Κατάρ: ανεξάρτητο εμιράτο της Μέσης Ανατολής

Το Κράτος του Κατάρ είναι ένα ανεξάρτητο εμιράτο της Μέσης Ανατολής, που καταλαμβάνει τη χερσόνησο Κατάρ, επί της ανατολικής ακτής της Αραβικής Χερσονήσου, στον Αραβικό ή Περσικό κόλπο. Έχει έκταση 11.637 τ.χλμ. και πληθυσμό (138^η στον κόσμο) 2.909.134 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2023. Πλούσιο σε πετρελαιοπηγές, έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον κόσμο. Ένας πορθμός του Περσικού Κόλπου χωρίζει το Κατάρ από την κοντινή νησιωτική χώρα του Μπαχρέιν, ενώ νότια συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία.

Κράτος του Κατάρ دولة قطر
Σημαία
Εθνικός ύμνος: As Salam al Amiri (Amiri Salute)
Η θέση του Κατάρ (σκούρο πράσινο)
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Ντόχα 25°17′N 51°32′E / 25.283°N 51.533°E / 25.283; 51.533 (Ντόχα)
Επίσημες γλώσσες	Αραβικά
Πολίτευμα	Απόλυτη Μοναρχία
Εμίρης Πρωθυπουργός	Σεΐχης Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θανί Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραμάν μπιν Τζασίμ Αλ Θανί
Ανεξαρτησία από το Ην. Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα	3 Σεπτεμβρίου 1971 9 Ιουνίου 2005
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα Ακτογραμμή	11.637 km2 (163η) Αμελητέο 60 km 563 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 1-2023   • Απογραφή 2008   • Πυκνότητα	2.909.134 (138η)  1.448.446   250,0 κατ./km2 (55η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2016)  • Κατά κεφαλή	329,161 δισ. $   127.659 $
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2016)  • Κατά κεφαλή	156,734 δισ. $   60.786 $
ΔΑΑ (2021)	0,855 (42η) – πολύ υψηλός
Νόμισμα	Ριάλ Κατάρ (QAR)
Ζώνη ώρας	AST (UTC +3)
ISO 3166-1	QA
Internet TLD	.qa
Οδηγούν στα	δεξιά
Κωδικός κλήσης	+974

Μετά την Οθωμανική κυριαρχία, το Κατάρ έγινε Βρετανικό προτεκτοράτο στις αρχές του 20^ού αιώνα, μέχρις ότου απέκτησε ανεξαρτησία το 1971. Από τις αρχές του 19^ου αιώνα, το Κατάρ κυβερνιέται από τον Οίκο των Αλ Θανί. Ο Σεΐχης Τζασίμ μπιν Μοχαμέντ αλ Θανί ήταν ο ιδρυτής του Κράτους του Κατάρ. Το Κατάρ είναι κληρονομική μοναρχία και ο ηγέτης είναι ο Εμίρης Ταμίμ μπιν Χαμάντ. Σχετικά με το πολίτευμα, το εάν η χώρα είναι συνταγματική ή απόλυτη μοναρχία είναι θέμα γνώμης. Το 2003, το σύνταγμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, καθώς περίπου το 98% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ.

Στις αρχές του 2017, ο συνολικός πληθυσμός του Κατάρ ανερχόταν στα 2,6 εκατομμύρια, οι οποίοι αποτελούνταν από 313.000 πολίτες του Κατάρ και 2,3 εκατομμύρια μετανάστες.

Το Κατάρ είναι μια οικονομία υψηλού εισοδήματος, έχοντας τα τρίτα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου και μεγάλα αποθέματα πετρελαίου. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το Κατάρ είναι μια χώρα πολύ υψηλής ανθρώπινης ανάπτυξης και το πιο προχωρημένο Αραβικό κράτος στην ανθρώπινη ανάπτυξη. Το Κατάρ είναι σημαντική δύναμη στον αραβικό κόσμο, υποστηρίζοντας οικονομικά αρκετές ομάδες ανταρτών κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης. Επίσης, το Αλ Τζαζίρα, ειδησεογραφικό δίκτυο δορυφορικής τηλεόρασης, έχει την έδρα του στο Κατάρ. Για το γεωγραφικό και πληθυσμιακό μέγεθός του, το Κατάρ ασκεί δυσανάλογα μεγάλη επιρροή στον κόσμο, και έχει αναγνωριστεί ως μέση δύναμη. Επίσης, το Κατάρ θα είναι η πρώτη αραβική χώρα που θα διοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2022.

Το όνομα, (Qatara), πιστεύεται ότι αναφέρεται στην πόλη της Ζουμπάρα, ένα σημαντικό εμπορικό λιμάνι στην περιοχή κατά την αρχαιότητα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ένας Ρωμαίος συγγραφέας, κατέγραψε την παλαιότερη αναφορά που σχετιζόταν με τους κατοίκους της Χερσονήσου γύρω στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ., αναφέροντάς τους ως Catharrei, μια ονομασία που μπορεί να προέρχεται από το όνομα ενός προεξέχοντος τοπικού οικισμού. Έναν αιώνα αργότερα, ο Πτολεμαίος δημιούργησε τον πρώτο γνωστό χάρτη που εμφάνιζε τη χερσόνησο, αναφέροντας το ως Κατάρα. Ο χάρτης ανέφερε επίσης μια πόλη που ονομαζόταν Καντάρα, στα ανατολικά της χερσονήσου. Ο όρος ''Κατάρα'' (ή εναλλακτικώς, Cataraei) χρησιμοποιόταν αποκλειστικά μέχρι τον 18ο αιώνα, καθώς μετά ο όρος 'Katara' έγινε η πιο κοινά χρησιμοποιούμενη ονομασία της χώρας. Τελικά, η σύγχρονη παράγωγη λέξη ''Κατάρ'' υιοθετήθηκε ως το όνομα της χώρας.

Στα πρότυπα Αραβικά, το όνομα προφέρεται ˈqɑtˤɑr, ενώ στην τοπική διάλεκτο προφέρεται ˈɡitˤar.

 

Από το 2004, το Κατάρ διαιρείται σε επτά δήμους (αραβικά: μπαλαντίγια).

1. Μαντινάτ ας-Σαμάλ
2. Αλ Χορ
3. Ουμ Σαλάλ
4. Αλ Ντάαγιεν
5. Αλ Ραγιάν
6. Ντόχα
7. Αλ Ουάκρα

Για στατιστικούς λόγους, το 2010 οι δήμοι διαιρούνταν περαιτέρω μέσω 98 ζωνών. Οι ζώνες διαιρούνταν περαιτέρω σε οικοδομικά τετράγωνα.

