konderria) amaitzen da, Barne Mongolian, Ordos meandroa deritzon tartean, ibaia hegoalderantz bat-batean biratu aurretik. Zati horrek 3.472 km-ko luzera du guztira, eta drainatutako arroaren azalera, guztira, 386.000 km² da, arro osoaren % 51,4. Ibilbide horretan, ibaiak 3.496 m egiten du behera, eta, batez besteko aldapa % 0,10 da.

Ibai Horiko iturburuak Tibeteko goi-lautadaren ipar-erdigunean daude, Bayan Har mendien (hego-mendebaldean eta NE-SO norabidean) eta Anemaqen mendien (Amne Machin) artean dagoen larre, zingira eta muinoetan, ipar-mendebaldetik aurrekoen paraleloan. Iturburu horien ura argia da, eta etengabe jariatzen da. Berehala, aintzira gardenetan biltzen dira. Aintzira horiek goiko arroaren zati horretan ohikoak dira, eta, oro har, Ibai Horirantz drainatzen dira kanal txikien bidez. Gainera, aintzira horietako batzuk ibaiak berak zeharkatzen ditu, hala nola Zaling aintzira —526 km²-ko azalera eta 4.700 hm³-ko bolumena dituena— eta Eling aintzira —610 km²-koa eta 10.800 hm³-koa—, eta 4.250 m-ko altuera baino gehiagora kokatuta, herrialdeko ur gezako goi-lautadako aintzira handienak dira. Ibai Horiaren jatorrizko eremuko eskualde garrantzitsu bat Natura erreserba izendatu dute beste bi ibai handi, Yangtse eta Mekong, jaiotzen diren eremua babesteko.

Hasieran, ibaia hego-ekialderantz doa, eta ehunka kilometro egiten ditu Amne Machin mendien hego-mendebaldeko isurialdetik, Guoluo Tibetar Prefektura autonomoan zehar. Maduotik (Darlag) igaroz, Qinghaiko hego-ekialdeko mugara iristen da, tarte labur batean Gansu probintzian barneratzeko. Tarte horretan, Gannan Tibetar Prefektura autonomoan, ibaiak ia 180º-ko bihurgune itxi bat deskribatzen du, ipar-mendebalderantz bideratzen duena, eta, zenbait zatitan, probintziako muga ibaia da: Qinghai-Gansú eta, batzuetan, Gansú-Sichuan artean. Ibaiak ipar-mendebalderantz jarraitzen du, Maqu zeharkatuz eta Qinghai probintziara itzuliz. Lehen, Amne Machin mendien ipar-ekialdeko isurialdeko ibarraren hondotik igarotzen da, eta, gero, mendi-zintzur itxietatik zeharkatzen ditu. 200–300 km-ko tartea da, Huangnan, Hainan eta Haidongeko prefekturetatik barna, ibaiaren bi aldeetan labar malkartsu eta altuak izanik. Ibilgua estua da, eta batez besteko jaitsiera handia da; beraz, zati horretako fluxua zurrunbilotsua da. Gainera, 20 erreka-zintzur ditu tartean, non ibaiak ipar-ekialderantz biratzen duen, Amne Machin mendiak zeharkatuz eta zenbait presa eraiki diren eremu batean sartuz.

Berriro Gansun, ibaiak mendialdean jarraitzen du, eta Bingling tenpluaren eremua iristen da, non harkaitzean egindako eskultura budistak dituzten haitzuloak dauden. Berehala iritsiko da zati horretako azken presara, Yongjing konderrian. Eskuinetik, Daxia ibaia jasotzen du, eta, berehala, Tao, ibai luzea.

Ekialderantz jarraitzen du, Lanzhou hiriburura iritsi arte, Gansuko probintzia-hiriburura, 2010ean, 3.616.163 biztanle zituena, ibaiaren goi-ibilguko hiririk handiena. Xiningetik iparraldera, Hexi edo Gansu korridorea Tibeteko goi-lautadaren iparraldeko mugan zehar igarotzen da, eta, Wei haranarekin batera, zetaren bide nagusia izan zen, barruko Txinatik Tarim arrora iritsi arte, gero mendebalderantz egiteko. Lanzhoutik behera, Ibai horia iparralderantz doa, Gaolan, Baiyin, Jingyuan eta Jingtai konderriak zeharkatzen dituen mendi-zintzurretik. Oraindik, eremu menditsuan, Ningxia Hui eskualde autonomoan sartzen da.

