Hindi-Urdu

Gledajući iz južnoslavenske perspektive, situacija s Hindi-Urdu jezikom je veoma slična situaciji s srpskohrvatskim jezikom pošto njega čine Hindi i Urdu jezik koji se smatraju jednim jezikom s razlikom što su u Hindi verziju ušli neki indijski pojmovi, dok su u Urdu verziju ušli perzijsko-arapski pojmovi. Hindi-Urdu jezik je službeni jezik u Indiji gdje se zove Hindu i u Pakistanu gdje se zove Urdu.

Broj govornika ovih jezika iznosi preko 240.000.000, od čega najviše otpada na hindi (181.676.620) .

Koncept hindustanskog jezika kao "jezika ujedinjenja" ili "jezika fuzije" koji bi mogao nadmašiti zadružne i vjerske podjele širom potkontinenta je podržao Mahatma Gandhi, jer se nije smatralo da je povezan ni s hinduističkim ni s muslimanskim zajednicama kao što je to bio slučaj sa hindskim i urduskim jezikom, a takođe se smatralo jednostavnijim jezikom za ljude za učenje. Pretvaranje sa hindskog na urdu (ili obrnuto) uglavnom se postiže samo transliteracijom između dva pisma, umjesto prijevoda koji je općenito potreban samo za vjerske i književne tekstove.

Neki naučnici prate prvu pisanu poeziju ovog jezika, u obliku starog hindija, već 769. godine nove ere. Međutim, ovo gledište nije općenito prihvaćeno. Tokom perioda Delhijskog sultanata, koji je pokrivao većinu današnje Indije, istočni Pakistan, južni Nepal i Bangladeš i koji je rezultirao kontaktom hinduističke i muslimanske kulture, osnova na sanskritu i prakritu starog hindija obogaćena je posuđenicama iz perzijskog, koji je evoluirao u sadašnji oblik Hindustani. Hindustanski narodni jezik postao je izraz indijskog nacionalnog jedinstva tokom pokreta za nezavisnost Indije, i nastavlja da se govori kao zajednički jezik naroda sjevernog indijskog potkontinenta, što se odražava u hindustanskom rječniku bolivudskih filmova i pjesama.

• Međusobna razumljivost jezika