 

Ερημική ακτή

 

Ερημικό τοπίο στο Κατάρ

Η χερσόνησος του Κατάρ έχει μήκος 160 χιλιόμετρα και διεισδύει στον Περσικό Κόλπο, βόρεια της Σαουδικής Αραβίας. Βρίσκεται ανάμεσα στα γεωγραφικά μήκη 24° και 27° βόρεια και γεωγραφικά πλάτη 50° και 52° ανατολικά. Η χώρα αποτελείται από μια άνυδρη πεδιάδα η οποία καλύπτεται με άμμο. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι το Κουραΐν Αμπού αλ Μπαούλ, με ύψος 103 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, στην περιοχή Τζεμπέλ Ντουκχάν στα δυτικά. Στην περιοχή Τζεμπέλ Ντουκχάν βρίσκονται τα κυριότερα αποθέματα πετρελαίου της χώρας. Στα νοτιοανατολικά βρίσκεται η Χορ αλ Ανταΐντ (εσωτερική θάλασσα), μια περιοχή με αμμόλοφους η οποία περιβάλλει έναν όρμο του Περσικού Κόλπου. Οι χειμώνες είναι πολύ ήπιοι και τα καλοκαίρια πολύ ζεστά και υγρά.

Βιοποικιλότητα και περιβάλλον

 

Το Κατάρ υπέγραψε τη Σύμβαση για τη Βιολογική Ποικιλότητα του Ρίο στις 11 Ιουνίου 1992 και έγινε μέλος της σύμβασης στις 21 Αυγούστου του 1996. Μετά, παρήγαγε ένα Σχέδιο Δράσης και Στρατηγικής της Βιοποικιλότητας, το οποίο έγινε αποδεκτό από το συνέδριο στις 18 Μαΐου 2005. Μέχρι σήμερα, 142 είδη μυκήτων έχουν καταγραφεί από το Κατάρ. Ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, περιέχει έγγραφα σχετικά με τους μύκητες, βασισμένο σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων και άλλων συνεργατών.

Για δύο δεκαετίες, το Κατάρ είχε τους μεγαλύτερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, με 49,1 μετρικούς τόνους ανά κάτοικο το 2008. Οι Καταριανοί καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού την ημέρα, χρησιμοποιώντας περίπου 400 λίτρα.

Το 2008, το Κατάρ ξεκίνησε το Εθνικό Όραμα 2030, με την περιβαλλοντική ανάπτυξη να είναι ένας από τους τέσσερις κύριους στόχους του Κατάρ για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Το Εθνικό Όραμα σκοπεύει στην ανάπτυξη βιώσιμων εναλλακτικών από την ενέργεια βασισμένη στο πετρέλαιο για τη διατήρηση του τοπικού και παγκόσμιου περιβάλλοντος.

Κλίμα

Αρχαιότητα

 

Η ανθρώπινη κατοίκηση στο Κατάρ χρονολογείται πριν από 50.000 χρόνια. Στη χερσόνησο έχουν ανακαλυφθεί οικισμοί και εργαλεία που χρονολογούνται από τη Λίθινη Εποχή. Σε εγκαταλελειμμένους παραθαλάσσιους οικισμούς έχουν ανακαλυφθεί τεχνουργήματα της Μεσοποταμίας που προέρχονται από την περίοδο Ουμπαΐντ (περίπου 6500–3800 π.Χ.). Το Αλ Νταάσα, ένας οικισμός που βρίσκεται στη δυτική ακτή του Κατάρ, είναι η πιο σημαντική τοποθεσία της εποχής στη χώρα και πιστεύεται ότι φιλοξενούσε έναν μικρό εποχικό καταυλισμό.

Κασσιτικό βαβυλωνιακό υλικό που χρονολογείται από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. που βρέθηκε στα νησιά Αλ Χορ πιστοποιεί τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των κατοίκων του Κατάρ και των Κασσιτών στο σύγχρονο Μπαχρέιν. Μεταξύ των ευρημάτων ήταν 3.000.000 θρυμματισμένα κοχύλια σαλιγκαριών και όστρακα. Έχει προταθεί ότι το Κατάρ είναι η παλαιότερη γνωστή τοποθεσία παραγωγής βαφής από οστρακόδερμα, λόγω της βιοτεχνείας πορφυρής βαφής που υπήρχε στην ακτή.

Το 224 μ.Χ., η Σασανική Αυτοκρατορία απέκτησε τον έλεγχο των εδαφών που περιβάλλουν τον Περσικό Κόλπο. Το Κατάρ έπαιξε ρόλο στην εμπορική δραστηριότητα των Σασανιδών, συνεισφέροντας τουλάχιστον δύο αγαθά: πολύτιμα μαργαριτάρια και πορφύρα. Κατά τη βασιλεία των Σασανιδών, πολλοί από τους κατοίκους της Ανατολικής Αραβίας ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό μετά τη διασπορά της θρησκείας προς τα ανατολικά από τους Χριστιανούς της Μεσοποταμίας. Την εποχή αυτή χτίστηκαν μοναστήρια και δημιουργήθηκαν άλλοι οικισμοί. Κατά το τελευταίο μέρος της χριστιανικής εποχής, το Κατάρ περιλάμβανε μια περιοχή γνωστή ως «Μπεθ Κατράγιε» (στα συριακά σημαίνει «σπίτι των Καταριανών»). Η περιοχή δεν περιοριζόταν στο Κατάρ: περιλάμβανε επίσης το Μπαχρέιν, το νησί Ταρούτ, το Αλ-Κχατ και το Αλ-Χάσα.

Το 628, ο Μωάμεθ έστειλε έναν μουσουλμάνο απεσταλμένο σε έναν ηγεμόνα στην ανατολική Αραβία ονόματι Μουνζίρ ιμπν Σάουα Αλ Ταμίμι και ζήτησε από αυτόν και τους υπηκόους του να αποδεχθούν το Ισλάμ. Ο Μουνζίρ αποδέκτηκε το αίτημά του, και ως εκ τούτου, οι περισσότερες αραβικές φυλές της περιοχής ασπάστηκαν το Ισλάμ. Στα μέσα του αιώνα, η μουσουλμανική κατάκτηση της Περσίας θα είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της Σασανικής Αυτοκρατορίας.

Πρώιμη και ύστερη Ισλαμική περίοδος (661–1783)

Το Κατάρ περιγραφόταν ως ένα διάσημο κέντρο εκτροφής αλόγων και καμήλων κατά την περίοδο των Ομεϋάδων. Τον 8ο αιώνα άρχισε να επωφελείται από την εμπορική στρατηγική του θέση στον Περσικό Κόλπο και έγινε κέντρο εμπορίας μαργαριταριών.