Nixian sartu, eta, handik gutxira, menditik sortzen da, eta Zhongwei hirira iristen. Ekialderantz jarraitzen du tarte labur batean, Tenggerko basamortua (Barne Mongolia) eta muinoak hegoaldera dituela. Iparralderantz biratzen du, lautada alubial handiko eremu zabal batean, Hetao goi-lautadan, 900 km luze eta 30-50 km zabal den goi-lautadako eskualde basamortuan. Herrialde lehorrean zehar egiten du aurrera, Qingtongxiako presa (Qingtongeko mendi-zintzurra) igaro arte. Presa horrek ureztatze-eremu zabalak hartzen ditu Wuzhong hiriaren inguruan. Iparralderantz jarraitzen du Yinchuango lautadatik, eta atzean uzten du Yinchuan hiria, Ningxiako hiriburua, Helan mendiak mendebaldean, eta Ordos basamortu handia, ekialdean. Ibaia Ningxiako iparraldeko puntatik igarotzen da, eta Shizuishan hiritik igaro, eta Helan mendien azken mendi-adarrak gurutzatu ondoren, Barne Mongolia eskualde autonomoan sartzen da.

Hetaoko goi-lautadan sartzen da, basamortu eta belardi eremu batean. Oso ibaiadar gutxi, eta ibilbide mantsoz, laster, Wuhai hiri handira iritsiko da, aireportu garrantzitsu bat eta Barne Mongoliako gainerako hiriekin lotzen duen trenbide-lotunearekin. Ondoren, iparralderantz jarraitzen du, Dengkou eta Bayan Nur-en inguruan ureztatutako eremu handi baten bidez. Bayan Nur hiri garrantzitsua da, eta, 2010ean, 520.300 biztanle zituen. Ibaiak, gero, ekialdera jotzen du Linhetik gertu, ipar-mendebaldetik ixten duten Lang mendiekin topo egitean. Gero, ekialderantz jarraitzen du, Ulansuhai Nur aintziraren (233 km²) hegoaldera pasatuz eta mendien eta basamortuaren arteko beste eremu ureztatu batetik hego-ekialderantz. Zerrenda horren erdian, Baotou hiria dago, Gobiko basamortuaren ondoan.

Ibaian behera, oraindik ekialderantz joanda, Ibai Horia goi-ibilguaren amaierara iristen da, justu Hekou hiria (Togtoh konderria) igarotzean; han, ibaia hegoalderantz itzultzen da, eta, bat-batean, Loesko goi-lautadan sartzen da.

Erdiko ur-ibilgua

 

 

 

Ibai Horiaren erdiko ibilgua Hekou hiriaren (Togtoh konderria) eta Zhengzhou hiriaren (Henan) arteko zatia da. 1.206 km luze da, 344.000 km² -ko arroa du (osoaren % 45,7), eta 890 m-ko desnibel metatua. Batez besteko malda % 0,074 da. Erdiko tarte horretan, ibaiak 30 ur-ordain handi jasotzen ditu, eta emaria % 43,5 handitzen da. Batez besteko ibilguan, ibaiaren sedimentuen % 92 sortzen ditu.

Erdiko ibilgua hasten da Ibai Horia Loesko goi-lautadan sartzen denean, hegoalderantz joanda, inguruko muinoak baino gutxienez 60 m beheragoko mendi-zintzur batetik, ia hiri garrantzitsurik ez dagoen eskualde batean. Ibaia laster iristen da probintziako mugara, zeina tarte batean Barne Mongoliaren eta Shaanxi probintziaren arteko muga den. Mugako tarte horretan, lehenik Wanjiako urtegira iristen da, non ur-adar bat dagoen ekialdeko Taiyuan, Shuozhou eta Datong hirietara ura zerbitzatzeko, eta, gero, Longkouko urtegira. Mendi-zintzur luzea igaro ondoren, eremu zabal batean, zubi luze eta garrantzitsu bat dago, Longkoukoa, ibaia gurutzatzen duena. Ondoren, beste tarte bat hasten da. Tarte horretan, Ibai Horiak muga egiten du, oraingoan, Shanxi eta Shaanxi probintzien artean.

Hegoalderantz jarraitzen du Lüliang mendien mendebaldeko isurialdetik, eta Jia Xian eta Wubu hiri txikietatik igarotzen da. Gero, eskuinetik, 170 km duen Wuding ibaira iristen da. Hegoaldera jarraitzen du bere ibilgu nagusiko haranen segida jarraitu luzeenetik, kolektiboki Jinshan bailara deiturikoetatik. Hukou ur-jauzia, ur bolumenaren arabera herrialdeko bigarren handiena, haranaren behealdean dago.

