Прарок

грэч. προφήτης) — чалавек, які абвяшчае, паведамляе людзям словы Бога.

Прарок адчувае ўнутры сябе голас, які заклікае яго да дзейнасці. Біблейскія прарокі бачылі развіццё чалавецтва на многія тысячы гадоў наперад і казалі ад імя Бога пра Бога.

Пад словам «прарок» разумеюць, па-першае, чалавека, які прадказвае будучыню, па-другое чалавека, які перадае слова настаўлення, навучання і суцяшэння праз натхненне Духам Святым.

Прарокі, праца і словы якіх вядомы з Пісання, — гэта Енох, Ной, Аўраам, Майсей, Аарон, Марыям, Дэбора, Самуіл, Давід, Саламон, Данііл, Ілья, вялікія і малыя прарокі (Езекііль, Ісайя, Ерамія, Міхей і інш.) — аўтары прароцкіх кніг і інш. Свяшчэннае Пісанне сведчыць аб тым, што праз прарокаў гаварыў Святы Дух, і кнігі, напісаныя імі, створаны праз натхненне Духа Божага, «бо ніколі прароцтва не было агалошана з волі людской, а паведамлялі яго святыя Божыя мужы, натхнёныя Духам Святым».

«Прарок бачыць тое, чаго іншыя не заўважаюць. Прарок прадказвае будучыню. Але найперш прарок размаўляе з Богам і апавяшчае яго сапраўдным перад тварам народа».

У Святым Пісанні згадваецца і пра ілжэпрарокаў, якія, не быўшы пакліканымі і пасланымі Богам, праракаюць свае ўласные выдумкі на шкоду блізкім, зводзячы іх з праведнага шляху. Такія прарокі апісаны ў Старым і Новым запаветы.

• Біблейскія прарокі
• Прарокі ісламу