Ουσιαστική ανάπτυξη στη βιομηχανία μαργαριταριών γύρω από τη χερσόνησο του Κατάρ σημειώθηκε κατά την εποχή των Αββασιδών. Τα πλοία που ταξιδεύουν από τη Βασόρα προς την Ινδία και την Κίνα έκαναν στάσεις στα λιμάνια του Κατάρ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Κινεζική πορσελάνη, νομίσματα Δυτικής Αφρικής και τέχνεργα από την Ταϊλάνδη ανακαλύφθηκαν στο Κατάρ. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα του 9ου αιώνα υποδηλώνουν ότι οι κάτοικοι του Κατάρ χρησιμοποίησαν μεγαλύτερο πλούτο για να κατασκευάσουν κατοικίες και δημόσια κτίρια υψηλότερης ποιότητας. Πάνω από 100 πετρόκτιστα σπίτια, δύο τζαμιά και ένα οχυρό των Αββασιδών κατασκευάστηκαν στο Μουρβάμπ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όταν η ευημερία του χαλιφάτου μειώθηκε στο Ιράκ, το ίδιο συνέβη και στο Κατάρ.

Μεγάλο μέρος της Ανατολικής Αραβίας ελεγχόταν από τους Ουσφουρίδες το 1253, αλλά τον έλεγχο της περιοχής κατέλαβε ο πρίγκιπας του Ορμούς το 1320. Τα μαργαριτάρια του Κατάρ αποτελούσαν μια από τις κύριες πηγές εσόδων του βασιλείου. Το 1515, ο Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας κατέστησε υποτελές του το Βασίλειο του Ορμούς. Η Πορτογαλία στη συνέχεια κατέλαβε σημαντικό τμήμα της Ανατολικής Αραβίας το 1521. Το 1550, οι κάτοικοι της Αλ-Χάσα υποτάχθηκαν οικειοθελώς στην κυριαρχία των Οθωμανών, προτιμώντας τους από τους Πορτογάλους. Διατηρώντας αμελητέα στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, οι Οθωμανοί εκδιώχθηκαν από τη φυλή Μπάνι Χαλίντ το 1670.

Μπαχρέιν και Σαουδική κυριαρχία (1783-1868)

 

Το 1766, μέλη της οικογένειας Αλ Χαλίφα της συνομοσπονδίας φυλών Ουτούμπ μετανάστευσαν από το Κουβέιτ στη Ζουμπάρα στο Κατάρ. Μέχρι την άφιξή τους, οι Μπάνι Χαλίντ ασκούσαν αδύναμη εξουσία στη χερσόνησο, παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο χωριό διοικούνταν από τους μακρινούς συγγενείς τους. Το 1783, οι φυλές Μπάνι Ουτμπά με έδρα το Κατάρ και οι συμμαχικές αραβικές φυλές εισέβαλαν και προσάρτησαν το Μπαχρέιν από τους Πέρσες. Οι Αλ Χαλίφα επέβαλαν την εξουσία τους στο Μπαχρέιν και διατήρησαν τη δικαιοδοσία τους στη Ζουμπάρα.

 

Μετά την ορκωμοσία του ως διάδοχος των Ουαχαμπί το 1788, ο Σαούντ ιμπν Αμπντ αλ-Αζίζ κινήθηκε για να επεκτείνει την επικράτεια των Ουαχάμπι προς τα ανατολικά προς τον Περσικό Κόλπο και το Κατάρ. Αφού νίκησαν τους Μπάνι Χαλίντ το 1795, οι Ουαχάμπι δέχθηκαν επίθεση σε δύο μέτωπα. Οι Οθωμανοί και οι Αιγύπτιοι επιτέθηκαν στο δυτικό μέτωπο, ενώ ο Αλ Χαλίφα στο Μπαχρέιν και οι Ομάνοι εξαπέλυσαν επίθεση κατά του ανατολικού μετώπου. Μόλις ενημερώθηκε για την αιγυπτιακή προέλαση στα δυτικά σύνορα το 1811, ο Ουαχαμπί εμίρης μείωσε τις φρουρές του στο Μπαχρέιν και τη Ζουμπάρα για να αναδιατάξει τα στρατεύματά του. Ο Σαΐντ μπιν Σουλτάν, ηγεμόνας του Μουσκάτ, εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία και επιτέθηκε στις φρουρές των Ουαχάμπι στην ανατολική ακτή, βάζοντας φωτιά στο φρούριο στη Ζουμπάρα. Οι Αλ Χαλίφα ουσιαστικά επέστρεψαν στην εξουσία στη συνέχεια.

Ως τιμωρία για την πειρατεία, ένα πλοίο της εταιρείας Ανατολικών Ινδιών βομβάρδισε την Ντόχα το 1821, καταστρέφοντας την πόλη και αναγκάζοντας εκατοντάδες κατοίκους να φύγουν. Το 1825 ιδρύθηκε ο Οίκος των Θάνι με πρώτο ηγέτη τον Σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Θάνι.

Αν και το Κατάρ θεωρούνταν εξαρτημένο στο Μπαχρέιν, οι Αλ Χαλίφα βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις τοπικές φυλές. Το 1867, ο ιΑλ Χαλίφα, μαζί με τον ηγεμόνα του Άμπου Ντάμπι, έστειλαν μια τεράστια ναυτική δύναμη στο Αλ Ουάκρα σε μια προσπάθεια να συντρίψουν τους αντάρτες του Κατάρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον θαλάσσιο πόλεμο Κατάρ-Μπαχρέιν του 1867-1868, στον οποίο οι δυνάμεις του Μπαχρέιν και του Άμπου Ντάμπι λεηλάτησαν την Ντόχα και το Αλ Ουάκρα. Οι εχθροπραξίες του Μπαχρέιν παραβιάζαν τη Διαρκή Εκεχειρία Ειρήνης και Φιλίας του 1861. Η κοινή εισβολή, εκτός από την αντεπίθεση του Κατάρ, ώθησε τον Βρετανό συνταγματάρχη Λιούις Πέλι να επιβάλει μια διευθέτηση το 1868. Η αποστολή του στο Μπαχρέιν και το Κατάρ και η συνθήκη ειρήνης που προέκυψε ήταν ορόσημα επειδή αναγνώρισαν σιωπηρά τη διάκριση του Κατάρ από το Μπαχρέιν και αναγνώρισαν ρητά τη θέση του Μοχάμεντ μπιν Θάνι. Εκτός από την καταδίκη του Μπαχρέιν για την παραβίαση της συμφωνίας, ο Πέλι διαπραγματεύτηκε με σεΐχηδες του Κατάρ, τους οποίους εκπροσωπούσε ο Μοχάμεντ μπιν Θάνι. Οι διαπραγματεύσεις ήταν το πρώτο στάδιο στην ανάπτυξη του Κατάρ ως κτίση σεΐχη. Ωστόσο, το Κατάρ δεν αναγνωρίστηκε επίσημα ως βρετανικό προτεκτοράτο παρά το 1916.