Ibaia mendi-zintzurretik eta eremu menditsutik, Hancheng hiritik hurbil ateratzen da, eta Guanzhong lautadan barneratzen da. Sunji hiritik igarotzen da, eta, ondoren, Fen ibaia jasotzen du eskuinetik, ipar-mendebaldetik datorrena, eta, geroxeago, Wei ibaia, bere ur-emaile guztien luzeena eta mendebaldetik iristen dena. Wei-rekin elkartzen denean, Ibai Horia ekialdera biratzen da, eta, ia berehala, tripuntu batera iristen da, Shanxi, Shaanxi eta Henan probintzien artean. Ibaiak muga izaten jarraitzen du, Shanxi eta Henanen artean, eta, laster, Hanguko igarobidera iristen da, Txina zaharrean, Qin estatuko antzinako lurren eta antzinako borroka famatu asko egin ziren herrialdeko erdialdeko lautaden artean. Gero, Sanmenxiara iristen da ibaia, Sanmenxiako urtegiaren isatsean (250 km ingurukoa).

Ibaia beste zati menditsu batean sartzen da, eta, haren erdian, muga izateari utzi, eta Henan probintzian sartzen da. Ur-bilgarri eremu berri batera iristen da, Xiaolangdiko presara, 130 km-ko isatsarekin. Mendialdetik irten, eta Txinako iparraldeko lautadan sartzen da. Gero, eskuinetik Luo ibaia hartu, eta Chenggao hiri zaharretik pasatzen da. Ibaia, jada erabat ordokian, ibai-uharte handiak eta aldakorrak izaten hasten da ibilbidean, eta Zhengzhou hiriburura iristen da, Henanen hiriburua, zeinak erdiko ibilguaren amaiera ematen dion.

Beheko ur-ibilgua

Behe ibilguan edo behealdean, Zhengzhoutik itsasora 786 km-ko distantzia dago. Bohaiko golkora iritsi baino lehen, ibaia sartuta dago Txinako lautadan barrena ipar-ekialdera joan ahala dikeek osatzen duten arroan. Tarte horretan, arroaren azalera 23.000 km² -koa da, osoaren % 3 baino ez, eta adar gutxi batzuk besterik ez zaizkio gehitzen korronte nagusiari. Hegoalderantz husten duten inguruko ia ibai guztiak Huai ibaian isurtzen dira; iparralderantz doazenak, berriz, Hai ibaian. Behe-ibilguaren erorketa, guztira, 93 m-koa da, % 0,012ko maldarekin, batez beste.

Erdiko ibilgutik jasotako lohiek, hemen, jalkinak sortzen dituzte, eta ibaiaren hondoa igotzen dute. Dikeak eraiki zirenetik 2.000 urte igaro direnean, jalkinen metaketa handiegiak ibaiaren hondoa metro batzuk gorago jarri du inguruko lurzorua baino.

Beheko zatia Zhengzhou ondoren hasten da, ibaiak ekialderantz mantenduz ibilbidea, eta Kaifeng-era iristen da berehala. Hemen, ibilgua inguruko lurzoruaren maila baino 10 m gorago dago.​ Gero, ibaiak ipar-ekialderantz jotzen du, eta norabide horrek, oro har, bokaleraino jarraituko du. Handik gutxira, probintziako muga bihurtzen da berriro, orain, Henan (NO) eta Shandong (NE) artean, eta, han, barneratu egingo da. Probintziako mugatik hurbil, Ibai Horia oso gertu igarotzen da, ipar-mendebaldetik, Dongping aintziratik (148 km²-koa), eta, luzera laburreko hustubide batetik, Ibai Horian isurtzen du. Ibaia ipar-ekialderantz jarraitzen du, eta Jinan hiri handira iristen da, probintziako hiriburura. Gero, Binzhou hirira eta, handik gutxira, Lijin hirira iristen da, eta, zertxobait Dongying hiriaren iparraldetik pasatu ondoren, Laizhou badian itsasoratzen da, Bohai itsasoan.

• Ibai Zuria (白河)
• Ibai Beltza (黑河)
• Huang ibaia (湟水)
• Zuli ibaia (祖厉河)
• Qingshui ibaia (清水河)
• Dahei ibaia (大黑河)
• Kuye ibaia (窟野河)
• Wuding ibaia (无定河)
• Fen ibaia (汾河)
• Wei ibaia (渭河)
• Luo ibaia (洛河)
• Qin ibaia (沁河)
• Dawen ibaia (大汶河)

• Asiako geografia