Οθωμανική περίοδος (1871-1915)

 

Κάτω από στρατιωτική και πολιτική πίεση από τον κυβερνήτη του Οθωμανικού Βιλαετίου της Βαγδάτης, Μιντάτ Πασά, η φυλή Αλ Θάνι υποτάχθηκε στην οθωμανική κυριαρχία το 1871. Η οθωμανική κυβέρνηση επέβαλε μεταρρυθμιστικά (Τανζιμάτ) μέτρα σχετικά με τη φορολογία και την καταγραφή της γης για να ενσωματώσει πλήρως αυτές τις περιοχές στην αυτοκρατορία. Παρά την αποδοκιμασία των τοπικών φυλών, ο Αλ Θάνι συνέχισε να υποστηρίζει την Οθωμανική κυριαρχία. Οι σχέσεις Κατάρ-Οθωμανών, ωστόσο, σύντομα κλονίστηκαν και το 1882 επιδεινώθηκαν περαιτέρω όταν οι Οθωμανοί αρνήθηκαν να βοηθήσουν τον Αλ Θάνι στην εκστρατεία του στο κατεχόμενο από το Άμπου Ντάμπι Χαούρ αλ Ουνταΐντ. Επιπλέον, οι Οθωμανοί υποστήριξαν τον Οθωμανό υπήκοο Μοχάμεντ μπιν Αμπντούλ Ουαχάμπ, ο οποίος προσπάθησε να υποκαταστήσει τον Αλ Θάνι ως καϊμακάμη του Κατάρ το 1888. Αυτό οδήγησε τελικά τον Αλ Θάνι να επαναστατήσει ενάντια στους Οθωμανούς, τους οποίους πίστευε ότι προσπαθούσαν να σφετεριστούν τον έλεγχο της χερσονήσου. Παραιτήθηκε ως καϊμακάμης και σταμάτησε να πληρώνει φόρους τον Αύγουστο του 1892.

Τον Φεβρουάριο του 1893, ο Μεχμέτ Χαφίζ Πασάς έφτασε στο Κατάρ για να αναζητήσει απλήρωτους φόρους και να αντιμετωπίσει την αντίθεση του Τζασίμ μπιν Μοχάμεντ στις προτεινόμενες οθωμανικές διοικητικές μεταρρυθμίσεις. Φοβούμενος ότι θα αντιμετώπιζε θάνατο ή φυλάκιση, ο Τζασίμ υποχώρησε στο Αλ Ουάτζμπα (16 χιλιόμετρα δυτικά της Ντόχα), συνοδευόμενος από πολλά μέλη της φυλής. Η απαίτηση του Μεχμέτ να διαλύσει ο Τζασίμ τα στρατεύματά του και να ορκιστεί στην πίστη του στους Οθωμανούς αντιμετωπίστηκε με άρνηση. Τον Μάρτιο, ο Μεχμέντ φυλάκισε τον αδελφό του Τζασίμ και 13 εξέχοντες ηγέτες των φυλών του Κατάρ στην οθωμανική κορβέτα Merrikh ως τιμωρία για την ανυποταξία του. Αφού ο Μεχμέντ αρνήθηκε την προσφορά να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους έναντι αμοιβής 10.000 λιρών, διέταξε περίπου 200 στρατιώτες να προχωρήσουν προς το οχυρό Αλ Ουατζμπά του Χασίμ υπό τη διοίκηση του Γιουσούφ Εφέντη, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη της Μάχης του Αλ Ουατζμπά.

Τα στρατεύματα του Εφέντη δέχθηκαν σφοδρά πυρά από ένα μεγάλο στρατό πεζικού και ιππικού του Κατάρ λίγο μετά την άφιξή τους. Υποχώρησαν στο φρούριο Σεμπάκα, όπου και πάλι αναγκάστηκαν να αποσυρθούν. Αφού αποσύρθηκαν στο φρούριο Αλ Μπίντα, η εμπροσθοφυλακή του Γιασίμ πολιόρκησε το φρούριο, με αποτέλεσμα οι Οθωμανοί να παραδεχτούν την ήττα τους και να συμφωνήσουν να εγκαταλείψουν τους αιχμαλώτους τους σε αντάλλαγμα για την ασφαλή διέλευση του ιππικού του Μεχμέντ Πασά στο Χοσούφ από ξηρά. Αν και το Κατάρ δεν απέκτησε πλήρη ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το αποτέλεσμα της μάχης ανάγκασε μια συνθήκη που αργότερα θα αποτελέσει τη βάση για την ανάδυση του Κατάρ ως αυτόνομης χώρας εντός της αυτοκρατορίας.

Βρετανική περίοδος (1916-1971)

 

Με την Αγγλοτουρκική Σύμβαση του 1913, οι Οθωμανοί συμφώνησαν να παραιτηθούν από την αξίωσή τους στο Κατάρ και να αποσύρουν τη φρουρά τους από την Ντόχα. Ωστόσο, με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έγινε τίποτα για να γίνει αυτό και η φρουρά παρέμεινε στο οχυρό της Ντόχα, αν και ο αριθμός της μειώθηκε καθώς στρατιώτες λιποτάκτησαν. Το 1915, με την παρουσία βρετανικών κανονιοφόρων στο λιμάνι, ο Αμπντουλάχ μπιν Τζάσιμ Αλ Θάνι (που ήταν φιλο-Βρετανός) έπεισε τους υπόλοιπους να εγκαταλείψουν το φρούριο και, όταν τα βρετανικά στρατεύματα πλησίασαν το επόμενο πρωί, το βρήκαν έρημο.

Το Κατάρ έγινε βρετανικό προτεκτοράτο στις 3 Νοεμβρίου 1916, όταν το Ηνωμένο Βασίλειο υπέγραψε μια συνθήκη με τον Σεΐχη Αμπντουλάχ μπιν Τζασίμ Αλ Θάνι για να τεθεί το Κατάρ υπό το Σύστημα Διακυβέρνησης. Ενώ ο Αμπντουλάχ συμφώνησε να μην συνάψει σχέση με άλλη δύναμη χωρίς προηγούμενη συναίνεση της βρετανικής κυβέρνησης, η τελευταία εγγυήθηκε την προστασία του Κατάρ από θαλάσσια επίθεση και παρείχε τις «καλές υπηρεσίες» της σε περίπτωση επίθεσης από ξηρά - αυτό το τελευταίο έμεινε εσκεμμένα ασαφές. Στις 5 Μαΐου 1935, ενώ συμφώνησε παραχώρηση πετρελαίου στη βρετανική εταιρεία πετρελαίου, την Αγγλο-Περσική Εταιρεία Πετρελαίου, ο Αμπντουλάχ υπέγραψε μια άλλη συνθήκη με τη βρετανική κυβέρνηση η οποία παρείχε προστασία στο Κατάρ έναντι εσωτερικών και εξωτερικών απειλών. Τα αποθέματα πετρελαίου ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1939. Ωστόσο, η εκμετάλλευση και η ανάπτυξη καθυστέρησαν λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το επίκεντρο των βρετανικών συμφερόντων στο Κατάρ άλλαξε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την ανεξαρτησία της Ινδίας, τη δημιουργία του Πακιστάν το 1947 και την ανάπτυξη της πετρελαιοπαραγωγής στο Κατάρ. Το 1949, ο διορισμός του πρώτου Βρετανού πολιτικού αξιωματικού στην Ντόχα, Τζον Γουίλτον, σηματοδότησε την ενίσχυση των αγγλο-Καταρικών σχέσεων. Οι εξαγωγές πετρελαίου ξεκίνησαν το 1949 και τα έσοδα από το πετρέλαιο έγιναν η κύρια πηγή εσόδων της χώρας, με το εμπόριο μαργαριταριών να έχει υποχωρήσει. Αυτά τα έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση της επέκτασης και του εκσυγχρονισμού των υποδομών του Κατάρ. Όταν η Βρετανία ανακοίνωσε επίσημα το 1968 ότι θα αποχωρούσε από τον Περσικό Κόλπο σε τρία χρόνια, το Κατάρ συμμετείχε στις συνομιλίες με το Μπαχρέιν και επτά άλλα κράτη για τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας. Οι περιφερειακές διαμάχες, ωστόσο, έπεισαν το Κατάρ και το Μπαχρέιν να αποσυρθούν από τις συνομιλίες και να γίνουν ανεξάρτητα κράτη χωριστά από τα υπόλοιπα, τα οποία στη συνέχεια έγιναν Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ανεξαρτησία και μετά (1971–σήμερα)

Στις 3 Νοεμβρίου 1916, ο σεΐχης του Κατάρ σύναψε σχέσεις συνθήκης με το Ηνωμένο Βασίλειο. Η συνθήκη παρέδιδε τις εξωτερικές υποθέσεις και την άμυνα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά επέτρεπε την εσωτερική αυτονομία. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1971, αυτές οι «ειδικές συμφωνίες» που «δεν συνάδουν με την πλήρη διεθνή ευθύνη ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος» τερματίστηκαν. Αυτό έγινε στο πλαίσιο συμφωνίας που επιτεύχθηκε μεταξύ του ηγεμόνα του Κατάρ και της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το 1991, το Κατάρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Πόλεμο του Κόλπου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Μάχης του Χαφτζί κατά την οποία τανκς του Κατάρ κύλησαν στους δρόμους της πόλης και παρείχαν κάλυψη στις μονάδες της Εθνοφρουράς της Σαουδικής Αραβίας που πολεμούσαν τα στρατεύματα του Ιρακινού Στρατού. Το Κατάρ επέτρεψε στα στρατεύματα του συνασπισμού από τον Καναδά να χρησιμοποιήσουν τη χώρα ως αεροπορική βάση και επίσης επέτρεψε στις αεροπορικές δυνάμεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία να επιχειρούν στα εδάφη του.

Το 1995, ο Εμίρης Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί απέκτησε τον έλεγχο της χώρας από τον πατέρα του Χαλίφα μπιν Χαμάντ αλ Θανί, με την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων και του υπουργικού συμβουλίου, καθώς και των γειτονικών κρατών και της Γαλλίας. Υπό τον Εμίρη Χαμάντ, το Κατάρ γνώρισε έναν μέτριο βαθμό φιλελευθεροποίησης, συμπεριλαμβανομένης της έναρξης του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera (1996), της επικύρωσης της ψήφου ή του δικαιώματος ψήφου των γυναικών στις δημοτικές εκλογές (1999), της σύνταξης του πρώτου γραπτού συντάγματος (2005) και εγκαίνια Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας (2008). Το 2010, το Κατάρ κέρδισε τα δικαιώματα να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA 2022, καθιστώντας το την πρώτη χώρα στη Μέση Ανατολή που επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το τουρνουά. Ο Εμίρης ανακοίνωσε τα σχέδια του Κατάρ να πραγματοποιήσει τις πρώτες του εθνικές βουλευτικές εκλογές το 2013. Ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιηθούν το δεύτερο εξάμηνο του 2013, αλλά αναβλήθηκαν για τον Οκτώβριο του 2021. Το νομοθετικό συμβούλιο φιλοξένησε την 140η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2019.

Η αυξημένη επιρροή του Κατάρ και ο ρόλος του κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, ειδικά κατά την εξέγερση του Μπαχρέιν το 2011, επιδείνωσαν τις μακροχρόνιες εντάσεις με τη Σαουδική Αραβία, τα γειτονικά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και το Μπαχρέιν. Τον Ιούνιο του 2017, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ, επικαλούμενες την υποτιθέμενη υποστήριξη της χώρας σε ομάδες που θεωρούσαν εξτρεμιστικές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των οικονομικών και στρατιωτικών δεσμών του Κατάρ με την Τουρκία και το Ιράν.

 

Το Κατάρ είναι συνταγματική μοναρχία που κυβερνάται από τον Οίκο των Αλ Θανί. Η δυναστεία Αλ Θανί κυβερνάει το Κατάρ σχεδόν δύο αιώνες, από την ίδρυση του βασιλικού οίκου το 1825. Το 2003, το Κατάρ υιοθέτησε ένα σύνταγμα που παρείχε την άμεση εκλογή των 30 από τα 45 μέλη του Νομοθετικού Συμβουλίου. Το σύνταγμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, όπου σχεδόν το 98% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ.

Ο όγδοος Εμίρης του Κατάρ είναι ο Ταμίμ μπιν Χαμάντ, του οποίου ο πατέρας του, ο Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί παραιτήθηκε υπέρ του γιου στις 25 Ιουνίου του 2013. Ο ανώτατος καγκελάριος έχει την αποκλειστική εξουσία του διορισμού και της απομάκρυνσης του πρωθυπουργού και των υπουργών. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί αποτελούν το Συμβούλιο των Υπουργών, που είναι η ανώτατη εκτελεστική αρχή στη χώρα. Επίσης, το Συμβούλιο των Υπουργών εισάγει τη νομοθεσία. Οι νόμοι και τα διατάγματα που προτείνονται από το Συμβούλιο των Υπουργών αναφέρονται στο Συμβουλευτικό Συμβούλιο (Ματζιλίς Αλ Σούρα) για συζήτηση, μετά την υποβολή τους στον Εμίρη για επικύρωση. Η Συμβουλευτική Συνέλευση έχει περιορισμένη νομοθετική αρμοδιότητα, αλλά ο Εμίρης έχει την τελευταία λέξη σε όλα τα ζητήματα. Η τρέχουσα συνέλευση αποτελείται από μέλη διορισμένα από τον Εμίρη, καθώς δεν έχουν πραγματοποιηθεί νομοθετικές εκλογές από το 1970, όπου μέχρι τότε υπήρχαν τμηματικές εκλογές στο σώμα. Οι νομοθετικές εκλογές έχουν αναβληθεί τουλάχιστον μέχρι το 2019.

Ο Καταριανός νόμος δεν απαγορεύει την ίδρυση πολιτικών σωμάτων ή εμπορικών ενώσεων.

 

Άποψη της Ντόχα

Ο αριθμός των ανθρώπων στο Κατάρ κυμαίνεται σημαντικά ανάλογα με την εποχή, από τότε που ο πληθυσμός της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους εργάτες-μετανάστες. Στις αρχές του 2018, ο συνολικός πληθυσμός του Κατάρ ήταν 2,6 εκατομμύρια, από τους οποίους οι 313.000 είναι πολίτες του Κατάρ (12%) και οι υπόλοιποι 2,3 εκατομμύρια ήταν μετανάστες. Οι μη-Άραβες ξένοι κάτοικοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας, με τους Ινδούς να αποτελούν τη μεγαλύτερη κοινότητα, αριθμώντας 650.000 ανθρώπους το 2017. Αυτοί ακολουθούνται από 350.000 Νεπαλέζους, 280.000 Μπανγκλαντεσιανούς, 260.000 Φιλιππινέζους, 200.000 Αιγύπτιους, 145.000 Σριλανκέζους, 125.000 Πακιστανούς και από πολλές άλλες εθνικότητες.

Οι πρώτες δημογραφικές καταγραφές του Κατάρ χρονολογούνται από το 1892, και πραγματοποιήθηκαν από τους Οθωμανούς κυβερνήτες στην περιοχή. Με βάση την απογραφή, που περιελάμβανε μόνο τους κατοίκους των πόλεων, ο συνολικός πληθυσμός του 1892 ανερχόταν στα 9.830 άτομα. Το 1983 μόνο το 20% του πληθυσμού ήταν Καταρινοί, οι υπόλοιποι ήταν από τη Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και το Ιράν.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός ανερχόταν στα 1.699.435 άτομα. Τον Ιανουάριο του 2013, η Αρχή Στατιστικής του Κατάρ εκτίμησε τον πληθυσμό της χώρας στα 1.903.447 άτομα, από τους οποίους οι 1.405.164 ήταν άνδρες και οι 498.283 ήταν γυναίκες. Την περίοδο της πρώτης απογραφής, που πραγματοποιήθηκε το 1970, ο πληθυσμός ανερχόταν στα 111.133 άτομα. Ο πληθυσμός έχει τριπλασιαστεί τη δεκαετία 2001-2011, ενώ οι γνήσιοι Καταριανοί αποτελούν λιγότερο από το 15% του πληθυσμού. Το 2001 ο πληθυσμός βρισκόταν λίγο παραπάνω από τα 600.000 άτομα. Η εισροή ανδρών εργατών έχει παραμορφώσει την ισορροπία των φύλων, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να αποτελούν το ένα τέταρτο του πληθυσμού.

Οι δημοσιευμένες προβλέψεις της Αρχής Στατιστικής του Κατάρ δείχνουν ότι ο πληθυσμός του Κατάρ μπορεί να φτάσει τους 2,8 εκατομμύρια κατοίκους μέχρι το 2020. Η Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική του Κατάρ (2011-2016) εκτιμούσε ότι ο πληθυσμός θα φτάσει τους 1,78 εκατομμύρια κατοίκους το 2013, τους 1,81 εκατομμύρια κατοίκους το 2014, τους 1,84 εκατομμύρια κατοίκους το 2015 και τους 1,86 εκατομμύρια κατοίκους το 2016, με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 2,1%. Αλλά ο πληθυσμός της χώρας είχε φτάσει τους 1,83 εκατομμύρια κατοίκους από τα τέλη του 2012, εμφανίζοντας αύξηση 7,5% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Ο συνολικός πληθυσμός του Κατάρ χτύπησε ιστορικό υψηλό τον Νοέμβριο του 2015, φτάνοντας τα 2,46 εκατομμύρια κατοίκους, σημειώνοντας αύξηση 8,5% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος

Θρησκεία

 

Το Ισλάμ είναι η κυριαρχούσα θρησκεία του Κατάρ και απολαμβάνει επίσημο καθεστώς. Οι περισσότεροι πολίτες του Κατάρ ανήκουν στο Σουνιτικό κίνημα Σαλάφι, ενώ περίπου το 20% των Μουσουλμάνων του Κατάρ είναι Σιίτες. Τα άλλα μουσουλμανικά δόγματα εξασκούνται από πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού. Το 67,7% του πληθυσμού του Κατάρ είναι μουσουλμάνοι, το 13,8% είναι Χριστιανοί, το 13,8% είναι Ινδουιστές και το 3,1% είναι Βουδιστές. Οι άλλες θρησκείες αποτελούν το εναπομείναν 1.6%. Ο νόμος της Σαρίας είναι η κύρια πηγή της δικαιοσύνης της χώρας, σύμφωνα με το σύνταγμα του Κατάρ.

Ο Χριστιανικός πληθυσμός αποτελείται σχεδόν εξολοκλήρου από ξένους. Από το 2008, η κυβέρνηση έχει επιτρέψει στους Χριστιανούς να χτίζουν εκκλησίες σε έδαφος δωρισμένο από την ίδια, επομένως η ξένη ιεραποστολική δραστηριότητα είναι επισήμως αποθαρρυμένη. Στις ενεργές εκκλησίες περιλαμβάνεται η Εκκλησία Μαρ Θόμα, η Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία Μαλανκάρα, η η Αγγλικανική Εκκλησία των Θεοφανίων. Επίσης, υπάρχουν Μορμόνοι.

Γλώσσες

Τα Αραβικά είναι η επίσημη γλώσσα του Κατάρ. Η τοπική διάλεκτος είναι τα Καταριανά Αραβικά, ενώ η Καταριανή Νοηματική γλώσσα είναι η γλώσσα της κωφάλαλης κοινότητας. Τα αγγλικά χρησιμοποιούνται κοινώς ως δεύτερη γλώσσα, και είναι μια ανερχόμενη lingua franca, ειδικά στο εμπόριο, σε τέτοια έκταση, που υπάρχουν βήματα για την προσπάθεια της διατήρησης των Αραβικών από την καταπάτηση των Αγγλικών. Τα Αγγλικά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για την επικοινωνία με τη μεγάλη μεταναστευτική κοινότητα του Κατάρ. Αντανακλώντας τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της χώρας, ομιλούνται και πολλές άλλες γλώσσες, όπως τα Μπαλούτσι, τα Χίντι, τα Μαλαγιάλαμ, τα Ουρντού, τα Ταμιλικά, τα Τελούγκου, τα Νεπαλικά, τα Σινχαλεζικά, τα Μπενγκάλι, τα Ταγκαλόγκ και τα Ινδονησιακά.

Το 2012, το Κατάρ έγινε μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας, ως ένα νέο συνδεδεμένο μέλος. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 2013, η Γαλλική καθημερινή εφημερίδα Le Monde αποκάλυψε ότι το Κατάρ, που έχει πολύ λίγους μητρικούς ομιλητές των Γαλλικών, δεν έχει πληρώσει κάποια συνεισφορά στον ΔΟΓ, ενώ ο απερχόμενος Διαχειριστής του ΔΟΓ παραπονέθηκε το 2015 ότι το Κατάρ δεν έχει τηρήσει καμία από τις υποσχέσεις του όταν έγινε μέλος του οργανισμού και δεν έχει πληρώσει ποτέ τα ετήσια τέλη συμμετοχής.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 77,2 χρόνια (78,0 χρόνια οι άνδρες και 76,6 οι γυναίκες).

Πρωτεύουσα - πόλεις

Πρωτεύουσα και κυριότερος λιμένας της χώρας είναι η Ντόχα (Doha). Άλλες πόλεις είναι το Ντούκχαν (Dukhan), που αποτελεί το κέντρο της πετρελαϊκής παραγωγής, το Ουμ Σαΐντ (Umm Said), όπου βρίσκονται και τα μεγάλα διυλιστήρια, γνωστότατος λιμένας εξαγωγής - φόρτωσης δεξαμενόπλοιων, καθώς και οι Γουάκρα (Wakra), Αλ Χουρ (Al Khour) και Ουμ Μπαμπ (Umm Bab), όλες πρώην οάσεις που εξελίχθηκαν σε πόλεις.

Η χώρα έχει απόλυτη μοναρχία με αρχηγό κράτους τον Εμίρη του Κατάρ. Από τις 25 Ιουνίου του 2013 στο αξίωμα αυτό τελεί ο Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ-Θανί, μετά την ειρηνική παράδοση της εξουσίας από τον πατέρα του, Χαμάντ μπιν Χαλίφα. Αρχηγός της κυβερνήσεως είναι ο πρωθυπουργός Αμπντάλα μπιν Νασέρ αλ Χαλίφα Αλ Θανί από τις 26 Ιουνίου του 2013. Το δικαίωμα ψήφου χορηγείται στα άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω. Το Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 9 Ιουνίου του 2005, αφού πρώτα εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα στις 29 Απριλίου του 2003 και έλαβε την έγκριση του εμίρη στις 8 Ιουνίου του 2004. Οι πρώτες εκλογές για τοπικό συμβούλιο διενεργήθηκαν το 1999.

Εξωτερικές σχέσεις

Το Κατάρ ήταν επίσης ένα από τα πρώτα μέλη του ΟΠΕΚ και ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Είναι μέλος του Αραβικού Συνδέσμου. Η χώρα δεν έχει αποδεχθεί την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου.

Το Κατάρ φιλοξενεί την αμερικανική βάση Al Udeid Air Base, το οποίο λειτουργεί ως κομβικό σημείο για όλες τις αμερικανικές αεροπορικές δραστηριότητες στον Κόλπο. Το Κατάρ έχει διμερείς σχέσεις με πολλές ξένες χώρες. Επέτρεψε στις αμερικανικές δυνάμεις να χρησιμοποιήσουν την αεροπορική βάση για να στείλει προμήθειες προς το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Το Κατάρ υπέγραψε συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τη Σαουδική Αραβία, με την οποία μοιράζεται το μεγαλύτερο ενιαίο μη συναφή τομέα του φυσικού αερίου στον κόσμο. Οι σχέσεις του με το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι τεταμένες, λόγω της θεωρούμενης εγγύτητας μεταξύ της κυβέρνησης του Κατάρ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Στις 5 Ιουνίου του 2017 η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, η Μαυριτανία, η Υεμένη, οι Μαλδίβες και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με μια συντονισμένη απόφαση διέκοψαν κάθε διπλωματική σχέση με το Κατάρ λόγω «της υποστήριξής του στην τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό», ενώ η Λιβύη και η Ιορδανία την υποβάθμισαν.

Το Κατάρ έχει φιλοξενήσει ακαδημαϊκά, θρησκευτικά, πολιτικά και οικονομικά συνέδρια.

Στρατιωτικά

Το Κατάρ διατηρεί μια μικρή στρατιωτική δύναμη περίπου 11.800 ανδρών, συμπεριλαμβανομένου του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας. Το 2008 το Κατάρ πέρασε τα 2.355 εκατομμύρια αμερικανικού δολαρίου στις στρατιωτικές δαπάνες, το 2,3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Οι ειδικές δυνάμεις του Κατάρ έχουν εκπαιδευτεί από τη Γαλλία και άλλες δυτικές χώρες και πιστεύεται ότι έχουν σημαντικές δεξιότητες. Βοήθησαν επίσης τους αντάρτες της Λιβύης κατά τη διάρκεια της μάχης της Τρίπολης το 2011.

 

 

Πριν την ανακάλυψη του πετρελαίου, η οικονομία του Κατάρ βασιζόταν στην αλιεία ψαριών και μαργαριταριών. Αναφορές των τοπικών κυβερνητών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1892 αναφέρουν ότι το συνολικό εισόδημα από τα μαργαριτάρια το 1892 ήταν 2.450.000 γρόσια. Μετά την είσοδο των καλλιεργημένων μαργαριταριών στην παγκόσμια αγορά το 1920 και το 1930, η βιομηχανία μαργαριταριών του Κατάρ κατέρρευσε. Το 1940 ανακαλύφθηκε στο πεδίο Ντουκχάν πετρέλαιο. Η ανακάλυψη μεταμόρφωσε την οικονομία της χώρας. Σήμερα, η χώρα διαθέτει υψηλό βιωτικό επίπεδο για τους νόμιμους πολίτες του. Χωρίς φόρο εισοδήματος, το Κατάρ (μαζί με το Μπαχρέιν) είναι μια από τις χώρες με τη χαμηλότερη φορολογία στον κόσμο. Η ανεργία τον Ιούνιο του 2013 ήταν 0,1%. Ο νόμος για τις επιχειρήσεις ορίζει ότι το 51% κάθε επιχείρησης στη χώρα πρέπει να ελέγχεται από Καταριανούς.

Όσον αφορά το 2016, το Κατάρ διαθέτει το τέταρτο υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βασίζεται σε ξένους για εργατικό δυναμικό ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία του, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι μετανάστες εργάτες να αποτελούν το 86% του πληθυσμού και το 94% του εργατικού δυναμικού. Το Κατάρ έχει κατακριθεί από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων. Η οικονομική ανάπτυξη του Κατάρ βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο. Το Κατάρ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αέριου. Το 2012, εκτιμήθηκε ότι το Κατάρ θα επένδυε πάνω από 120 δις δολάρια στον ενεργειακό τομέα στα επόμενα δέκα χρόνια. Η χώρα είναι μέλος του ΟΠΕΚ από το 1961.

Το 2005 ιδρύθηκε η Αρχή Επενδύσεων του Κατάρ, η οποία εξειδικεύεται στην επένδυση κρατικού πλούτου στο εξωτερικό. Εξαιτίας του πλεονάσματος ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, η κυβέρνηση του Κατάρ έχει διευθύνει επενδύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Ασία. Όσον αφορά το 2013, κατείχε ατού τα οποία αποτιμήθηκαν σε 100 δις δολάρια. Ανάμεσα στις επενδύσεις περιλαμβάνονται οι Valentino, Siemens, Printemps, Harrods, The Shard, Barclays Bank, αεροδρόμιο Χίθροου, Παρί Σεν Ζερμέν, όμιλος Volkswagen, Royal Dutch Shell, Bank of America, Tiffany, Αγροτική Τράπεζα της Κίνας, Sainsbury's, BlackBerry και Santander Brasil.

Όσον αφορά το 2012, το Κατάρ διαθέτει αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου ύψους 15 δις βαρελιών και αποθέματα φυσικού αερίου το οποία αποτελούν το 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Ως αποτέλεσμα, είναι από τα πλουσιότερα κράτη όσον αφορά το κατά κεφαλήν εισόδημα. Κανείς από τα δύο εκατομμύρια κατοίκους του δε ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και λιγότερο από 1% είναι άνεργοι.

Ο πολιτισμός του Κατάρ είναι παρόμοιος με εκείνο των άλλων αραβικών χωρών του Περσικού Κόλπου και της Ανατολικής Αραβίας, και είναι σημαντικά επηρεασμένος από το Ισλάμ. Αραβικές φυλές από τη Σαουδική Αραβία μετακινήθηκαν στο Κατάρ και σε άλλα μέρη στον Περσικό Κόλπο. Η Εθνική Ημέρα του Κατάρ, που εορτάζεται ετησίως στις 18 Δεκεμβρίου, έχει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του αισθήματος της εθνικής ταυτότητας, και εορτάζεται η ιστορία του. Εορτάζεται προς τιμήν της αλληλεγγύης και της υπακοής που έδειξαν οι πολίτες του Κατάρ στον Σεΐχη Γιασίμ Μπιν Μοχάμεντ Αλ Θανί, και την ένωση των διαφόρων φυλών της χώρας το 1878. Από τις 1 Ιουλίου του 2008, ο Χαμάντ μπιν Αμπντουλαζίζ αλ-Καουάρι είναι ο Υπουργός Πολιτισμού, Τεχνών και Κληρονομιάς του Κατάρ.

Τέχνες και μουσεία

 

Αρκετά ανώτερα μέλη της κυβερνώσας δυναστείας Αλ Θανί του Κατάρ είναι αξιοσημείωτοι συλλέκτες ισλαμικής και σύγχρονης τέχνης.

Το Μουσείο Ισλαμικών Τεχνών, που άνοιξε το 2008, θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Αυτό, καθώς και άλλα Καταριανά μουσεία, όπως το Αραβικό Μουσείο Σύγχρονων Τεχνών, είναι υπό τον έλεγχο της Αρχής Μουσείων του Κατάρ, της οποίας επικεφαλής είναι η Σέιχα Αλ-Μαγιάσσα μπιντ Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αλ-Θανί, η αδερφή του Εμίρη του Κατάρ, και ο προεξέχων συλλέκτης Σέιχ Χασάν μπιν Μοχάμμεντ αλ Θανί. Η Αρχή Μουσείων του Κατάρ χορηγεί καλλιτεχνικά γεγονότα στο εξωτερικό, όπως στις εκθέσεις του Τακαχάσι Μουρακάμι στις Βερσαλλίες το 2010, και του Ντάμιεν Χερστ στο Λονδίνο το 2012.

Το Κατάρ είναι ο μεγαλύτερος αγοραστής παγκοσμίως στην καλλιτεχνική αγορά ανά αξία. Ο πολιτιστικός τομέας του Κατάρ έχει αναπτυχθεί, και έχει επιτρέψει στη χώρα να φτάσει στην παγκόσμια αναγνώριση για τη συνεισφορά στην ανάπτυξη μιας χώρας που το εισόδημα προέρχεται κυρίως από τη βιομηχανία φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Μέσα ενημέρωσης

 

Το Κατάρ ταξινομήθηκε ως μη ελεύθερο στην αναφορά για την Ελευθερία του Τύπου από τον οργανισμό Freedom House το 2014. Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις στο Κατάρ ξεκίνησαν το 1970. Το Αλ Τζαζίρα είναι ένα κύριο τηλεοπτικό δίκτυο που εδρεύει στην Ντόχα του Κατάρ. Αρχικά, το Αλ Τζαζίρα ιδρύθηκε ως ένα Αραβικό ενημερωτικό τηλεοπτικό δίκτυο, ωστόσο σήμερα λειτουργεί και το ομώνυμο δορυφορικό κανάλι. Επίσης, έχει επεκταθεί σε ένα παγκόσμιο δίκτυο με πολλά θεματικά τηλεοπτικά κανάλια.

Οι εναέριες συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από 5 αεροδρόμια και ένα ελικοδρόμιο, σύμφωνα με στοιχεία του 2007. Σημαντικό λιμάνι εκτός από την Ντόχα είναι και το Ρας Λαφάν.

Η οδήγηση στη χώρα γίνεται στα δεξιά.

• Κατάρ στο Curlie